مبینا فلاح: رسانه ها فقط دنبال جذب مخاطب نباشند، واقعی بنویسند!

گروه ورزش تیترکوتاه – نسیم شیرازی: «مبینا فلاح» کماندار المپین ایرانی که رکورد این رشته در تاریخ المپیک را برای ایران جا به جا کرد و یک گام رو به جلو برای تیراندازی با کمان ایران برداشت حالا مدتی بعد از تاریخ سازی اش در گفت و گو با تیتر کوتاه از تلاش و جنگیدنش تا آخرین توانش برای ثبت بهترین عملکردش در المپیک پاریس گفت. او که پاریس را نگشت تا با وجدان راحت به مسابقاتش پایان دهد حالا هیچ جای پشیمانی برای خودش نگذاشته و با خیالی آسوده از المپیک پاریس یاد کرد. مبینا هنوز به تاریخ سازی فکر می کند، تاریخی که می خواهد با ادامه دار بودن حمایت و برنامه ریزی قوی تر در لس آنجلس به همراه هم تیمی هایش به یادگار ثبت کند.

مدتی از المپیک پاریس گذشته است، از احساس الانت بگو.

المپیک حال و هوای خیلی متفاوتی دارد، از آنجایی که مهمترین رویداد جهان است تمام کشورها خودشان را برای این آوردگاه آماده می کنند و وارد میدانی می شوی که همه با صد در صد توان شان برای بهترین بودن در آن می جنگند، من پیش از المپیک خیلی از تمرینات بقیه ورزشکاران را هم در اینستاگرام می دیدم که شبانه‌روز مشغول تمرین هستند و مسابقات مختلف می رفتند و حتی اردوهای تدارکاتی در پاریس برگزار می کردند که بیشتر هم اردوهای مشترک بود تا به طور کامل خودشان را آماده کنند. این برای من خیلی حس جالبی داشت و حال و هوای هم تماشاچیان، هم ورزشکارا و هم رسانه‌ها در المپیک خیلی متفاوت‌تر از قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی و دیگر رویدادهای مهم مان بود.

گفته بودی برای مدال میجنگی، این جنگیدن برای مدال را حتی بعد از ورود به پاریس و دیدن سطح ورزشکاران همراه داشتی؟

ما ظهر وارد پاریس شدیم و از فردا صبحش ما یکسره تا قبل از مسابقه تمرین داشتیم و من تا اخرین لحظه تمرین می کردم، مسابقه ام هم که تمام شد برگشتم و ایران هیچ فرصتی برایم نماند که بخواهم در پاریس جایی بروم و می دانم که در این مدت به هیچ وجه کم کاری نکردم و هرچه در توانم بود شاید کمی هم بیشتر گذاشتم، هم در بحث تمرکز و هم در بحث مدیریت استرس، تمریناتی که باید را انجام می دادم و خیلی وقت ها زودتر از بقیه کشورها به تمرین می رفتم و دیرتر از بقیه برمی گشتم، یکی دو بار حتی داور به من می گفت که تایم من برای تمرین تمام شده و باید از زمین بروم. برای همین خیالم راحت است که در بحث جنگیدن اصلا کم نگذاشتم و با تمام قدرتم جنگیدم اما خب ما خیلی اختلاف سطح با جهان داریم و تا الان هم کسی را در این رشته نداشتیم که بخواهد در المپیک دستاورد خوبی از خودش به جا بگذارد و کار بزرگی انجام بدهد و فکر می کنم همه این ها روی اعتماد به نفس و خودباوری خیلی تاثیر دارد.

می شود گفت برای این رشته به نوعی تاریخ سازی کردی.

