دغدغه مالی خیلی اذیت‌کننده است / امیدوارم مسابقات جوانان جهان اعزامم کنند

 گروه ورزشی تیترکوتاه - نسیم شیرازی: «نازنین عیدیان» کم‌تر از ۴ سال است که کارش را با دوومیدانی شروع کرده است ولی عناوین و مقام‌هایش را بدون دانستن سن ورودش به دوومیدانی ببینی امکان ندارد متوجه شوی که فقط در این مدت کم این‌گونه تاریخ‌ساز شده و رکوردها را شکسته و مال خودش کرده است. انگار وجودش با رشته‌اش عجین شده است، رشته‌ای که بعد از تکواندو واردش شد و چنان درخشید که راهی جز ماندن و ساختن و خلق شگفتی برای خودش نگذاشت، بارها از این نخبه‌ی ورزشی نوشته‌ایم و حالا که رکورد بزرگسالان را شکسته و تاریخ ساز اولین طلای جوانان آسیا شده است باز هم می‌نویسیم اگر این سرمایه نسوزد و مسئولان بتوانند حفظش کنند المپیک ۲۰۲۸ که او احتمالا ۲۲ ساله شده است تازه شروع مدال‌های المپیکی او خواهد بود. گفت‌وگوی تیترکوتاه با «نازنین عیدیان» ورزشکار ساخته شده توسط «ایمان‌روغنی» مربی او را در ادامه خواهید خواند.

رکوردشکنی برای تو گویا تبدیل به عادت شده است، از این تاریخ‌سازی بگو

خداراشکر می‌کنم که امسال هم توانستم یک مدال طلا به کارنامه خودم اضافه کنم و این پنجمین مدال آسیایی من است و خیلی برایم لذت‌بخش بود که هم توانستم مدال طلا در رده سنی جوانان بگیرم و برای اولین بار در این بخش تاریخ‌ساز کشورم باشم و توانستم رکورد جوانان و بزرگسالان را بزنم که این حس توصیف‌ناپذیری برایم داشت.

تیک هدف‌هایت را یکی پس از دیگری می‌زنی، قبلا گفته بودی رکورد ۴۰۰ متربامانع را پس می‌گیری و انجامش دادی، هدف بعدی‌ات کجاست؟

بله رکورد ۴۰۰ متر با مانع هم زده شد ولی هدف بعدی‌مان مسابقات جوانان جهان در آمریکای جنوبی است و امیدوارم که مسئولان وقت ما را به این مسابقات اعزام کنند چرا که آنجا اتفاق‌های خوبی می‌تواند رقم بخورد و این‌که به فینال برسم، یا تایم خوب بدوم و چه بسا حتی بتوانم مدال بگیرم جزو اهداف بعدی‌ام است که امیدوارم رقم بخورد.

در سه سالی که وارد دو و میدانی شدی به اینجا رسیدی، برای المپیک ۲۰۲۸ آمریکا خودت را کجا می‌بینی؟

به المپیک پاریس نمی‌رسم ولی برای المپیک۲۰۲۸ امیدوارم بتوانم سهمیه کسب کنم و فکر می‌کنم آن موقع حدود ۲۲ سالم می‌شود و امیدوارم تا آن موقع به دفعات مسابقه داده باشم و با کسب تجربه‌های بیشتر بتوانم کسب سهمیه کنم و به عنوان دونده ۴۰۰ متر بامانع ایران در المپیک حاضر باشم.

کار با ایمان روغنی چطور پیش می‌رود؟

در این سه سال و نیمی که با آقای ایمان روغنی تمرین کردم علاوه بر پیشرفتی که در مسیر ورزش داشتم از او خیلی چیزهای دیگر یاد گرفتم، او خیلی صبور است و همیشه هم مربی‌ام و هم همسرشان سپیده توکلی که همیشه پشت صحنه تمام مسابقات من بودند و باید بگویم یکی از بزرگ‌ترین شانس‌های زندگی‌ام این بود که در کنار او تمرین می‌کنم  و به این‌که شاگرد او هستم افتخار می‌کنم. آقای روغنی آنقدر صبور هستند و صبورانه به ما تمرین می‌دهند که آن آرامش را به ما هم انتقال می‌دهند.

