سرمربی تیم ملی رویینگ در گفت‌و‌گو با تیترکوتاه: می‌توانیم سهمیه‌های بیشتری داشته باشیم
رسیدن ما به فینال A المپیک ظلم به رویینگ است!
تیم ملی رویینگ کشورمان یک نقره و ۵ برنز را از رقابت‌های بزرگ روسیه دشت کرد تا دست پر به کشور برگردد ولی "افشین فرزام" سرمربی تیم ملی رویینگ بعد از این مسابقات درباره‌ی امکانات روسیه گفت "وقتی وارد پیست مسابقات در روسیه می‌شوید تازه متوجه می‌شوید رویینگ یعنی چه!"
گروه ورزشی تیترکوتاه - نسیم شیرازی: قایقرانان رویینگ با هدایت افشین فرزام پاروهای‌شان را به آب زدند تا از دل کمبودها و تفاوت‌ها باز هم دست خالی برنگردند. انگار بعضی از رشته‌های ورزشی، همان رشته‌هایی که امکانات و سطح رقابت‌ها به اندازه‌ی تلاش ورزشکار و تیم اهمیت دارد قرار نیست دلخوشی کسب مدال را حتی برای مدت زیادی حفظ کنند، انگار بعد از هربار تماشای امکانات و تجهیزات دیگر کشورها باید مدتی با خودشان خلوت کنند تا بتوانند با نداشته‌های‌شان کنار بیایند! گفت‌وگوی تیترکوتاه با افشین فرزام سرمربی تیم ملی رویینگ کشورمان که با چندین مدال از رقابت‌های مسکو برگشته است را در ادامه خواهید خواند.
از رقابت‌های مسکو دست پر و در بخش‌های مختلف به فینال رسیده و با مدال برگشتید، از عملکرد بچه‌ها در بخش خانم‌ها و آقایان راضی بودید؟
با توجه به در نظر گرفتن تمام جوانب از جمله این‌که ما حدودا با ۷۰ تا ۸۰ درصد آمادگی‌مان به این رقابت‌ها رفتیم و تیم‌های روسیه و بلاروس که در سطح جهان و المپیک حرف‌های زیادی برای گفتن در این رشته دارند در قالب حدود ۲۰ تیم در این مسابقات شرکت کرده و ملی‌پوشان‌شان بین تیم‌های‌شان تقسیم شده بودند که کارمان را سخت کرده بود و البته با در نظر گرفتن شرایط جوی و برودت هوا فکر می‌کنم عملکردمان قابل قبول باشد.
به‌نظر می‌رسد خانم‌ها در رشته‌ی رویینگ عملکرد بهتری را نسبت به مردان به نمایش گذاشتند و در همین مسابقه هم بهتر مدال گرفتند، چرا رویینگ آقایان به اندازه‌ی خانم‌ها مدال‌آور نبود؟
شرایط مسابقات مختلف با هم متفاوت است، این مسابقات با توجه به نوع برگزاری‌اش و زیاد بودن تعداد ورزشکاران قوانین آن از فدراسیون جهانی تبعیت نمی‌کرد و برای این‌که بتوانند تعداد بالای هزار ورزشکار را در سه روز مدیریت و به اتمام برسانند مجبور بودند با قوانین داخلی خودشان مسابقه را برگزار کنند و به‌همین دلیل مسابقات شانس مجدد را به طور کامل حذف کردند و هر فردی فقط می‌توانست در همان یک مسابقه جایگاهش را برای رسیدن به فینال مشخص کند. از طرف دیگر تعداد سال‌هایی که با تیم بانوان کار کردم خیلی زیاد است. من تقریبا از سال ۲۰۱۱ با تیم بانوان به خصوص نازنین ملایی کار کردم و الان حدود سه سال یعنی از سال ۲۰۱۹ است که هدایت تیم آقایان را برعهده گرفتم و برای رسیدن به سطحی که توقعش را داریم حتما زمان لازم است؛ حتی بقیه‌ی دختران هم حدود ۴ ماه است که به تیم من اضافه شدند و نمی‌شود یک شبه به حد بالایی به خصوص در رشته‌ی نیمه‌استقامتی مانند رویینگ رسید.
برنامه شما برای رقابت‌های کسب سهمیه چیست و فکر می‌کنید رویینگ چند سهمیه خواهد داشت؟
فکر می‌کنم در این دوره ما حتما شاهد گرفتن سهمیه‌های بیشتری می‌توانیم باشیم اما این‌که چه‌فردی در کدام مسابقه باشد باید ببینم شرایط به چه صورتی پیش می‌رود. شاید ارنج بچه‌ها خیلی متفاوت با آن چیزی که تا الان دیده‌اید باشد. همانطور که دیدید در این مسابقات از نازنین ملایی در رشته‌های گروهی هم استفاده کردم و باید زمان جلو برود تا ببینیم شرایط و آمادگی بچه‌ها به چه صورت خواهد بود.
