مخالف شعار علیه عطایی و بازیکنان هستم/ ضعف والیبال قدیمی است

گروه ورزشی تیترکوتاه - نسیم شیرازی: بلندقامتان والیبال ایران نقره‌ی رقابت‌های قهرمانی آسیا را در حالی به گردن آویختند که ایران میزبان این رویداد مهم ورزشی بود و این ژاپنی‌ها بودند که در میان تشویق بی‌امان تماشاگران انگار در خانه‌ی خود جشن قهرمانی‌شان را برگزار کردند، تشویقی که برای ژاپنی‌ها تکمیل کننده‌ی جشن بود و برای ایرانی‌ها حسرت اختلاف آشکار تیم‌ملی ما با تیمی که در گذشته برای شکست دادن والیبال ایران با ترس پا به میدان می‌گذاشت ولی آن‌ها در این فینال بار دیگر ثابت کردند که یک سروگردن از ایران بالاتر رفته‌اند و حالا این ایران است که باید برای پس گرفتن جایگاهش قدم‌هایش را بزرگ‌تر کند. به گفته‌ی محمد افشاردوست سطح توقع خانواده و هواداران والیبال از تیم‌ملی ایران آنقدر بالا هست که همین حالا باید به فکر درمان زخم‌های والیبال بود، زخم‌هایی که دکتر افشاردوست معتقد ایت با حذف آدم‌ها درست نمی‌شود بلکه همیشه بوده و حالا فقط باید ریشه‌ای درمان شود.

گفت‌وگوی تیترکوتاه را با مربی سابق تیم‌ملی ایران در ادامه می‌خوانید، مربی که تیم‌ملی را خیلی زود ترک کرد ولی هنوز هم حاضر نیست از آن روزها چیز بیشتری غیر از طراحی تمرینات بگوید.

به فینال آسیا رسیدیم ولی بازی را به تنها تیم قدرتمند این رقابت‌ها واگذار کردیم، از فینال بگویید.

ابتدا لازم است که مدال ارزشمند نقره در مسابقات قهرمانی آسیا را تبریک بگویم هر چند که تفکر و تصور همه‌‌ی خانواده و هواداران والیبال، حتی خود بازیکنان، کادر فنی و فدراسیون گرفتن طلا بود و دوست داشتیم روی سکوی اول قرار بگیریم اما در نهایت مدال نقره هم ارزشمند است و من تبریک و خسته نباشید به فدراسیون و تیم می‌گویم و از مسئولان میزبان برای برگزاری این مسابقه در آذربایجان غربی تشکر می‌کنم که مسابقات بی‌نظیری را طراحی و اجرا کردند. فینال قهرمانی آسیا را همه دیدیم و متاسفانه با وجود تلاش بسیار زیادی که کادرفنی و بازیکنان انجام دادند و مشخص بود دوست دارند به بازی برگردند و شرایط خوبی را ایجاد کنند ولی حریف ژاپن بابرنامه، نشدند. تیم‌ملی ژاپن انصافا همان تیمی بود که در لیگ ملت‌ها به شایستگی توانست مدال برنز بگیرد و نشان داد که تیم شایسته‌ای است و این فقط مربوط به الان نیست، چند سالی هست که ژاپن خیلی خوب والیبال بازی می‌کند ‌و امسال به طور کامل قوی و بابرنامه بودنش مشخص بود که دیدیم خیلی از تیم‌های خوب دنیا را هم در لیگ ملت‌ها شکست داد.

 از بازی بابرنامه ژاپن و به‌هم ریختگی تیم ملی کشورمان در این رقابت بیشتر بگویید.

