میلاد ماجرای دهقان فداکار را تداعی کرد

جوان کوهنورد منجی شد تا ۲۲ همسایه یک مجتمع در منطقه زیتون اهواز در آتش نسوزند. خود را به آتش زد تا نجاتگر ساکنان ساختمانی باشد که غرق در دود و آتش بود. دود سیاه را که دید، جانش را کف دستش گذاشت تا اهالی گرفتار در میان شعله های آتش را نجات دهد. نامش میلاد مریدسادات است. همان پسری که حالا نامش با قهرمانی گره خورده. او بی محابا زنگ نجات را به صدا درآورد و به جنگ آتش رفت. ثانیه ای تلف نکرد. درنگ نکرد، تردید نداشت، با شجاعت خود را به مهلکه دود و آتش زد. او درس ایثار را در همان منطقه زیتون به جا آورد.

همه دیدند که او قهرمانانه از خودگذشتگی می کند و برای نجات ساکنان مجتمع مصمم است. میلاد مریدسادات، جوان اهوازی وقتی مشغول کار در کافه کوچک خود بود متوجه حریق مجتمع مسکونی آنطرف خیابان شد. دودسیاه از پنجره های ساختمان به هوا برخاسته بود، این یعنی حادثه ای شوم برای ساکنان ساختمان روبه رویی.

میلاد که امروز می توان نام یک قهرمان را روی او گذاشت درباره ماجرای آن روز اینطور می گوید: «دود سیاه را که دیدم همان ابتدا متوجه ماجرا شدم که پشت این دودغلیظ آتشی مهیب باید باشد. دوان دوان به آنطرف ساختمان رفتم. شعله های آتش زبانه می کشید، با دیدن شعله ها با عجله به سمت در ورودی مجتمع رفتم.»

تلاش برای نجات اهالی ساختمان

پسر جوان ادامه داد: «از در ورودی وارد ساختمان شدم و در قدم اول شیر اصلی گاز را خاموش کردم. بعد از طریق راه پله ها خودم را به طبقه اول رساندم. از همان ابتدا دود همه راهرو ها را گرفته بود. نمی دانم طبقه چندم بود که متوجه شدم یکی از اهالی سوار آسانسور شده است. این احتمال را دادم آتش سوزی باعث از کارافتادن آسانسور شود به همین خاطر طبقه به طبقه پایین آمدم تا محبوس شدگان آسانسور را نجات دهم.»

پس از خروج ساکنانی که سوار آسانسور شده بودند میلاد دست به کار شد تا اهالی را در جریان اتفاق هولناکی که در حال رخ دادن بود، قرار دهد.

میلاد می گوید: «از همان طبقه اول شروع کردم زنگ خانه ها را زدن و محکم به در کوبیدم. آنقدر محکم به در می کوبیدم تا اهالی را هشدار بدهم. کتف هایم تا چندروز درد می کرد.»

مرد جوان ادامه می دهد: «بعضی ها خود را به تراس رسانده بودند و بعضی ها در خانه از ترس پنهان شده بودند. تا طبقه چهارم رفتم و در همه خانه ها را زدم. یکی پس ازدیگری اهالی از خانه بیرون می آمدند و از آن ها خواستم از طریق راه پله ها خود را نجات دهند. طبقه چهارم دود شدیدی گرفته بود تا حدی که دیگر نمی توانستم نفس بکشم.»

مرگ را به چشم دیدم

میلاد می گوید: «در طبقه چهارم مرگ را به چشم دیدم. دیگر پاهایم توان نداشت و احساس سستی می کردم. چشمانم سیاهی می رفت و نفس هایم به شماره افتاده بود. من کوهنورد هستم و به همین خاطر می دانستم که اگر سریع تر خودم را به طبقه های پایین تر نرسانم اکسیژن به مغزم نمی رسد و در عرض چندثانیه از هوش خواهم رفت. دیگر جای ماندن نبود. با هر سختی ومشقتی بود خودم را به طبقه سوم رساندم.»

او گفت: «آنجا هم پر از دود بود و واقعا نفس هایم یاری نمی کرد. باید فکری می کردم. نفسم را حبس کردم و با سرعت خودم را به طبقه های پایین تر رساندم. نمی دانم چه طور شد که ناگهان چشمانم را باز کردم و متوجه شدم از محاصره دود خارج شده ام.»

بازگشت به محل حادثه

میلاد، جان بسیاری از اهالی را نجات داد و شانس با او یار بود که موفق شد از مهلکه جان سالم به در ببرد، اما این پایان فداکاری های میلاد نبود و او دوباره به محل حادثه بازگشت.

جوان فداکار اهوازی در ادامه گفت: «دست وصورتم را با آب شستم. چشمانم را با شیر شست وشو دادم و وقتی دوباره جان گرفتم با آتش نشان ها که در محل حاضر شده بودند وارد ساختمان شدیم. کمک کردم تا شیلنگ های آتش نشانی را به داخل ساختمان منتقل کنیم یا توربین های مکش را راه بیندازیم. با اینکه هنوز در ساختمان شاهد دودگرفتگی بودیم دوباره وارد شدم و پابه پای آتش نشان ها کمک کردم.»

نجات ۲۲ نفر

حالا چندروزی است که از آن ماجرای هولناک می گذرد، هروقت میلاد در کافه کوچکی که راه انداخته و این روز ها پاتوق کوهنوردان و ورزشکاران شده مشغول کار است، نگاهش به ساختمان محل حادثه می افتد لبخند رضایتی روی لبانش می نشیند.

او که خود کوهنورد است، می گوید: «آن شب با توانی که خدا به من داد ۲۲نفر از اهالی ساختمان را که گرفتار شده بودند، نجات دادم. خوشحالم که توانستم نجاتگر همسایه های ساختمان رو به رویی باشم.»