در ایالات متحده؛
یارانه مسکن به داد مستاجران رسید
یارانه و کمک های مالی مسکن به عنوان ابزاری موثر برای کاهش فشار مالی اجاره و خرید خانه در جوامع کمدرآمد شناخته میشوند. این برنامهها با وجود مزایای فراوان، در برخی کشورها با چالشهایی چون تبعیض و کمبود بودجه روبهرو هستند.
به گزارش تیتر کوتاه - یارانه مسکن یکی از ابزارهایی است که برای کاهش بار هزینههای مسکن برای افراد و خانوادههای کمدرآمد طراحی شده است. این سبک یارانه ممکن است به اشکال مختلفی ارائه شود، اما هدف مشترک آنها کاهش هزینههای مسکن است. این نوع یارانه ها معمولاً تحت نظر دولتی ظراحی و ارائه می شود، اما سازمانهای خصوصی، مذهبی و خیریه ها نیز به صورت اختصاصی و جداگانه به اجرای برنامههایی مشابه یارانه مسکن مشغول هستند.
به نقل از پلنتزن، یکی از رایجترین انواع یارانه مسکن، پرداختهای مستقیم به مستاجران است که بخشی از هزینه اجاره در بازار اجاره خصوصی را پوشش میدهد. این نوع کمکهای مالی معمولا با برنامهای فدرال به نام بخش ۸ شناخته میشود. همچنین، کمکهای مالی مسکن شامل تأمین مالی دولتی برای توسعه و مدیریت امکاناتی است که واحدهای مسکونی را با قیمتی مقرونبهصرفه برای افراد و خانوادههای کمدرآمد ارائه میدهند. در ایالات متحده، برنامههای مسکن ارزان بهویژه در دوران نوسازی شهری قرن بیستم بیشتر مورد استفاده قرار گرفتند و برخی از بزرگترین شکستهای سیاستگذاری در برنامهریزی شهری ایالات متحده را به دنبال داشتند، مانند پروژههای پرویت-ایگو در سنت لوئیس و کابری-گرین در شیکاگو. مسکن تحت مالکیت و کنترل سازمان مسکن نیویورک نیز همواره مورد انتقاد از هر دو طرف طیف سیاسی قرار دارد.
کمکهای مالی مسکن همچنین به صورتهای مختلف به مالکان خانه نیز ارائه میشود. معافیت مالیاتی برای بهره وام مسکن، بزرگترین برنامه کمک مالی مسکن در ایالات متحده است و بهطور مکرر بهعنوان نمونهای از اینکه کمکهای مالی مسکن بیشتر به نفع آمریکاییهای با درآمد متوسط و بالا است، مطرح میشود.
بسیاری از برنامههای کمک مالی مسکن همیشه با بحث و جدل همراه هستند، بهویژه کمکهایی که بهعنوان آخرین گزینه برای افراد و خانوادههای نیازمند ارائه میشوند. این برنامهها همچنین با تبعیضهای زیادی روبرو هستند که بهویژه بر وضعیت اقتصادی و سلامتی سیاهپوستان، بومیان و افراد رنگینپوست در آمریکا تأثیر میگذارد. مستاجرانی که از این کمکهای مالی استفاده میکنند، اغلب با تبعیض "منبع پرداخت" مواجه میشوند؛ یعنی صاحبخانهها از پذیرش آنها به دلیل وابستگی به این کمکها خودداری میکنند. کسانی که از مسکن اجتماعی حمایت میکنند، به شکستهای برنامههای مسکن ارزان در قرن بیستم اشاره میکنند و این شکستها را نشانههایی از نیتهای تبعیضآمیز و جداسازی نژادی میدانند که هنوز هم اثراتش ادامه دارد.
در ایالات متحده، کمکهای مالی مسکن به چندین دسته تقسیم میشوند. مشوقهای مقرونبهصرفه بودن شامل معافیت مالیاتی بهره وام مسکن، اعتبار مالیاتی مسکن کمدرآمد و توسعه مسکن بخش خصوصی هستند. برنامههای پرداخت مستقیم شامل، کمک هزینه اجاره بها، کمک به جلوگیری از تخلیه مسکن و وام مسکن میباشند. توسعه مسکن اجتماعی (توسعه مسکن توسط دولت) شامل مسکن ارزان، مسکن حمایتی، تعاونیهای مسکن است.
برنامههای کمک مالی مسکن در ایالات متحده همواره نسبت به نیازها تحتتأمین مالی قرار دارند. در بسیاری از شهرهای در حال رشد، هزینه مسکن برای بسیاری از ساکنان کمدرآمد و حتی طبقه متوسطقابل تامین نیست. این کمکهای مالی میتواند به تثبیت بسیاری از محلههای فقیر نشین و شهرهای کوچک کمک کند.در حالی که تاریخچه برنامههای کمک مالی مسکن در ایالات متحده نشاندهنده کمبود بودجه و بیتوجهی است، برخی از کشورهای دیگر و شهرهای جهان، مانند وین و سنگاپور، با استفاده از مدلهای موفقتر و سرمایهگذاری بیشتر در مسکن، نتایج بهتری به دست آوردهاند.
نظر شما