کرسی وزارت ورزش به چه کسی خواهد رسید/ بررسی مهمترین گزینه های حضور در خیابان سئول

 به هر ترتیب تجربه نشان داده ورزش در اولویت‌های اصلی دولت‌ها برای معرفی کابینه نیست و معمولا افرادی نزدیک به دولت برای تصدی این حوزه معرفی می‌شود. درمقابل مجلس هم برای اعمال فشار به دولت و شراکت در چیدمان میز کابینه از چند وزارتخانه از جمله وزارت ورزش به عنوان اهرم فشار استفاده می‌کند. چنانکه سه کاندیدای معرفی شده از سوی دولت روحانی برای وزارت ورزش رای اعتماد کسب نکردند.

پس امید است در دولت جدید حوزه ورزش و جوانان به عنوان یک رکن توسعه کشور و نه مجری انجام امور فوتبال و یکی دو رشته دیگر در حوزه قهرمانی تبیین شده و فردی سکاندار این وزارتخانه شود که فارغ از سوگیری‌های سیاسی و سهم‌خواهی‌های جناحی صرفا به توزیع عادلانه منابع و پویایی این حوزه برای اقشار مختلف در سطح کشور اقدام کند. ویژگی‌هایی که لازم است طیف‌های مختلف ورزش قبل از لابی‌بازی برای یک گزینه خاص تکلیف خود را با آن روشن کنند.

 

احمد دنیامالی

دنیامالی، با سابقه‌ای گسترده در عرصه‌های سیاسی، ورزشی و عمرانی، در دوره چهارم شورای شهر تهران رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل بود و از سال ۸۴ تا ۸۸ به عنوان معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران فعالیت کرد. در این دوران، پروژه‌هایی نظیر برج میلاد، تونل توحید و تونل رسالت به انجام رسید. همچنین، او همزمان معاون وزارت راه و ترابری و رئیس سازمان بنادر و کشتیرانی نیز بود.

در حوزه ورزش، دنیامالی ریاست فدراسیون قایقرانی را از سال ۸۳ تا ۹۱ بر عهده داشت و در این مدت، قایقرانی ایران موفق به کسب قهرمانی در مسابقات آسیا و مدال طلای بازی‌های آسیایی گوانگژو شد. او همچنین به عنوان عضو هیئت مدیره فدراسیون جهانی کانوئینگ و معاون فدراسیون جهانی دراگون بوت فعالیت کرد.

دنیامالی همچنین در دو دوره مختلف عضویت در هیئت مدیره و مدیریت باشگاه ملوان را تجربه کرده است. به این ترتیب، او با داشتن تجربه‌های قابل توجه در ورزش، سیاست و عمرانی، برای تصدی مسئولیت‌های بالاتر آماده است.

محمد مهدی تندگویان

یکی از گزینه‌های احتمالی وزارت ورزش که بخت بالایی برای نشستن بر صندلی وزارت دارد مهدی تندگویان است. محمدمهدی تندگویان متولد 1353 معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان در دولت دوازدهم بوده است. وی عضو شورای اسلامی شهر تهران در دوره چهارم و سخنگوی فراکسیون اصلاح طلبان شورای شهر در آن دوره بود. وی فرزند محمدجواد تندگویان وزیر نفت دولت محمدعلی رجایی است.

تندگویان در دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران (۱۳۹۲ – ۱۳۹۶) به عنوان یکی از ۳۱ عضو منتخب و تحت عنوان فهرست اصلاح طلبان به شورای شهر تهران راه پیدا کرد. او در مقطع کارشناسی فارغ‌التحصیل رشته مدیریت گرایش اطلاعات و ارتباطات و در کارشناسی ارشد رشته مدیریت شهری می‌باشد. پس از اتمام شورای چهارم و از ۲۳ شهریورماه ۱۳۹۶ تندگویان با حکم دکتر سلطانی فر ـ وزیر ورزش و جوانان دولت دوازدهم ـ، به عنوان معاون امور ساماندهی جوانان این وزارتخانه مشغول به کار شد. هم چنین در مهرماه ۹۶ وی طی حکمی از سوی وزیر ورزش و جوانان به سمت دبیر ستاد ملی ساماندهی امور جوانان منصوب شد.