بازیکنان حریف در ست اول بازی شاید تحت تاثیر هیجانات بازی و البته حمایت پرشور تماشاگران ارومیه یک مقداری محتاط‌تر والیبال بازی می‌کردند اما در نهایت پله‌پله شرایط بهتر و رفته‌رفته به بازی مسلط شدند و توانستند آن را مدیریت کنند که در نهایت هم توانستند بازی را با یک نتیجه‌ی خوب به نفع خود خاتمه دهند. بچه‌های ما خیلی تلاش کردند تا به بازی برگردند، تعویض های زیادی هم انجام شد اما در نهایت این اتفاق نیفتاد. بازیکنان تیم‌ملی ژاپن در تمام بخش‌های والیبال انصافا بهتر و برتر از ما بودند، آن‌ها در دریافت‌ها عالی و بی‌نقص عمل کردند و این بی‌نقصی را از پوئن اول بازی تا پوئن آخر هر ست حفظ و ادامه دادند و این‌طور نبود که در پوئن‌های حساس بازی دریافت خرابی داشته باشند، آن‌ها بسیار کم اشتباه بودند و همان دریافت اول خوب باعث شد "سکیتا" خیلی راحت از مهاجمانش چه در بحث سرعتی، چه مهاجمانش کنار آنتن و همین‌طور در پشت خط از "نیشیدا" با برنامه استفاده کند و همین منجر به ایجاد شرایطی شد که دفاع ما نتوانست آن کار منسجم خودش را انجام دهد. البته در ست اول وضعیت تیم ما بد نبود ولی از یک‌جایی به بعد مجدد ضعف‌هایی که سال‌های سال در والیبال ما بوده، هنوز هم هست، تمام نشده و از بین نرفته است دوباره به سراغ‌مان آمد‌. یعنی ما در دریافت اول ضعف داشتیم که این باعث می‌شود پاسور نتواند خوب کار کند، در حمله‌های برگشتی مشکل داشتیم و بابرنامه نبودیم، اگر هم بودیم در حمله یک بخشی مربوط به خلاقیت فردی بازیکنان می‌شود که شاید آن خلاقیت پاسور و حمله‌کننده را نداشتیم و متاسفانه نتوانستیم موفق عمل کنیم.

ضعف‌هایی که از آن صحبت می‌کنید در کدام فاکتورها بیشتر دیده شد؟

به عقیده من تیم‌ملی ضعف‌هایش را هنوز دارد، ما در سرویس ضعف داریم و هنوز سرویس پرفشار و با سرعت بالا روی پوئن‌های بالا نمی‌توانیم بزنیم و این درحالی است که خیلی تمرین کردیم، حداقل من دو سه ماهی را شاهد تمرینات بودم و ما خیلی روی دریافت اول با متدهای مختلف و تکرار خیلی زیاد تمرین کردیم اما هنوز در دریافت اول مشکل داریم، با این‌که در آن دو ماه که من در وی ان ال بودم خیلی روی توپ‌های برگشتی تمرین کردیم که حمله انجام شود و این حمله علاوه بر تنوع، تکرار خیلی زیاد هم داشت ولی باز هم روی توپ‌های برگشتی موفق نیستیم و بنابراین این ضعف‌ها نشان می‌دهد که باید فکر اساسی برای مشکلات فنی تیم‌مان بکنیم که به امید خدا در تورنمنت‌های بعدی بتوانیم عملکرد بهتری داشته باشیم.

بازیکنان جدید هم به تیم اضافه شدند هر چند هنوز هم تمام بازیکنان حضور ندارند.