منتظر کسب سهمیه‌ی دوباره‌ی نازنین ملایی هم باشیم؟
بله، اگر روال به همین صورت پیش رود و در مسیر کار اتفاق ناخوشایندی پیش نیاید به طور حتم می‌توانیم نازنین ملایی را در المپیک داشته باشیم حالا این‌بار یا در تک نفره و یا در قامت قایق دو نفره‌ی سبک وزن که اگر بتوانیم در قایق دو نفره‌ی سبک وزن سهمیه بگیریم اتفاق خیلی خوشایندیست و برای اولین بار در تاریخ رویینگ ایران خواهد بود.
عملکرد مهسا جاور که بعد از مدت طولانی به تیم ملی برگشته را چطور ارزیابی می‌کنید و آیا می‌توان به حضورش در المپیک هم امید داشت؟
در رکوردگیری‌هایی که قبل از اعزام به این مسابقات شده بود توانست در بخش دونفره رکوردهای خوبی را از خودش به جا بگذارد و باید منتظر باشیم اول در بازی‌های آسیایی ببینیم که در نهایت در کدام ارنج می‌تواند جای خودش را تثبیت کند و بعد از آن می‌توانیم درباره‌ی سهمیه‌ی المپیک صحبت کنیم.
رویینگ ایران هنوز هم مشکل امکانات به‌روز دارد یا این مشکل تا حدی برطرف شده است؟
مشکل از اولین روز با رویینگ بوده و هنوز هم هست. بعد از ورود به پیست مسابقات در روسیه تازه متوجه می‌شوید که رویینگ یعنی چه. فکر می‌کنم از لحاظ امکانات رویینگ زیر خط فقر باشیم. تجهیزات، امکانات، شرایط برگزاری، کمیت و کیفیت که از سال‌ها قبل همراه کشورهای صاحب نام بوده خیلی تعیین‌کننده است. ما از هیچی انتظار رسیدن به خیلی چیزها را داریم و فکر می‌کنم که انتظار خیلی به‌جایی نباشد. وقتی در یک مسابقه‌ی داخلی در روسیه بیشتر از هزار نفر شرکت‌کننده می‌آید باید بفهمیم که ما چقدر عقب هستیم. وقتی ظرف مدت یک روز حدود ۹۰۰ قایق از روسیه به پیست می‌آورند ببینید که در چه سطحی هستیم! از نوع فیلم‌برداری تا اجرای مسابقات، پیست منحصر به فردی که دارند حتی شامل یک پیست در کشور روسیه نمی‌شود و در تمام استان‌های‌شان این پیست وجود دارد و با وجود پیست خوب‌شان باز هم خودشان راضی به تمرین در آن نیستند و مکان‌های خیلی مناسب‌تری را برای تمرین‌شان در نظر می‌گیرند. بنابراین اصلا راجع به تجهیزات در ایران بهتر است صحبت نکنیم و این انتظارات یک‌طرفه‌ی افرادیست که در ورزش حضور دارند!
برای رسیدن به فینال A المپیک به عنوان سرمربی به چه چیزهایی نیاز دارید و نیاز بچه‌ها را چه می‌دانید؟
خیلی ساده می‌شود کشورهایی که در این سطح جای خودشان را باز می‌کنند را تحلیل کنیم؛ کشورهایی مانند روسیه، آمریکا، چین، کانادا، استرالیا، نیوزلند، انگلیس و چند کشور دیگر را می‌توان با جستجو همه چیز را متوجه شد. اگر ما روزی به فینال A المپیک برسیم به نظر من ظلم در ورزش رویینگ است چراکه اصلا نمی‌توانید تصورش را بکنید که چه چیزهایی نداریم. همین مسابقات بزرگ روسیه شصت و دومین دوره اش را پشت‌سر می‌گذاشت، یعنی ۶۲ سال پیش این کشور استارت چنین مسابقه‌ای را زده بود و از آن موقع این‌ها چنین امکانات و برنامه‌ریزی دارند و برای جذب نفرات، استعدادها و پرورش و پیشبرد کارهای‌شان تلاش می‌کنند. ما تا زمانی که خودمان را از همه لحاظ نخواهیم به سطح کشورهای پیشرفته رویینگ برسانیم این‌که از مدال و یا فینال المپیک صحبت کنیم به نظرم‌کار منطقی نباشد
از بهمن نصیری خبری دارید؟
بله با نصیری کاملا در ارتباطم و احتمال دارد همانطور که در مسابقات سال گذشته‌ی چک حضور داشت، در مسابقات پیش رو هم در برخی از مسابقات باز هم او را ببینیم. آرزوی موفقیت برایش دارم و امیدوارم که به درجاتی که مدنظرش بود در مسابقات آینده برسد.
نظر شما