ناامن ترین استان ها از نظر سرمایه گذاری / تهران برای سرمایه گذاری امن نیست

امنیت سرمایه گذاری یکی از مهمترین عواملی است که برای جذب سرمایه گذاران داخلی و خارجی در کشور باید مورد توجه قرار گیرد. برای ایجاد امنیت در سرمایه گذاری، باید از سیاست هایی استفاده کرد که بتواند اعتماد سرمایه گذاران را جلب کند. این سیاست ها شامل تضمین حقوق سرمایه گذاران، حفاظت از مالکیت فکری، ارائه تسهیلات بانکی، ایجاد شفافیت در فرآیند سرمایه گذاری و تضمین پایبندی به قوانین و مقررات مربوط به سرمایه گذاری هستند. همچنین، ایجاد بستری مناسب برای ارتباط با سرمایه گذاران و ارائه خدمات پشتیبانی نیز می تواند به افزایش امنیت سرمایه گذاری در کشور کمک کند. در نتیجه، ایجاد یک محیط سالم و پایدار برای سرمایه گذاری، می تواند به توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال در کشور کمک کند.

بیست‌ودومین گزارش شاخص امنیت سرمایه گذاری در ایران توسط مرکز پژوهش‌های مجلس منتشر شد. این گزارش با استفاده از آمارهای منتشر شده و ارزیابی پنج هزار و ۲۲ فعال اقتصادی نمونه جمع‌آوری شده است.

شاخص امنیت سرمایه گذاری در ایران با استفاده از دو مجموعه داده‌های پیمایشی و آماری تهیه می‌شود. این شاخص در بهاری که گذشت به ۵.۷۳ از ۱۰ (۱۰ بدترین حالت است) رسید. مقدار عددی شاخص امنیت سرمایه گذاری در زمستان ۱۴۰۱، به میزان ۶.۱۰ و در پاییز ۱۴۰۱ به میزان ۶.۸۲ بوده است که نشان از بهبود وضعیت و مناسب‌تر شدن این شاخص دارد.

استان‌های هرمزگان، گلستان و خراسان شمالی به ترتیب مناسب‌ترین استان‌ها از نظر فعالان کسب و کار بخش خصوصی در زمینه امنیت سرمایه گذاری در فصل بهار ۱۴۰۲ بودند.

این در حالی است که در زمستان ۱۴۰۱، سه استان هرمزگان، سمنان و مازندران در جایگاه مناسب‌ترین استان‌ها به لحاظ امنیت سرمایه گذاری قرار داشتند.

ناامن‌ترین استان‌ها از نظر سرمایه گذاری

همچنین، استان‌های چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویر احمد، خوزستان و تهران به‌عنوان نامناسب‌ترین استان‌ها از نظر سرمایه گذاری شناسایی شده‌اند.

در فصل زمستان ۱۴۰۱، ترتیب این استان‌ها متفاوت بود و استان‌های چهارمحال و بختیاری، خوزستان و تهران به ترتیب در جایگاه نامناسب‌ترین استان‌ها جای گرفته بودند.

آنگونه که در این گزارش تاکید شده، نام تعدادی از استان‌ها به لحاظ مناسب یا نامناسب بودن وضعیت سرمایه گذاری در بهار ۱۴۰۲ نیز دیده می‌شود که ضرورت ایفای نقش از سوی مقامات استانی را پررنگ می‌سازد. در واقع این موضوع نیاز به مطالعات درون‌استانی را نشان می‌دهد.

در ادامه این گزارش بر این نکته پافشاری شده که برای مقامات استانی تغییر رتبه استان مورد نظر از نظر شاخص امنیت سرمایه گذاری می‌تواند این پیام را داشته باشد که به چه علتی و با تغییر چه مؤلفه‌هایی در استان خویش وضعیت شاخص امنیت سرمایه گذاری استان تغییر کرده است.

بر همین اساس، تکرار متناوب استان‌های چهارمحال و بختیاری، تهران، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد به‌عنوان نامناسب‌ترین استان‌ها از منظر شاخص امنیت سرمایه گذاری نشان‌دهنده وضعیت نامناسب آنها از منظر مؤلفه‌های مربوطه نیازمند انجام اقدام‌های عاجل اصلاح‌کننده روندهای مربوط به افزایش امنیت سرمایه گذاری در استان‌های مورد نظر  از سوی مقامات مسئول و مقامات استانی است.