بله ما به نسبت لیگ ملت‌ها تغییراتی را در تیم داشتیم، بازیکنانی به تیم اضافه شدند و این بازیکنان تلاش زیادی هم داشتند ولی در نهایت به‌دلیل این ضعف‌های ساختاری و فنی نتوانستیم موفق عمل کنیم و فکر می‌کنم همان‌طور که گفتم باید یک فکر اساسی و جدی کادر فنی داشته باشد که در درجه اول مشکلات را به‌درستی تشخیص دهند و در نهایت تصمیم درستی برای رفع آن مشکل بگیرند. خوشحالم از این‌که میثم صالحی برگشت و توانست در این مسابقات بازی کند و در واقع به نوعی شاید آن مشکلات مربوط به کتفش را پشت سر گذاشته و رفع شده است که این خود نکته‌ی مثبتی است و بنابراین میثم و خان‌زاده می‌توانند در آینده خیلی به تیم‌ملی‌مان کمک کنند و این دو می‌توانند بازیکنان کلیدی والیبال کشورمان باشند. سیدموسوی خیلی تلاش کرد و با قدرت سعی کرد تیم را هدایت کند که تلاشش واقعا محترم و عالی بود. ست اول در بخش‌هایی هم خیلی خوب دفاع و هم خیلی خوب حمله کرد ولی در نهایت ما یک تیم هستیم و با یک یا دو بازیکن نمی‌شود نتیجه را به نفع خود خاتمه دهیم. یک تیم هستیم که همه در کنار هم می‌بریم و همه در کنار هم می‌بازیم و این خاصیت ورزش گروهی است اما در مجموع تلاش بچه‌ها خوب بود و نایب قهرمانی‌شان هم بد نبود، هرچند تکرار می‌کنم که همه فکر می‌کردیم قهرمان می‌شویم ولی تیم ژاپن بسیار خوب است و در این تورنمنت با تنها تیم با کیفیت در سطح والیبال جهان بازی داشتیم که متاسفانه نتیجه را واگذار کردیم و به همین دلیل می‌شود روی این موضوع بحث و نکات ضعف را به صورت واقعی بررسی کرد نه این‌که بخواهیم با کنار گذاشتن یک یا دو نفر بگوییم ضعف تیم این بود بلکه باید ضعف واقعی مشخص و برایش یک درمان موثر در نظر گرفته شود.

شعارهایی هم علیه سرمربی تیم و میلاد عبادی‌پور از سوی تماشاگران گفته شد و در آخر تیم‌ملی ژاپن مورد تشویق قرار گرفت، درباره این نوع اعتراض تماشاگران نظری دارید؟

واقعیتش این است من مخالف این نوع برخوردها هستم، تیم‌ملی کشورمان در این چند سال آن‌قدر خوب کار کرده است که سطح توقع همه ما بالا رفته است و به‌واسطه بردهایی که سال‌های قبل در تورنمنت‌های مختلف در مقابل بعضی تیم‌ها داشتیم که حالا همیشه هم نبوده است ولی بالاخره توانستیم تیم‌های خوب دنیا را شکست دهیم بنابراین تصور این است که ما در تمام تورنمنت‌ها باید قهرمان شویم و شاید این توقع به خاطر خوب عمل کردن والیبال بالا رفته است. حتی خود ما در خانواده والیبال هم توقع‌مان بالا رفته است و به‌همین دلیل نتیجه‌گرایی هم یک طرف قضیه است که با این‌وجود همیشه شرایط را برای این‌که تصور این است که همه‌ی تیم‌های ما همیشه بهترین نتیجه را باید بگیرند، سخت می‌کند و متاسفانه این اشکال اساسی ورزش ما است که در والیبال هم این اتفاق می‌افتد. من به شدت با شعارهای این‌چنینی روی سکو به مربیان و بازیکنان مخالفم و امیدوارم با تدبیر و ریشه‌یابی خوب همه‌مان بتوانیم به تیم‌ملی‌مان برای تورنمنت‌های بعدی کمک کنیم. نه این‌که بخواهیم یک یا دونفر را کنار بگذاریم و بگوییم این‌ها عامل اصلی باخت بودند و موضوعات اصلی را نبینیم و از آن غافل شویم. بهترین راه این است که خیلی صادقانه و خیلی واقعی ضعف‌های تیم‌ملی مشخص شود و این ضعف‌ها همه در اعداد و ارقام و روی کاغذ نیست. ممکن است روی کاغد دریافت اول ما در مجموع یک بازی خوب و حتی قابل قبول بوده باشد اما دقیقا روی پوئن مثلا ۲۰ به بالا ما در این بخش متزلزل می‌شویم و بد دریافت می‌کنیم. دریافت‌هایی که فقط بالای سر زده می‌شود و این ضعف والیبال ما است و امیدوارم در آینده اتفاقات بهتری بیفتد.