سرخک، ویروس قدیمی با چالش‌های جدید + اینفوگرافیک

به گزارش تیتر کوتاه - سرخک، یکی از بیماری‌های ویروسی بسیار مسری است که عمدتاً کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

این بیماری توسط ویروسی از خانواده پارامیکسوویریده ایجاد می‌شود و علائم آن شامل بثورات قرمز و لکه‌دار است که ابتدا روی صورت و پشت گوش‌ها ظاهر می‌شود و به تدریج به سراسر بدن گسترش می‌یابد. تب بالا تا ۴۱ درجه سانتیگراد، سرفه خشک، آبریزش بینی، گلودرد و التهاب ملتحمه چشم نیز از علائم شایع این بیماری هستند. همچنین، لکه‌های سفید کوچک در داخل دهان که به عنوان لکه‌های کوپلیک شناخته می‌شوند، از نشانه‌های مشخص سرخک می‌باشند.

ویروس سرخک به راحتی از طریق هوا و قطرات عفونی منتشر می‌شود. این ویروس می‌تواند تا یک ساعت در هوا باقی بماند و سطوح آلوده نیز ممکن است تا چندین ساعت ویروس را نگه دارند. دوره عفونت سرخک معمولاً ۱۰ تا ۱۴ روز پس از ورود ویروس به بدن آغاز می‌شود و بثورات پوستی ناشی از آن حدود ۷ روز باقی می‌مانند. علائم دیگر مانند تب و سرفه ممکن است تا ۱۰ روز به طول انجامد.

سرخک می‌تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند. از جمله این عوارض می‌توان به اسهال و استفراغ که منجر به کم‌آبی بدن می‌شود، عفونت باکتریایی گوش، التهاب حنجره، برونشیت، پنومونی (عفونت ریه‌ها)، و آنسفالیت (التهاب مغز) اشاره کرد. همچنین، در زنان باردار، سرخک می‌تواند منجر به زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد، و حتی مرگ جنین شود.

برنامه واکسیناسیون سرخک در ایران از سال ۱۳۴۶ در تهران آغاز شد و از سال ۱۳۷۰، پوشش نوبت اول و دوم واکسن سرخک بالای ۹۵ درصد است. واکسن سرخک در دو دوز تزریق می‌شود: دوز اول در سن ۱۲ ماهگی و دوز دوم در سن ۱۸ ماهگی. این برنامه واکسیناسیون به‌طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرخک را کاهش داده است.

پیشتر نیز هشدارهایی در مورد مسافران زیر ۱۵ سال که قصد سفر به عراق دارند، صادر شد؛ مبنی بر اینکه این مسافران باید حداقل دو دوز واکسن سرخک را دریافت کرده باشند تا از شیوع و انتقال این بیماری جلوگیری شود.

سرخک همچنان یک تهدید جدی برای سلامت عمومی محسوب می‌شود، اما با رعایت اصول بهداشتی و واکسیناسیون می‌توان از شیوع این بیماری جلوگیری کرد.

برای دانلود فایل با کیفیت این اینفو اینجا را کلیک کنید.

این اینفوگرافیک برگرفته از آمار منتشر شده در پایگاه خبری انتخاب ساخته شده است.