بی نیازی از شیرین سازی آب دریا با ذخیره سازی سیلاب
عضو کمیسیون کشاورزی مجلس یازدهم گفت: ساخت پنج سد در میناب در دستور کار قرار دارد اما متاسفانه ناتمام مانده که در صورت اجرایی شدن آن بخش عظیمی از آب شیرین پشت سد‌ها ها ذخیره می‌شود و دیگر نیازی به شیرین سازی آب دریا نیست.
هفته گذشته وقوع سیل دو جنبه منفی و مثبت را در پی داشت. یکی اینکه آسیب‌های فراوانی را به شهر‌ها و استان‌ها وارد کرد و دیگری ذخیره‌سازی آب پشت سد‌ها بود که شاید گرهی از گره‌های خشکسالی را باز کند. با این حال اخبار حاکی از آن است که ذخیره‌سازی آب حاصیل از سیلاب تنها مصرف سه روز تهران را در برمی گیرد و حجم چندان زیادی به آب سد‌ها اضافه نشده است. اما چرا؟ راه‌حل چیست؟ آیا تا کنون تدبیری در رابطه با این مسئله اتخاذ شده است؟
محمدتقی نقدعلی نماینده مجلس یازدهم و عضو کمیسیون کشاورزی در رابطه با این موضوع ب می‌گوید: ذخیره‌سازی آب یکی از مواردی است که باید به آن توجه داشت. مسئله‌ای که در سیل اخیر کاملا مشهود بود که با مورد توجه قرار دادن آن می‌توان از این آب بهره برد و ذخیره‌سازی کرد.
وی ادامه داد: اعداد و ارقام قابل توجهی از سمت وزارت نیرو و وزارت جهاد کشاروزی ارائه شده است. که می‌توان به خسارت گزاف ۱۰هزار میلیاردی بخش کشاورزی اشاره کرد. در بحث بارش ۳۱۸ میلیون متر مکعب آب پشت سد ذخیره‌سازی شده است که بیشترین ذخیره را سیستان و بلوچستان و هرمزگان داشته است. البته عمده این ذخیره سازیی در همین چند استان بوده است. البته تالاب‌ها و حوضچه‌های تغذیه مصنوعی نزدیک به ۲۵۰ میلیون متر مکعب آب ذخیره شده است.
نماینده مردم اصفهان با اشاره به اینکه برای ذخیره‌سازی آب نیاز به سرمایه‌گذاری و توجه مناسب داریم، در این زمینه توضیح داد: بیشترین ذخیره‌سازی آب در مناطقی مانند میناب، بندر عباس، سیستان بلوچستان وجود دارد. اما متاسفانه این آب به دریا می‌رود. حجم نزولات بسیار زیاد است و ضرورت ذخیره‌سازی وجود دارد.
با ذخیره سازی نزولات از شیرین‌سازی آب دریا بی‌نیاز می شویم
نقد علی ادامه داد: در مناطقی چون میناب ساخت پنج سد در دستور کار قرار دارد که ناتمام مانده و در صورت اجرایی شدن آن بخش عظیمی از آب شیرین را پشت سد‌ها ها ذخیره می‌کرد و ما را از شیرین‌سازی آب دریا بی‌نیاز می‌کرد.
عضو کمیسیون کشاورزی با اشاره به ضرورت ذخیره نزولات آسمانی در این زمینه توضیح داد: ضرورت دارد در برنامه هفتم در بودجه سال ۱۴۰۲ مد نظر قرار بگیرد. این همه نزولات آسمانی می‌آید و جایی که آبخوان داری و آبخیزداری می‌شود و آب را ذخیره کرده است. همانطور که می‌دانید ابخوان داری در بعضی جاها ضرورتی ندارد و موجب ضرر و زیان می‌شود. مانند بالا دست زاینده رود که اکنون آبخوان‌داری موجب شده است ۲۵۰ میلیون متر مکعب آب را در بالا دست حبس کند و عمدتا در مصرف کشاورزی استفاده و یا تبخیر می‌شود، ولی به آبخوان نمی‌رسد.
این نماینده مجلس با انتقاد از وضعیت ذخیره‌سازی نزولات آبی در جای جای کشور گفت: اگر در استانی مانند سیستان و بلوچستان و بندر عباس هرمزگان شمال کشور که اگر ذخیره‌سازی صورت نگیرد و ابخوان داری نشود، نزولات آبی به دریا می‌رود. در چنین شرایطی بدون شک ما باید آبخوان هایی تعبیه کنیم تا از نزولات آبی استفاده کنیم. البته چنین شرایطی باید برای استان‌های مرکزی و فلات هم صدق کند. زیرا آبخوان‌ها در این استان‌ها آب را به سفره‌های زیر زمینی تزریق می‌کنند. به همین دلیل باید در برنامه هفتم به صورت جدی مورد پیگیری قرار گیرد.
ذخیره سازی نزولات چه تاثیری در خشکسالی دارد؟
وی در پاسخ به اینکه برآورد‌ها حاکی از پایان خشکسالی است می‌گوید: اکنون به صورت متناوب شاهد سیلاب هایی هستیم اما مسئله‌ای که وجود دارد که متاسفانه طی سا‌های اخیر برخی از شهر‌ها اتفاق می‌افتد عمده این بارش‌ها به بیشتر این بارش‌ها به دریا می‌رود، زیرا عمدتا استان‌های جنوبی و جنوب شرقی که به تناوت با ان مواجه هستیم ولی به دلیل عدم سرمایه‌گذاری دقیق چه دولتی و چه خصوصی این ثروت عظیم و سرمایه ملی را از دست می‌دهیم.
نماینده مردم اصفهان در خاتمه یاد آور شد: زمستان در منطقه میناب، جنوب و کرمان بهترین کشت‌ها را می‌توان انجام داد، البته با ذخیره‌سازی نزولات آسمانی که تاثیر گزافی بر خشکسالی دارد. از طرفی ما کشور خشکی هستیم و از طرف دیگر ما نزولات آسمانی سال ۹۸ را پشت سر گذاشته‌ایم که در لابه لای این چندین سال در مواردی وقوع سیل را پیش رو داشته ایم، بنابراین این مسئله باید در الویت اول برنامه‌ریزی و بودجه قرار بگیرد.
نظر شما