محمد جواد آذری جهرمی 

یکی از گزینه های احتمالی که بعید به نظر می رسد به کرسی وزارت جوانان نزدیک شود محمد جواد آذری جهرمی، وزیر پرسپولیسی دولت یازدهم است. البته که در چندین لیست از وی به عنوان یکی از گزینه های این مسند یاد شده اما با توجه به حضور موثر وی در انتخابات به نظر نمی رسد فعلا جای در دولت پزشکیان داشته باشد. 

جهرمی فعالیت شغلی خود را از سال ۱۳۸۴ به عنوان کارشناس فنی وزارت اطلاعات آغاز کرد. او از ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۳ مدیرکل امنیت سیستم‌های ارتباطی سازمان تنظیم مقررات بود. آذری جهرمی در سال آخر فعالیت دولت یازدهم، برای مدت کمتر از یک سال، از ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۶ به عنوان معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات (محمود واعظی) و مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت فعالیت میکرد. وی نخستین وزیر جمهوری اسلامی ایران است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ متولد شده است.

از دیگر سوابق اجرایی آذری جهرمی می‌توان به سمت هایی، چون مدیرکل امنیت سیستم‌های ارتباطی سازمان تنظیم مقررات (۱۳۸۸ تا ۱۳۹۳)، عضو غیرموظف هیئت مدیره شرکت خدمات ارتباطی رایتل (۱۳۹۳ تا ۱۳۹۵)، عضو هیئت مدیره شرکت ارتباطات زیرساخت (۱۳۹۳ تا ۱۳۹۵) و معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات (۱۳۹۵ تا ۱۳۹۶) اشاره کرد.

رسول خادم 

رسول خادم می‌تواند متمایزترین چهره برای پست وزارت ورزش باشد؛ او تحصیل‌کرده است، ورزشکار و مربی بوده، مقام آورده، فعالیت سیاسی داشته و با مسائل اجتماعی و اقتصادی هم آشنا‌ست. رسول حتی تا نشستن روی صندلی شهرداری تهران هم پیش رفت و اگر فقط چند رأی کمتر از محمدباقر قالیباف نمی‌آورد، می‌توانست به این مهم هم برسد.

رسول خادم اَزغَدی کشتی‌گیر بازنشسته، مدیر ورزشی و سیاستمدار ایرانی است. او رئیس پیشین فدراسیون کشتی ایران و عضو دوره‌های دوم و سوم شورای شهر تهران بوده است. وی در دومین دورهٔ شورای شهر تهران رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و در سومین دوره، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه بود. خادم همچنین مدیریت تیم‌های ملی کشتی از ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۵، سرمربی‌گری تیم ملی کشتی آزاد از ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۵ و همچنین ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۷، عضویت در هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک (۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶) را بر عهده داشته است.

تا به اینجا شاید تصور شود چنین ویژگی‌هایی را که نزد رسول خادم است، سایر مدیران مدنظر مسعود پزشکیان برای احراز پست وزارت هم داشته باشند، اما رسول برگ برنده‌ای دارد که بعید است سایر گزینه‌ها آن‌ها را در اختیار داشته باشند؛ مردمی‌بودن. درست در همین روز‌ها و شاید بسیاری از روز‌های دیگر که تعدادی از چهره‌های مطرح در حوزه‌های مختلف درگیر بیزینس‌های سودآور یا رایزنی برای رسیدن به مقام‌های مختلف و متعدد هستند، رسول خادم کمر همت بسته و دغدغه‌اش فراتر از مسائل مادی و دنیوی، دستگیری از نیازمندان است.

مردمی‌بودنش از جنس شعار‌های تلویزیونی و انتخاباتی نیست، بلکه او به معنای واقعی کلمه بین مردم است و درد آن‌ها را لمس کرده است. پس چه کسی برای دولت کارآمدتر از فردی که بین مردم است و درد آن‌ها را از نزدیک می‌شناسد؟ شاید مرور همین چند خطی که در بالا رفت، کافی باشد تا رسول خادم تبدیل به بزرگ‌ترین قمار دولت پزشکیان شود.

بعید است البته رسول دل در گرو چنین مقامی داشته باشد، اما اصل داستان این است که اگر دولت پزشکیان از یک سو و فردای ایران از سوی دیگر قرار است متفاوت باشند، باید به هر وسیله‌ای شده چنین افرادی را که در عین قهرمان و متخصص‌بودن، بین مردم حضور داشته و درد نیازمندان را با پوست و گوشت چشیده‌اند، پای کار آورد.