اینکه در ادوار گذشته تمام نمایندگان تیروکمان ما آن اختلاف سطح را نتوانستند کم کنند، اما من تمام تلاشم را کردم که تاریخ‌سازی انجام بدهم تا اختلاف سطح مان را با جهان کم کنم و خب تا حدی هم موفق شدم، در المپیک و در بخش بانوان ۲۸ رتبه جایگاه بانوان و در بخش آقایان هم یازده رتبه این جایگاه را توانستم ارتقا بدهم و همه این ها نشان دهنده این است که فدراسیون تیراندازی با کمان و رشته تیراندازی با کمان مسیر رو به رشدی دارد و اتفاقات خوبی در آن رقم خواهد خورد. اگر حمایت‌ها همچنان ادامه داشته باشد و به چشم یک رشته مدال‌آور به رشته تیراندازی با کمان نگاه شود می توانیم نتیجه‌های خیلی بهتری در آینده بگیریم.

بعد از این رکورد شکنی واکنشی هم دریافت کردی؟

طبق گفته رئیس فدراسیون، نماینده ویتنام دبیر فدراسیون آسیا و فدراسیون جهانی تبریک گفتند و از بازی خوب و برد زیبایی که داشتم تمجید کردند. خب به واسطه آن تیر طلایی که من زدم و واقعا تیر خیلی سختی بود خیلی مورد تمجید تماشاگران و مسئولان قرار گرفتم و به من گفتند مسیری که در آن قرار گرفته ام راه موفقیت خواهد بود.

هم تیمی هایت در ایران چه در بخش آقایان و چه خانم ها عکس العمل شان به رتبه و صعودت چه بود؟

همه تیر وکمانی ‌ها و همه کمانداران خوشحال شدند چون نتیجه‌ای که ما چه در بخش انفرادی و چه تیمی می گیریم، نتیجه ی تیر وکمان ایران است و با باخت مان چه باخت برای من چه برای کماندار دیگر همه ناراحت می شویم. من معتقدم با باخت یک نفر همه ناراحت و با پیروزی یک فرد هم همه خوشحال می شویم و آن موفقیت را جشن می گیریم، من هم از کمانداران و هم مردم پیام مثبت زیادی دریافت کردم و کلی به من انرژی دادند که از همین جا از همه آن ها ممنونم و امیدوارم که همیشه همینطور حامی یکدیگر باشیم تا به آن هدفی که داریم و هدف همه ما این است که به امید خدا در المپیک های بعدی طلای تیمی و انفرادی را داشته باشیم به آن برسیم.

حالا که پاریس را تجربه کردی برای المپیک لس آنجلس برنامه و انتظارت چیست؟

المپیک لس‌آنجلس؛ شاید همینطوری بگوییم چهار سال دیگر است و تایم مناسبی داریم ولی با توجه به اختلاف سطحی که وجود دارد واقعا خیلی تایمی برای این که بخواهیم خودمان را به لس آنجلس و حضور موثر و همراه با مدال برسانیم، نداریم. هیچ کدام از کمانداران ایرانی از لحاظ رنکینگ جهانی، رنکینگ واقعی خودمان نیستیم چون ما مسابقات جهانی و آسیایی را کامل شرکت نمی‌کنیم. انتظارم این است که ما هم در مسابقات جهانی و آسیایی حضور مثبتی داشته باشیم یعنی اول حضور داشته باشیم و خب ورزشکاران هم سعی می کنند از این حضور نهایت استفاده را ببریم و با تجربه‌ای که می توانیم به دست بیاوریم خودمان را هرچه بهتر برای میادین بزرگی چون المپیک آماده کنیم. شرکت در مسابقات بزرگ برای این که ما بیشتر تجربه بیشتر مدیریت استرس، تکنیک و خیلی موارد دیگر را داشته باشیم بسیار مهم است. به نظر من ورزشکار، مدیریت استرس را در همان مسابقه است که می توان یاد گرفت و با کمک مشاورهایی که در اردو باید کنارمان باشند می توانیم کمک بزرگی به این بخش هم انجام دهیم. در مسابقات می توانیم خودمان را محک بزنیم و بفهمیم که در چه مرحله‌ای نقطه ضعف داریم که برطرف و یا کدام نقاط قوت را تقویت کنیم.

