صنعت تبلیغات و تصویر خانه‌ای غرق در نور

حالا دیگر سخن گفتن از تبلیغات بر مدار هزینه و چرایی نمی گذرد .

حالا کمتر صاحب کسب و کاری است که یقین داشته باشد بدون تبلیغات یا داشتن اسم و رسم می تواند حیات اقتصادی داشته باشد .

جامعه ی ایرانی همیشه از رسانه ها به فاصله ی کمی از پیدایش جهانی بهره برده و استفاده نموده است .

صنعت چاپ ، سینما ، رادیو و تلویزیون و غالب رسانه های رسمی زودتر از آنچه تصور می شد در دسترس ایرانیان قرار گرفته است و همین موضوع ایرانیان را جامعه ای آشنا به صنعت ارتباطات ، تصویر و تخیل معرفی نموده است .

این ظرفیت تطابق پذیری و بهره گیری از رسانه در کنار موقعیت جغرافیایی و شاهراهی ایران جامعه ایرانی را همیشه نسبت به آنچه در جهان و تحولات می گذرد آگاه و خبره و کیفی در انتخاب پرورش داده است .

امروزه نیز در عصر فرا ارتباطات که تلفیقی از رسانه های کلاسیک ، نوین و  شبکه های اجتماعی سیال مخاطب را در اقیانوسی از داده برای انتخاب قرار می دهند ،  اکوسیستم کسب و کار ایرانی بیشتر از گذشته باید به باور مخاطب هوشیار و کیفی خواه پی ببرد و بداند که دوران اقناع مشتری سخت گیر آغاز شده است و فروش در اقیانوس داده ها و سهولت دسترسی به برندها کار آسانی نیست .

کسب و کارهای ایرانی که در شرایط سخت ظالمانه ی تحریمی بخشی از بازارهای صادراتی خود را از دست داده اند و با توزیع کوچک تر مواجه اند در بازار تبلیغات وضعیت پیچیده تری دارند از سویی باید در صنعت گران تبلیغات کشور و رسانه های رسمی حضور داشته باشند که شاید برای بسیاری از ایشان مهیا نباشد و از سویی با فقر شدید تولید  محتوای تبلیغاتی مواجه اند .

صنعت تبلیغات در شرایط کنونی باید  نسبت های خود را با اجتماع ، صاحبان کسب و کار و فضای بین المللی روشن کند چرا که این شناخت وضعیت هم به توسعه ی کسب و کارها کمک می کند و هم صنعت تبلیغات را رونق بیش از گذشته می دهد . برخی موارد که بازار تبلیغات و صاحبان کسب و کار را می تواند به تعامل دوسویه نزدیک می کند را می توان بدین شرح و خلاصه وار تحلیل نمود ؛  

یکم : صنعت تبلیغات گران برای کشور در شرایط کنونی قبل از آسیب به کسب و کارها به واسطه ی عدم حضور کسب و کارها ، صنعت تبلیغات را به موقعیت بی اثری می کشاند و کسب و کارها در بازار محدود داخلی روش های کم هزینه و اغلب شعاری و بی کیفیت را انتخاب می کنند که دخل را با خرج متناسب کند .

دوم : ظهور رسانه های جدید و شبکه های اجتماعی ، هوش مصنوعی و رسانه های تلفیقی ، عرصه را به صورت طبیعی بر رسانه های غالب  در تبلیغات ایران تنگ خواهد کرد ‌ . ایجاد یک رستاخیز تبلیغاتی به نفع صنعت تبلیغات با محوریت فعالان این صنعت ضروری است .

سوم : صنعت تبلیغات برای کمک به کسب و کارها می بایست بیش از فروش رسانه به نوآوری در محتوا و خلق ارزش فکر کند و پوسته های خشک و تکراری محتوا را دور بریزد و بداند که با مخاطب سخت ، هوشمند و کیفی خواه و اغلب جاه طلب مواجه است ‌ . در سال های اخیر این نگره مورد توجه بوده و ظهور استعدادها ی خلاق با کمپین های جذاب را شاهدیم که می تواند شتابان تر با راه اندازی مدارس اختصاصی تبلیغات و ارتباطات جهانی نیز باشد .

چهارم : صنعت تبلیغات برای اقتصاد کشور از نان شب هم واجب تر است و این واجب بودن از آنجا می آید که فرهنگ ، اقتصاد ، صنعت و در یک کلام زیست ایرانی سرشار از ظرفیت هایی است که برای جهان ناشناخته و حیرت انگیز است در صورت شناخت .

از معماری تا فرهنگ غذا و خوراک سلامت و حلال ایرانی ، از جاذبه های طبیعی تا تولیدات با کیفیت محصولات ایرانی ، از آداب و رسوم ناب ایرانی تا جریان نوآور اقتصاد دانشگاهی ایران و در یک کلام زندگی ایرانی که توانسته است ضمن حفط هویت اسلامی و ایرانی خود با جهان جدید نیز تعامل نماید نیازمند تبلیغات و دیده شدن است .

محصول این دیده شدن رشد اقتصادی ، بهره وری و صلح خواهد بود .

من زندگی ایرانی را به عنوان یک میراث جهانی نجیب و جداب نیازمند معرفی بهینه ، باشکوه و خاص می دانم .

امید که صنعت تبلیغات کشور با کیفی سازی بیشتر رسانه ها و تولید محتوای خلاق بر ضرورت برند سازی و ایجاد گفتمان برای زندگی ایرانی و کسب و کارهای خلاق ایرانی بیش از همیشه کوشا باشد .

در انتها خاطر نشان می شوم که صنعت نمایشگاهی کشور به عنوان رسانه ای قدرتمند ، اقتصادی و اثربخش می تواند صدایی برای رونق بخشی چابک و هدفمند برندهای ایرانی باشد.  

رسانه ای که تقویت کننده ارتباطات انسانی ، تعاملات اجتماعی و سازمانی گسترده و ایجاد فرصت برای مشتری سخت گیر است .

بدون تردید کسب و کارهای داخلی بیش از گدشته از بازار صنعت نمایشگاهی می توانند بهره برده و ظرفیت های عظیم خود را در سال جهش تولید با مشارکت مردم ، به معنای واقعی با مردم به مشارکت بگذارند .