توهین آقای رئیس تا بهانه گیری و مشکلات ریشه ای قدیمی

گروه ورزش تیترکوتاه – نسیم شیرازی: «مینو مداح» با انتشار بیانیه ای کناره گیری اش از تیم ملی تکواندو کشور را بعد از یک ماه سکوت اعلام کرد، کناره گیری که نه به دلیل مشکلات شخصی، نه به دلیل موقعیتی که شایسته یک سرمربی باشد، بلکه بنا به گفته سرمربی سابق تیم ملی تکواندو به خاطر بی احترامی رئیس فدراسیون رخ داده است. کناره گیری که به او تحمیل شده تا از شخصیت خود دفاع کند و اجازه ی بی احترامی های بیشتر را سلب کند. البته که کشمکش برای سرمربی گری تیم ملی تکواندو زنان ایران تا حدی همیشه نشانه هایش وجود داشته است و این را می توان از دل گفته های پیش تا پس از المپیک بعضی از اعضای تیم و حتی سال های دور این رشته به وضوح مرور کرد. حالا کناره گیری مینو مداح شاید تایید رسمی تمام حاشیه های پشت پرده فدراسیون تکواندو ایران هم باشد که آن را باید در مجالی دیگر به طور مفصل مورد بررسی قرار داد ولی آنچه که امروز اهمیت دارد خداحافظی اجباری «مینو مداح» از تیم ملی تکواندو ایران است، سرمربی پرافتخاری که سال ها کنار دختران تکواندو ایران افتخارآفرینی کرد و در همین المپیک ۲۰۲۴ پاریس هم موفق به کسب یک مدال نقره و یک مدال برنز به عنوان سرمربی تیم ملی تکواندو زنان ایران شد تا در نهایت برای حفظ حرمت خود از تیم ملی کنار بکشد. گفت و گوی تیترکوتاه با مینو مداح را ساعتی بعد از اعلام کناره گیری اش، در ادامه خواهید خواند.

بیانیه ای مبنی بر بی احترامی رئیس فدراسیون تکواندو در حالی که حدود یک ماه پیش جلسه قبل از اعزام به مسابقات هم داشتید، منتشر کردید، چرا در جلسه ای که برای هماهنگی پیش از مسابقه حاضر بودید باید مورد بی احترامی قرار بگیرید؟

در مورد مسائلی که پیش آمد و نوع صحبت کردن او و ادبیات توهین آمیز او ترجیح می دهم که حرفی نزنم و جمله ها را تکرار نکنم چرا که هم در شان من و هم در شان رسانه ها نیست. کلماتی که با بی ادبی مطرح بشود برای همه کار ساده ای است و همه می توانند بی ادب باشند مهم این است که انسان بتواند احترام و ادبش را حفظ کند چرا که شخصیت آدم ها با همان احترام و ادب شان سنجیده می شود.

این موضوع به اختلاف نظر درباره وزن ها و افراد اعزامی هم مربوط می شد؟

اختلاف نظر در مورد نفرات اعزامی نبود و فکر می کنم بیشتر بهانه گیری بود چون او در همان جلسه با همان عصبانیت گفت که تو اصلا انتخاب من نبودی و نمی خواستم و کمیته فنی خواست که باشی و داستان های به این شکل که واقعا یک بچه ۵ ساله هم نمی تواند این صحبت ها را هضم و قبول کند.

کناره گیری شما از تیم ملی به خاطر اعتراض به مدل رفتار است یا تصمیم نهایی شما کار نکردن با هادی ساعی تا زمانی که سکان دار فدراسیون است؟

بعد از آن گپ طولانی که بعد از المپیک پیش آمد، جلسه کمیته فنی بدون حضور سرمربی برگزار شد و کادر فنی را بدون نظر من انتخاب کردند با این حال باز هم کار را شروع کردم و آماده بودم تا بدون توجه به این موارد در خدمت تیم ملی کشورم باشم و دوباره کنار این دختران، دختران سرزمین خودم موفقیت جدیدی را رقم بزنم. بعد از این بی احترامی به درخواست وزیر ورزش و معاون وزارت ورزش یک ماه سکوت کردم چون  می خواستم برای حل موضوع مدیریت کنم ولی فکر می کنم هادی ساعی نمی خواست و من فعلا در این مورد هیچ حرفی نمی توانم بزنم ولی قطع همکاریم را اعلام کردم تا برای مردم شفاف شود که چرا من اردوها را رها کردم. چرا که او زمانی که در مورد رها کردن من صحبت کرده بود اشاره ای به بی احترامی و ادبیات توهین آمیز خودش نکرد.

