نقدی بر اختلافات مدیریت و سرمربی استقلال/ پرچم سفید نه، پرچم آبی بالا بگیرید!
پای اختلافات بین کادرفنی و مدیریتی استقلال به برنامه‌های تلویزیونی کشیده شده و این اصلا برای این تیم خوب نیست.
جواد نکونام با نظر مدیر دیگری به استقلال آمد و حالا دچار سندرم رایج در فوتبال ایران چون «اختلاف با سرمربی منتصب نشده توسط همان مدیر» شده است. این سندرم البته در استقلال متداول‌تر از همه تیم‌هاست. استراماچونی با فتحی قرارداد امضا کرد و با فتح‌الله‌زاده به اختلاف خورد و ساپینتو پس از آجورلو هیچ حامی قدرتمندی پشت خود نمی‌دید. ماجرای شفر و دیگران هم جای خود. جواد نکونام قول و قرارش را با حجت کریمی گذاشت اما باید با شرایط مد نظر خطیر کار کند. شرایطی که البته در آن اصلا تفاهم طرفین دیده نمی‌شود!
آیا نکونام در مسیر اشتباه قرار دارد؟
مربیان داخلی استقلال در سال‌های اخیر، همگی از جمله بزرگان تاریخ این باشگاه بوده‌اند. از منصوریان به عنوان یکی از متعصب‌ترین‌ها گرفته تا مجیدی به عنوان یکی از محبوب‌ترین‌ها. هیچ‌کدام اما شرایطی بغرنج‌تر از نکونام نداشته‌اند که روزهای رویایی نشستن روی نیمکت تیم محبوب دوران کودکی‌اش تبدیل به کابوس شود. او اما حمایت شدید و درست هواداران استقلال را دارد و تا این لحظه هم تصمیمات فنی‌اش اصلا بد نبوده. جایگاه آبی‌پوشان در جدول رده بندی هم نشان می‌دهد انتخاب او برای نیمکت استقلال بهترین تصمیم ممکن بوده. نکونام بازیکنان مد نظر خود برای اجرای تاکتیک‌هایش را می‌خواهد، اصلا نمی‌خواهد پای دلال‌ها به باشگاه استقلال باز شود، فضای تیم را کامل می‌شناسد و در کنفرانس‌های خود هم اکیدا اعلام کرده با وجود هر شرایطی در استقلال می‌ماند. هیچ‌کدام از حرف‌های او هم سنگ‌اندازی در مسیر باشگاه نیست. آیا اگر شما تنها حرف‌های نکونام را بشنوید به او حق نمی‌دهید؟
آیا خطیر ناکامی استقلال را می‌خواهد؟
پس از دوران پرابهام آجرلو، تکرار چندباره و اشتباه حضور علی فتح‌الله‌زاده روی صندلی، دوران کوتاه و پر از حاشیه حجت کریمی، حالا نوبت علی خطیر شده که به دلیل سن پایین و روابط خوب بین‌المللی برخی از همان ابتدای مدیریت به او روی خوش نشان دادند. خطیر هم از روز اول حتی به طور شفاهی هم حمایت خود را از نکونام اعلام کرد اما هنوز تنها چیزی که درباره استقلال مشاهده می‌شود، حاشیه است و حاشیه و حاشیه.
خطیر در برنامه فوتبال برتر اعلام کرد اگر همه تخلف کنند هم استقلال سالم‌ترین قراردادها را بسته، زیر بار قانون‌شکنی و دورزدن نمی‌رود، تلاشش فراهم کردن شرایط مساعد برای استقلال است اما اگر به سبک مدیران قبلی عمل کند، شرایط فعلی بدتر می‌شود. او می‌گوید مصاحبه‌های نکونام از روی دلسوزی بابت نتیجه گرفتن استقلال است و ترجیح می‌دهد اختلافات باشد اما استقلال ببرد. آیا این حرف‌ها اشتباه است؟
پرچم آبی بهتر از پرچم سفید نیست؟
نکته مهم درباره مقایسه حرف‌های خطیر و نکونام، انگیزه ویژه هر دو نفر برای موفقیت استقلال است؛ دو نفری که علاقه شدیدی به استقلال داشته‌اند و طبق ادعای خودشان هیچ‌کدام از بازی‌های استقلال را در زمان نوجوانی و کودکی از دست نداده اند. عزم نکونام با هر مشکلی بیشتر می‌شود و خطیر اعتقاد دارد باید استقلال ساخته شود. بر کسی هم پوشیده نیست که تا زمان حضور هر دو در یک کشتی و همراهی برای عبور از موج‌های سنگین و طوفان‌هایی که «فقط» به سمت استقلال روانه می‌شود، این تیم همیشه دنبال حواشی خواهد بود.
ای کاش جواد نکونام از این پس گلایه‌های خود را به جای تلفن همراه یک مجری شبکه تلویزیونی مستقیما با خطیر درمیان بگذارد و مدیر فعلی استقلال حس نامطلوبی که بابت عدم انجام خواسته‌های نکونام، در ذهن این سرمربی بوجود آمده را از بین ببرد. این دو نفر به زودی با هم صحبت می‌کنند. «باید» حرف بزنند. پرچم صلح نمادین به کار هیچ‌کدام از دو نفر نمی‌آید. استقلال آتش زیر خاکستر در این شرایط نمی‌خواهد. خواسته هواداران این تیم نگه‌داشتن پرچم آبی و نگه‌داشتن آن در بالاترین سطح توسط هر دو نفر است نه پرچم سفید صوری. کلید حل مساله؟ قطعا سازش. حتما تعامل.
یادداشت: علی رضایی
نظر شما