فرودگاه بین المللی، جزیره سرگردانی مسافران شد / عدم نظارت بر کرایه میلیونی تاکسی ها فرودگاه

نرخ کرایه تاکسی‌های فرودگاه معمولاً براساس مسافت و منطقه‌ای که خدمت دهنده است تعیین می‌شود. در برخی شهرها، ممکن است از تعرفه‌های ثابت برای مسافت‌های خاص استفاده شود. برای مثال، در برخی کشورها یا شهرها ممکن است کرایه تاکسی‌های فرودگاه به دلیل محل قرار گرفتن فرودگاه و ترافیک معمولاً بیشتر از تاکسی‌های شهری باشد. اما در برخی جاها نیز ممکن است نرخ‌ها مشابه یک‌دیگر باشند.

اجازه تردد تاکسی‌های اینترنتی در فرودگاه امام خمینی(ره) در کنار خدمات رسانی نامناسب به مسافران ورودی از پروازهای خارجی به داخل در شرایطی داده نمی‌شود که علاوه بر کرایه‌های میلیونی که برخی تاکسی‌های فرودگاه برای انتقال مسافران به مناطق مختلف تهران طلب می‌کنند، جمله «فعلا تاکسی نداریم» هم، سیگنال‌های نامساعدی بر اعصاب مسافران از راه رسیده صادر می‌کند.

درباره وضعیت نابسامان فرودگاه امام خمینی چه از نظر نبود امکانات و یا طراحی اصولی در سال‌های گذشته بارها نوشته شده و مردم هم در هر بار مراجعه برای انجام‌سفر دچار عصبانیت شده‌اند؛ به نحوی که حتی وزیر فقید سابق راه و شهرسازی اذعان کرد که از شرایط این فرودگاه دچار خجالت است. رستم قاسمی در آن زمان گفته بود: «این فرودگاه‌ها در شأن جمهوری اسلامی ایران نیست و در کنار مهمانان خارجی در هنگام عبور از تونل فرودگاه امام واقعا خجالت می‌کشم.»

اما حالا کار به جایی رسیده که در سایه بی‌توجهی مطلق وزارت راه و شهرسازی و مدیریت معیوب فرودگاه امام خمینی(ره)، گذشته از نداشتن استانداردهای روز دنیا مسافران حتی برای جابه‌جایی هم باید ساعت‌ها منتظر تاکسی در سرما بایستند و دست آخر اگر خوش‌شانی باشند با کرایه نجومی و نامتعارف به مقصد بروند. بر همین اساس است که می‌توان به صراحت گفت که حتی دیگر نیازهای ابتدایی هر مسافری در این مجموعه پاسخ داده نمی‌شود.

بنا بر گزارش‌های میدانی، در این شب‌ها اگر سری به فرودگاه امام خمینی و پایانه خروجی مسافران بزنید، شاهد صحنه‌های عجیبی خواهید بود؛ صحنه‌هایی که برای هر فردی تداعی‌کننده یک فرودگاه بین‌المللی نیست؛ بلکه گویی وارد جزیره سرگردانی شده‌ است که در هر نقطه از آن بی‌نظمی و آشفتگی موج میزند. برای نمونه، جمعه شب گذشته زمانی که چند پرواز همزمان به زمین نشستند مسافران در هنگام خروج با لحظات شوکه‌کننده‌ای روبه‌رو شدند.

بعد از عبور از صف‌های طویل و خسته‌کننده گمرکی که با سردرگمی و بی‌نظمی کامل همراه است، هیچ مسافری نمی‌تواند از تاکسی اینترنتی استفاده کند؛ چرا که مسئولان فرودگاه برای به اصطلاح حمایت از ناوگان تاکسیرانی، امکان توقف خودروهای شخصی در پایانه خروجی را ممنوع کرده‌اند و اگر مسافری اصرار به استفاده از تاکسی اینترنتی داشته باشد، باید خسته از سفر طولانی با چمدان‌های سنگین خود راهی طبقه دوم شود تا با سختی تمام به خودروی اینترنتی برسد؛ این در حالی است که اگر مسافری قصد استفاده از تاکسی فرودگاه را داشته باشد در زمان شلوغی با جمله فعلا تاکسی نداریم روبه‌رو می‌شود.

از این رو خانواده‌هایی در انتظار تاکسی مشاهده می شوند که مجبور هستند با کودک شیرخوار در سرمای شدید منتظر بمانند؛ آن هم در حالی که ده‌ها تاکسی اینترنتی دورتر از پایانه وجود دارند، به عبارتی مسئولان فرودگاه امام خمینی نه خودشان توانایی تامین تاکسی به تعداد مورد نیاز را دارند و نه اجازه ورود خودروهای شخصی را می‌دهند تا به این ترتیب تنها مردم قربانی بی‌کفایتی و ناکارآمدی در ساده‌ترین امور شوند.

مسئله دیگر نرخ نجومی و فضایی کرایه‌های تاکسی فرودگاه است. مشاهدات میدانی  و گفت‌وگو با مسافران نشان می‌دهد که برای رفتن به شهرری که در نزدیکی فرودگاه است و مسیری کمتر از نیم ساعت دارد مسافر باید ۵۵۰ هزارتومان کرایه بدهد و ضمنا اگر چمدان سنگینی داشته باشد باید ۱۰۰ هزارتومان دیگر هم اضافه پرداخت کند؛ این در حالی است که تاکسی اینترنتی با مبلغ ۱۵۰ هزارتومان چنین سفری را انجام می‌دهد.

برای مناطق دیگر تهران البته کرایه‌های میلیونی هم طلب می‌شود که مشخص نیست این قیمت‌گذاری بر اساس کدام قاعده انجام شده و چه پارامترهایی لحاظ شده است.

برخی گمانه‌زنی‌ها البته حاکی از آن است که پای پیمانکاری سودجو درمیان است که عملا شهروندان داخلی را با توریست‌ها در هنگام تعیین تعرفه یکی کرده و از ایرانیان که درآمدهای ریالی دارند همپای یک توریست خارجی کرایه اخذ می‌کند.

بر این اساس، این پرسش مطرح می‌شود که چگونه بذرپاش وزیر فعلی راه به‌صورت روزانه در حال اعلام وعده‌های رنگارنگ یا افتتاح پروژه است اما نمیتواند مدیریت درستی برای بزرگترین فرودگاه بین‌المللی کشور اعمال کند؟ قضاوت یک مسافر یا گردشگر خارجی درباره کشور ایران چه خواهد بود وقتی در لحظه ورود با فرودگاهی مواجه می‌شود که شرایط بهداشتی و نظافتی درستی ندارد و حتی نمیتواند بدون دغدغه یک تاکسی بگیرد؟

کدام شرکت خصوصی یا پیمانکار مسئولیت جابه‌جایی مسافران را برعهده دارد و اساسا چه نهادی باید بر روی چنین‌ تخلفات آشکاری نظارت کند؟