ناهید کیانی و دیگر تکواندو کاران تحت مربی گری شما در این شرایط حساس چه باید بکنند، خیلی های شان با پیام و نوشتن در فضای مجازی به این موضوع واکنش نشان دادند.

من برای تمام دختران و ورزشکاران مان به خصوص دختران خوب تکواندو کارمان آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم در مسیر پیشرفت و رشد روز افزون قرار بگیرند و همیشه در پناه امن خدای بزرگ موفق باشند. ولی من شرمنده دختران مان هستم، تمام تلاشم را کردم اما جایی که به شخصیتم اهانت شود قطعا نمی مانم و اجازه نمی دهم که این اتفاق بیفتد. ناهید کیانی هم ورزشکار بی نظیر ایران است، آینده بسیار روشنی هم دارد و ثابت کرده که می تواند بهترین باشد و او هم مانند بقیه ورزشکاران به طور حتم جایگاه خودش را می داند و می داند که در مقاطع مختلف ممکن است مجبور باشد با اشخاصی که در کادر فنی قرار می گیرد کار کند و همکاری داشته باشد. به امید خدا این اعتماد بین او و هر کادر فنی که کنارش قرار می گیرد به وجود بیاید و به او کمک کند.

مسائلی که ۲۰ روز قبل از المپیک اتفاق افتاد و درخواست مهروز ساعی و هم مسائلی که هادی ساعی مطرح می کند که خواهرم ده سال پیش حقش بود که سرمربی شود و انگار که مثلا من مینو مداح حق خواهر او را ضایع کردم. اتفاقاتی که افتاد اگر ریشه یابی شود به گذشته هم مربوط می شود و شاید خود من هم در گزینش او به عنوان کمک مربی اشتباه کردم

می توان گفت این ناراحتی ها از صحبت های چند ماه پیش کمک مربی تیم یعنی «مهروز ساعی» شکل گرفته است؟

بله من فکر می کنم که این مسائل از قبل ریشه داشت، هم مسائلی که ۲۰ روز قبل از المپیک اتفاق افتاد و درخواست مهروز ساعی و هم مسائلی که هادی ساعی مطرح می کند که خواهرم ده سال پیش حقش بود که سرمربی شود و انگار که مثلا من مینو مداح حق خواهر او را ضایع کردم. اتفاقاتی که افتاد اگر ریشه یابی شود به گذشته هم مربوط می شود و شاید خود من هم در گزینش او به عنوان کمک مربی اشتباه کردم.

تماسی از سوی فدراسیون برای توضیح و یا دلجویی دریافت نکردید؟

خیر، البته خیلی از دوستانی که آنجا هستند تماس داشتند ولی این دوستان در حد احوالپرسی با من تماس داشتند و نه برای دلجویی. من نمی دانم و هنوز هم توجیه نشدم که رفتار هادی ساعی دقیقا چه دلیل و استدلالی داشت.

حرف پایانی شما برای این گفت و گو، ناگفته ای المپیک که قلب تان را رنجانده باشد؟

قبل از هر چیزی برای دختران تیم، دختران ایران زمین آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم همیشه باعث افتخار باشند و مقتدر در زمینه های بین المللی ظاهر شوند. بله دلم رنجید، ۲۰ روز قبل از المپیک زمانی که به مهروز ساعی گفته بودم که اگر دو سهمیه داشته باشیم خودم کوچ می نشینم و حالا بالاخره رفتارهایی نشان داد که شاید آن موقع وقتش نبود و من کوتاه آمدم چون احساس می کردم باید آن زمان آن اتفاق بیفتد تا بچه ها بتوانند بدون دغدغه وارد زمین شده و موفق شوند. در هر صورت اهمیتی برایم ندارد و در کار حرفه ای یاد گرفتم با روسای مختلف در فدراسیون کار کنم و یاد گرفتم خیلی جاها باید گذشت و نسبت به مسائل بی اهمیت بود. فقط برای من مهم این است که تلاشم را کردم، طی زمانی که بودم کم نگذاشتم و وجدانم برای تمام این ها راحت است. بقیه را به دستان پرتوان خدای بزرگم می سپارم.