تمام معلمان بخوانند / استارت رتبه بندی از این کشور

نخستین بار که این مفهوم مطرح شد، در سال ۲۰۰۰ در ایالات متحده بود که در آن زمان، مدارس عمومی در برخی ایالت‌ها تحت فشار قرار گرفتند تا معیارهایی برای ارزیابی عملکرد معلمان خود تعیین کنند. این مدارس باید بر اساس این عملکرد، معلمان خود را مورد تقدیر یا انتقاد قرار دهند.

در سال ۲۰۰۱، قانون No Child Left Behind Act در ایالات متحده تصویب شد که برای نخستین بار، مدارس در این کشور موظف شدند تا بر اساس عملکرد دانش آموزان خود، معلمان خود را رتبه‌بندی کنند. این قانون مقرر کرد که مدارس باید در صورت عدم رسیدن به سطح مورد نظر، برای افزایش عملکرد خود، برنامه‌هایی برای ارتقای کیفیت تدریس و ارزیابی معلمان خود تدوین کنند.

از آن زمان تاکنون، رتبه‌بندی معلمان در برخی کشورها به عنوان یک ابزار ارزیابی معلمان و بهبود کیفیت تدریس در مدارس مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، این مفهوم همچنان در برخی کشورها مورد انتقاد قرار دارد و برخی از افراد معتقدند که این رتبه‌بندی باعث تشدید رقابت و فشار بر روی معلمان و دانش آموزان می‌شود و ممکن است کیفیت تدریس را بهبود ندهد.