سوگولی جذاب سایپا را بهتر بشناسیم+ قیمت

به گزارش خبرنگار اقتصادی تیترکوتاه؛  سایپا شاهین با نام اولیه رهام»، سدان جمع‌وجور خانوادگی شهری است که اولین بار نمایشگاه خودرو شیراز 1397 رونمایی شد. این اتومبیل یکی از جدیدترین و البته پر سر و صداترین محصولات گروه خودروسازی سایپا است که هنوز وارد بازار فروش ماشین دست دوم چرا که تحویل این خودرو از نیمه تابستان 1401 کلید خورده است.

سایپا در پروژه ساخت شاهین فراز و نشیب‌های بسیاری را تجربه نمود. در ابتدای کار همه چیز عالی پیش میرفت و شرایط برای عرضه خودرویی روی پلتفرم اصلاح شده تویوتا یاریس با پیشرانه برلیانس سری H300 و گیربکس 6 سرعته اتوماتیک جدید مهیا بود، اما تحریم‌های مجدد امریکا دو گزینه آخر را منتفی نمود تا سایپا با پلتفرم SP100 تنها بماند. با این حال زحمات زیادی برای طراحی و توسعه این خودرو صورت گرفته بود و نمیشد آن را به حال خود رها کرد؛ از این رو مهندسان سایپا تصمیم گرفتند با تکیه بر توان داخلی و بهره‌گیری از داشته‌های قبلی خود پروژه نیمه کاره شاهین (که در آن زمان رهام نامیده میشد) را تکمیل نمایند.

البته این کار به قیمت از دست رفتن برخی ویژگی‌های مورد نظر اولیه تمام شد اما در هر صورت شاهین توانست با خصلت‌های فنی متفاوت روی خط تولید برود. از ویژگی‌های جدید شاهین می توان به موتور اصلاح شده M15 که حالا با تجهیز به توربوشارژر M15TC نامیده می‌شود و گیربکس 5 سرعته دستی (با ضرائب اصلاح شده) اشاره نمود. در ابتدای عرضه مشکلات ساده اما تاثیرگذاری رسانه‌ای شد تا یک بار دیگر حاشیه‌های فراوانی برای نماینده سایپا ایجاد گردد و اینطور به نظر میرسید که بداقبالی‌ها دست از سر شاهین بر نخواهند داشت اما این مشکلات رفته‌رفته برطرف شدند و حالا پرنده شکاری آهنین سایپا طرفداران خاص خودش را بدست آورده است.

مشخصات فنی

شاهین جدیدترین محصول سایپا است و طراحی ظاهری زیباتری نسبت به دیگر تولیدات خودروساز داخلی دارد. با این حال، همان پیشرانه‌ای ۱.۵ لیتری ۸ سوپاپی که در تیبا، ساینا و کوییک استفاده شده بود، زیر کاپوت شاهین هم قرار گرفته است و یکی از ایرادات و اشکالات این خودرو جدید به شمار می‌آید.

تنها تفاوت پیشرانه شاهین با اعضای هم‌خانواده خود، مجهز بودن به توربوشارژ یا پرخوران است که باعث می‌شود قدرت این موتور از ۸۷ اسب بخار با تنفس طبیعی به ۱۱۰ اسب بخار با توربوشارژ برسد.

هر چند این موتور توربوشارژ قدرت و گشتاور بیشتری پیدا کرده اما وقتی آن را با پیشرانه EF7 ایران خودرو مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که ۵ اسب بخار قدرت کمتری نسبت به این موتور تنفس طبیعی دارد.

شاهین با جعبه دنده ۵ سرعته دستی به مشتریان عرضه شده و در آینده نیز مدل گیربکس اتومات آن به بازار می‌آید. انتظار می‌رود که شاهین اتومات موتور ۱۶ سوپاپه و قوی‌تری داشته باشد.

سایپا شتاب ۰ تا ۱۰۰ شاهین را اعلام نکرده، اما بعضی تست‌های شخصی ۱۳ ثانیه را برای این سدان جمع و جور شهری ثبت کرده‌اند. در صورتی که اگر موتور شاهین ۱۶ سوپاپه بود، احتمالا در ۸-۹ ثانیه به به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسید.

سایپا شاهین خودرو خوش قیافه‌ای است، فضای نسبتاً جاداری در داخل کابین دارد و با آپشن‌های رفاهی کافی و استحکام بدنه خود میتواند در قیاس با محصولات قدیمی سایپا گزینه مطمئن‌تری به حساب آید. جدا از تمامی اینها به لطف نصب توربوشارژر روی پیشرانه قدیمی M15، اکنون گشتاور مناسبی از دورهای پایین موتور در اختیارمان قرار میدهد تا با کشش بهتر بخصوص در سربالایی‌های جاده‌ای مواجه باشیم. البته در این بین مشکلاتی مثل دردسرهای همیشگی نگهداری از پیشرانه‌های توربو، ساختار قدیمی 8 سوپاپه موتور (که تنفس در دورهای بالاتر را دشوار میسازد)، فضای کمتر صندوق عقب (در قیاس با رقبایی نظیر دنا و تارا)، کیفیت پایین متریال کابین و نبود سیستم کنترل پایداری الکترونیکی از جمله نکات منفی شاهین هستند. در خصوص کیفیت سواری و راحتی کابین هم باید گفت که شاهین با توجه به فرمان برقی نرم، دید به اطراف کافی، صندلی‌های نسبتاً راحت و رفتار قابل قبول تعلیق خود میتواند در رده قیمتی خودش رضایت مشتریان را به دنبال داشته باشد، هرچند در هنگام رانندگی سریع و دورهای بالای موتور باید صدای زیاد پیشرانه و هندلینگ نه چندان عالی ماشین را تحمل کنیم. البته شاهین حرکات الاکلنگی چندان زیادی ندارد و در مسیرهای عادی فرمان‌پذیری قابل قبولی از خود نشان میدهد اما بدلیل سادگی سیستم تعلیق یکپارچه عقب و نبود کنترل پایداری هوشمند، در پیچ‌های تند ایده‌آل ظاهر نمی‌شود. در خصوص ترمزها اما شرایط مناسب است و میتوانید تا حدود زیادی روی شاهین حساب باز کنید.
به طور کلی فرزند جدید سایپا علیرغم تمامی حواشی بوجود آمده خودرو نسبتاً خوبی از کار درآمده یا بهتر است بگوئیم پتانسیل تبدیل شدن به یک خودرو کاملاً خوب را دارد؛ به شرط آنکه مقداری روی کیفیت فنی و متریال مورد استفاده آن کار شود و عیب‌های نسخه‌های اولیه برطرف گردند. همچنین استفاده از یک موتور جدیدتر با پرفورمنس بالاتر هم میتواند وجهه و شخصیت نماینده سایپا را بالاتر ببرد.

