آخرین اخبار از بانوی ممنوع الکار

فیلمی محصول سوئد که در یکی دو سکانس انتهایی‌اش سوسن تسلیمی مقابل نومی راپاس بازی می‌کند.

در همین رابطه دامون قنبرزاده، منتقد سینما نوشت:

چند روز پیش فیلم «خرچنگ سیاه» را می‌دیدم. فیلمی محصول سوئد؛ همانی که در یکی دو سکانس انتهایی‌اش سوسن تسلیمی هم مقابل نومی راپاس بازی می‌کند. چند ماه پیش بخش‌هایی از فیلم با بازی تسلیمی در اینترنت پخش شد و خیلی‌ها حتی بدون این‌که فیلم را دیده باشند، روی این موضوع انگشت گذاشتند که: حیف از سوسن تسلیمی که در چنین نقش کوتاهی بازی می‌کند.

در واقع قرار بود با این حرف، انتقادی به اوضاع و احوالی زده شود که بازیگران درجه‌یکی مانند تسلیمی را «از این‌جا رانده و از آن‌جا مانده» کرد. اما هر چه در فیلم دقیق شدم و از طرف دیگر هر چه به اوضاع مملکت نگاه کردم، چیز دیگری در ذهنم شکل گرفت.

از یک طرف، نگاه می‌کنم به تمام اتفاق‌های ریز و درشت و البته تلخی که هر روز و هر شب برای تمام زنان این سرزمین می‌افتد. فکر می‌کنم به فهرستی که قرار است به‌زودی درباره‌ی هنرمندان ممنوع‌الکار منتشر شود. به تهدید‌ها و قلدری‌های همه‌جانبه‌ی مسئولان سینمایی که صبح تا شب در حال قلع‌وقمع نه‌تنها آثار، بلکه حتی شخصیت عوامل سازنده‌ی سریال‌ها و فیلم‌ها هستند. به نگاه ارباب و رعیتی‌شان به موضوع هنر. به بر باد رفتن عامدانه‌ی زیبایی و زیبایی‌شناسی. به بایکوت کردن آدم‌حسابی‌ها و میدان دادن باز هم عامدانه به ناحسابی‌ها. به … بگذریم! بقیه‌اش را بهتر از من می‌دانید.

از طرف دیگر، نگاه می‌کنم به خودِ فیلم؛ بازی قدرتمندانه‌ی تسلیمی در سکانس پایانی‌اش، در حالی که با گریم، صورت زیبایش را زشت کرده‌اند، دیدنی‌ست. او با این‌که دقایق کمی در فیلم حضور دارد، اما چنان مسلط و ترسناک است که بازی نومی راپاس (بازیگر اصلی فیلم) را هم تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. این را برای دراماتیک کردن این نوشته و ثابت کردن ادعایم نمی‌گویم. خودتان اگر فیلم را تماشا کنید، به‌تمامی متوجه منظورم خواهید شد.

در سینمایی که در تسخیر آدم‌های پردرآمد و بی‌بازدهی‌ست که برای یک کلوزآپ بی‌خاصیتِ بیش‌تر از خودشان، له‌له می‌زنند و دوست ندارند هیچ کس دیگری جز خودشان در قاب دیده شود، بازی تسلیمی در چنین نقشی، به معنای این نیست که برایش دل‌سوزی کنیم. بله، شاید مثل این‌جا نقش اول به او ندهند، اما اصلاً چه نیازی به نقش اول است وقتی در همان پنج دقیقه حضور هم کولاک می‌کند؟!

اوضاع به قدری ناامیدکننده است که به گمانم همان بهتر که سوسن تسلیمی«از این‌جا رانده» شد تا «از همه‌جا مانده» نشود.