خداحافظ و سلام احسان حدادی!

گروه ورزشی تیترکوتاه-نسیم شیرازی: «احسان حدادی» در بازی‌های آسیایی و کسب مدال نقره از بازی‌های آسیایی خداحافظی و کفش‌هایش را آویزان کرد. احسان حدادی با حاشیه‌های عجیب و غریب در طی سال‌های ورزشی‌اش، با مدال‌های رنگارنگش و رکوردشکنی‌های قابل توجهش و البته با گلایه‌ها و بیان توقعات همیشگی‌اش ورزشکار آرام و بدون حاشیه‌ای نبود. همیشه حرفی برای گفتن داشت یا داخل زمین مسابقات و یا بیرون از زمین مسابقه! اما چیزی که در ذهن دوستداران دوومیدانی باقی گذاشت مدال‌ها و افتخارات و تلاشش بود که بارها ثابت کرد و به نمایش گذاشت.

حدادی مطالبه‌گر

او مطالبه‌گر تلاش‌هایش بود، احتیاجش به اردو و مربی خارجی را بارها بیان کرد و دوست نداشت به کم قانع شود، به بعضی‌های‌شان رسید و خیلی‌هایش هم نه. حالا او آخرین دیسک نقره‌ای‌اش را پرتاب کرد و احتمالا این روزها خاطراتش را بعد از نوزدهیمن دوره بازی‌های آسیایی و کسب پنجمین مدال خود در تاریخ حضورش در این مسابقات مرور می‌کند. گرچه او از این بازی‌ها پنجمین طلایش را می‌خواست ولی حتی با نقره هم تصمیمش را گرفته بود و به دنیای حرفه‌ای ورزشش این‌گونه پایان داد، درحالی که اشک می‌ریخت و در میان دایره پرتاب‌ها کفش‌هایش را از پاهایی که سال‌هاست همراهش سختی ورزش را به جان خریده بیرون کشید و رفت.

ورزشکاری رکورددار

احسان حدادی رکورددار پرتاب دیسک آسیا در المپیک ۲۰۱۲ لندن، نخستین و تنها مدال دوومیدانی ایران را کسب کرد و توانست نام خود را در تاریخ ورزش ایران ماندگار کند. او در مسابقات قهرمانی جهان هم مدال به دست آورد و نشان داد قهرمان پرتاب دیسک زنگ تفریح هیچ ورزشکاری نخواهد بود و برای از میدان به در بردنش باید تمام توان خود را بگذارند. او هر چند که دوران افول هم داشت ولی نامش را با مدال نقره المپیک ۲۰۱۲ لندن و مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۱ کره جنوبی ماندگار کرد. او در بازی‌های آسیایی دوحه، گوانگژو، اینچئون و جاکارتا طلا گرفت و با نقره بازی‌های آسیایی هانگژو پرونده‌ی افتخارآفرینی‌هایش را در بازی‌ها بست. از دیگر افتخارات او می توان به ۶ طلای مسابقات آسیایی اینچئون، اردن، گوانگژو، ژاپن، هند و دوحه هم اشاره کرد.

دوره‌ی افول قهرمان

احسان حدادی البته طی سال‌های اخیر نقدهای زیادی را  شنید و پشت سر گذاشت، بعضی از دوستداران او و این رشته می‌خواستند که احسان از دنیای دوومیدانی خداحافظی کند تا خاطرات افتخارآفرینی‌هایش را برای مردم شیرین ماندگار کند ولی او معتقد بود وقتی به تنهایی به اینجا رسیده نباید طلبی هم در کار باشد. او با همین جمله در کنار حامیانش که کم هم نبودند کارش را ادامه داد. او با مدال جهانی و المپیک و دست پر از آسیا میدان را به خواست خودش ترک کرد نه به خواست بقیه. او حتی در چالش برانگیزترین روزهای زندگی شخصی و حرفه‌ایش پای پرتاب دیسک ایستاد و خواست که در مسابقات شرکت کند و گوش‌هایش را روی حرف‌ها و انتقادها بست تا حالا با پای خود میدان را ترک کند. حدادی که مدت‌ها بود از اوج فاصله گرفته و پرتاب او ۶۰ متر را رد نکرده بود این‌بار در زمین خداحافظی‌اش تمام وجودش را گذاشت و ۶۰ متر را پشت سر گذاشت و روی سکوی دوم آسیا ایستاد تا با همان افتخاری که به دوومیدانی آمد با همان افتخار به آن پایان دهد.

ورزشکار یا کمک دوومیدانی در المپیک

حالا بسیاری از علاقه‌مندان به دوومیدانی امیدوارند احسان حدادی در ایران بماند و توانایی و استعدادش را در مربی‌گری محک بزند و جوانان علاقه‌مند به رشته‌اش را از تجربه و دانشش بی‌بهره نگذارد. البته احسان حدادی فقط خداحافظی‌اش از بازی‌های آسیایی را اعلام کرده است و نه المپیک. حالا که کم‌تر از یک سال تا المپیک مانده است او امیدوار است ۲۲ سال حضور حرفه‌ایش در ورزش را بتواند با آخرین دوره‌ی حضورش برای کسب سهمیه به پایان برساند و بتواند به المپیک برود که البته هنوز تصمیم نهایی‌اش را دراین باره نگرفته است. حدادی امیدوار است بتواند المپیک پاریس را هم ببیند ولی اگر نتواند دوست دارد کنار دوومیدانی باشد و به ورزشکاران این رشته کمک کند. حالا باید دید ،وزیر ورزش و جوانان و همچنین رئیس کمیته ملی المپیک با او در این زمینه همکاری می کنند یا خیر.