برخلاف قسمت بیرونی در داخل کابین با فضایی ساده و بی‌روح طرف هستیم که حس چندان خوشایندی به سرنشینان منتقل نمیکند. بخصوص که کیفیت پایین پلاسیتک‌های بکار رفته روی داشبورد و تودری‌ها در کنار مونتاژ نه چندان عالی قطعات این حس منفی را تشدید نموده است. البته خیلی هم ناامید نشوید چراکه داخل اتاق شاهین نکات مثبت بسیاری یافت میشوند. مثلاً از نظر ارگونومی شرایط مناسب به نظر میرسد و مشکلی از بابت دسترسی به ادوات احساس نمی‌شود. همچنین با توجه به فاصله میان محورهای جلو و عقب مناسب، شرایط سرنشینان از نظر جای پا و سر هم کافی است و حتی روی صندلی عقبی هم اوضاع رو به راه به نظر می‌رسد.

ضمن اینکه باید در نظر داشت سایر خودروهای این رده قیمتی هم از نظر کیفیت شرایط ایده‌آلی ندارند و حداقل اینجا وجود آپشن‌هایی نظیر نمایشگر مرکزی و سانروف اندکی از حس اقتصادی بودن کابین را کاهش داده است. در خصوص صندوق عقب هم با یک محفظه 420 لیتری مواجه هستیم که هرچند به سدان‌های رقیب نظیر دنا و تارا نمی‌رسد اما به راحتی کارتان را راه خواهد انداخت. فقط حیف که این صندلی‌ها قابلیت تاشوندگی ندارند که برای خودرویی در این سطح مقداری عجیب است.

در سالهای اخیر شاهد عرضه انواع و اقسام خودروهای وطنی و فیس‌لیفت‌های مختلف روی محصولات قدیمی در کشورمان بوده‌ایم اما هیچ‌کدامشان حس روبرو شدن با یک خودرو روز را در ذهن بیننده تداعی نمی‌کردند؛ حتی خودروهای خوش‌قیافه‌ای نظیر دنا هم از اِلمان‌های قدیمی استفاده نموده و به سبک خودروهای دهه نود و یا 2000 میلادی زیبایی را تعریف می‌کند. اما شاهین از این حیث با تمامی خودروهای که در داخل کشور طراحی شدند متفاوت است. خطوط کلی و قطعات بکار رفته در بدنه این محصول از متدهای طراحی روز پیروی نموده و ظاهری شیک، مدرن و چشم‌نواز را پدید آورده‌ که به زحمت میتوان از آن ایرادی گرفت. البته ابعاد رینگ‌ها میتوانست مقداری بزرگ‌تر باشد و بهتر بود که خطوط سیال دماغه در بخش انتهایی به یکباره با خطوط خشک و تند و تیز جایگزین نشوند، اما حتی این موارد جزئی هم در برابر نقاط قوت طراحی، چندان به چشم نمی‌آیند. ضمناً نباید فراموش کنیم که اینجا با یک خودرو اقتصادی طرف هستیم و باید با رقبای هم قیمت نظیر تندر 90 و دنا مقایسه را انجام دهیم.

همانطور که میدانید در ابتدا قرار بود سایپا محصول جدیدش را با پیشرانه 1.65 لیتری برلیانس روی خط تولید ببرد اما بدلیل آغاز تحریم‌ها نقشه عوض شد و پلن B یعنی استفاده از همان موتور قدیمی مگاموتور روی میز مهندسان وطنی قرار گرفت. اما از آنجایی که پیشرانه 8 سوپاپ قدیمی و کم‌حجم M15 (همان موتور تیبا و ساینا) قادر نبود نیازهای یک خودرو گران‌تر و سنگین‌تر را برطرف سازد، تصمیم برآن شد که پیشرانه قدیمی دست‌خوش یک سری اصلاحات و تغییرات اساسی "که مهم‌ترین آن اضافه شدن توربو بود" قرار گیرد. نتیجه این کار از دو جهت قابل بررسی است؛ از دیدگاه مثبت میتوان گفت که موتور جدید M15TC جدا از دست‌یابی به استاندارد آلایندگی یورو 5، توانسته 23 اسب بخار قدرت و 50 نیوتن‌متر گشتاور بیشتر از مدل تنفس طبیعی تولید نماید که اختلاف محسوسی به حساب می‌آید. اما در روی دیگر سکه برای مشتریان توجیه اقتصادی چندانی ندارد که برای فقط 13 نیوتن‌متر گشتاور بیشتر از یک خودرو تنفس طبیعی معمولی (در سطح EF7)، دردسرهای یک پیشرانه توربو را به جان بخرند.

انتهای پیام/