به لژیونر شدن فکر می‌کنی یا ترجیخ می‌دهی در لیگ ایران باقی بمانی؟

قطعا به لژیونر شدن فکر می‌کنم چون امسال آخرین سال حضورم در رده سنی جوانان است و از سال دیگر که وارد بزرگسالان می‌شوم ما فقط سه مرحله لیگ خواهیم داشت که این سه مرحله غیر از مسابقات قهرمانی کشور خیلی کم است. با این حال امیدوارم برنامه‌ خوبی برای لژیونر شدن باشد و بتوانم در لیگ‌های خارج از کشور هم مسابقه دهم.

پیام تبریک‌ها زیاد است و احتمالا از لحاظ حمایت معنوی چندان مشکلی نداشته باشی، ولی حمایت مالی هم می‌شود؟

بله، پیام تبریک خیلی زیاد بود ولی حمایت مالی آن‌طور که باید باشد نیست، من هنوز از سال گذشته که مسابقات جوانان آسیا شرکت کردم هیچ پاداشی دریافت نکردم در حالی که اگر قبل از این مسابقات پاداش را می‌گرفتم می‌توانستم خیلی کارها با آن انجام دهم، برای مسابقات نوجوانان آسیا که طلا گرفتم فدراسیون و وزارت‌خانه هزینه‌ای به من دادند ولی برای جوانان آسیا هنوز هیچی نگرفته ام و امیدوارم این مدال طلایی که گرفتم مانند پارسال نباشد، دیده و حمایت شود و برای‌مان اسپانسر هم پیدا شود چرا که واقعا هزینه‌های خیلی زیادی از جمله تامین هزینه‌های کفش میخی، کفش رانینگ، لباس، تغذیه و ... داریم که همه را از جیب خودم و پولی که از لیگ‌ها به دست می‌آورم می‌دهم.

به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای دغدغه هزینه‌های زندگی حرفه‌ایت و یا حتی هزینه‌های زندگی سالیانه‌ات رفع می‌شود؟

نه واقعا، چون در لیگ هم که قرارداد می‌بندیم این‌که چه زمانی پول‌های‌مان واریز شود واقعا مشخص نیست و پولی که برای شرکت کردن در لیگ‌ها دریافت می‌کنیم پولی هست که تمام سال با همان خریدهای‌مان را انجام می‌دهیم و حالا پیش هم می‌آید که تیم‌ها گاهی دیرتر می‌دهند و واقعا می‌مانی چه کاری انجام دهی. من این تجربه و دغدغه را سال گذشته داشتم که یک ماه به پول نیاز داشتم که به خاطر یک سری مشکلات آن پول را نداشتم و این دغدغه خیلی اذیتم کرد و این مشکل همچنان پا برجاست. این‌که خیالت راحت نباشد که پول واریز می‌شود یا نه خیلی ناراحت‌کننده است.

قراردادها در دوومیدانی چطور است؟

در رشته ما به نسبت خوب است، البته که نمی‌گویم خیلی خوب است، قرارداد امسالم با دانشگاه آزاد بود که ما امتیازی قرارداد می‌بندیم که فکر می‌کنم حدود ۲۰۰ میلیون باشد که از ۴ تا ۵ مسابقه‌ای که امسال دادم به دست می‌آورم.

حرف پایانی شما برای این گفت‌وگو

باید تشکر کنم از تمام عزیزانی که کنارم بودند، از خانواده‌ام و مربی‌ام آقای روغنی و همسرشان خانم توکلی، دوستانم از همه ممنونم که حمایتم کردند. من وقتی از مقدماتی به فینال آمدم خیلی پیام داشتم که به من می‌گفتند امیدوارند اول شوی و این یک بار خیلی سنگینی روی دوشم گذاشت و همه به من می‌گفتند طلا بگیر، هیچ کدام نمی‌گفتند برو مدال بگیر همه از طلا می‌گفتند و حتی یک ساعت قبل از فینالم آقای پیمان رجبی هم به پیست آمدند و به من گفتند در من فقط طلا می‌بینند و من واقعا فکر می‌کردم که اگر یک درصد طلا نشود من چقدر شرمنده خواهم شد ولی خداراشکر می‌کنم که توانستم مدال طلا بگیرم و شرمنده نشوم و می‌دانم که این طلا خیلی‌ها را خوشحال کرد و امیدوارم در آِینده افتخارآفرینی‌های خیلی خیلی بیشتر از این را داشته باشم و مردم را خوشحال کنم.