از زمان زیاد زیر کلیک نگه داشتن هم بگو، برنامه خودت و مربی ات بود یا شرایط مسابقه به خصوص در مسابقه اخرت اینگونه ایجاب کرده بود؟

زیر کلیک نگه داشتن خیلی بحث فنی هست و شاید توضیح دادنش برای مخاطب کمی سخت باشد، اما به طور کلی تایم تیر زدن من نسبت به بقیه ورزشکاران کمی بالا هست، یعنی نشانه‌گیری، هدف‌گیری و فیکس کردن من در حد یکی دو ثانیه در حالت عادی از بقیه ورزشکاران بیشتر است، اما اینکه تایمم در مسابقه المپیک خیلی بالا رفته بود یکی از دلایلش بی‌تجربه بودنم در المپیک بود و یک مقداری هم حساس تر شده بودم نسبت به بقیه مسابقات و می خواستم تا آخرین لحظه تیر را نگاه داریم تا مطمئن شوم که همه شرایطم عالی است و با بهترین تکنیک هدف گیری و رلیز کنم و البته که می خواستم ضربان قلبم پایین بیاید و بعد تیر را بزنم، از طرفی هم کمی باد بود و قلق گیری من در باد انجام شد که برایم کمی سخت بود. همه این موارد دست به دست هم داد تا تایم من نسبت به بقیه مسابقات کمی بالا برود و خب خیلی مشکل جدی نیست که بخواهم روی آن تمرکز کنم یا خیلی توضیح درباره اش بدهم. این چیزی است که برای هر ورزشکاری پیش می آید.

از نظر تجهیزات چقدر با کشورهایی که جزو ده تای اول ایستادند فاصله داشتید؟

تقریبا می توانم بگویم از نظر به روز بودن تجهیزات برابر بودم چون با اینکه تحریم بودیم ولی اذیت نشدم و فدراسیون خیلی همراهی کرد تا بتوانم تجهیزات را بدست بیاورم اما تفاوتی که ما با بقیه کشورها داشتیم این بود که آن ها شبیه‌ساز المپیک و چند اردوی مشترک قبل از المپیک داشتند و با برنامه ای خیلی قوی‌تر وارد المپیک شدند و ما چون در آخرین لحظات سهمیه گرفتیم و تایمی نمانده بود نتوانستیم خیلی برنامه خوبی و قوی داشته باشیم و فقط به همان تمرینات مان ادامه دادیم و در مسابقات حضور پیدا کردیم.

وعده ای برای پاداش عملکرد خوبت از طرف مسئولان، چه مسئولان شهر و استانت و چه مسئولان وزارت، فدراسیون یا کمیته ملی المپیک گرفتی؟

وعده‌ای که مسئولان فدراسیون و کمیته ملی المپیک در رابطه با پاداش داده بودند از قبل تعیین شده بود که همه اش پرداخت شد اما خب انتظار داشتم و دارم که در فرصت‌های آینده کمیته المپیک به ورزشکارانی که تاریخ‌سازی می کنند و سطح آن رشته را در المپیک و جهان ارتقا می دهند هم نگاهی ویژه داشته باشند و البته که نمی گویم پاداشی معادل آن هایی که مدال گرفتند اما پاداشی جزئی هم داده شود تا نشان بدهند که به رشد و پیشرفت رشته‌ها هم توجه دارند و نگذارند رشته‌ای در همان سطح خودش باقی بماند و فقط هدفش حضور در المپیک باشد، وقتی که تاریخ‌سازی می‌کنیم امیدواریم مسئولان هم واکنش نشان بدهند و پاداشی را در نظر بگیرند تا انگیزه‌ای برای تاریخ‌سازی‌های بیشتر ایجاد کنند.

می توانی در دانشگاهی که می خواهی درس بخوانی، البته که پیش از این هم تحصیل داشتی ولی تصمیمی برای ادامه اش با این نگاه ویژه داری؟

بله من دانشگاه آزاد و تا مقطع کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی درس خوانده ام و حالا منتظرم تا سال آینده به امید خدا برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا البته در همان رشته تحصیلی خودم کنکور بدهم و برنامه خاصی جز ادامه تحصیل در رشته ی خودم ندارم.

شهرداری تهران و یک سری دیگر از مسئولان وعده هایی را برای اشتغال به کار المپیکی ها داده اند، تصمیمی در این باره داری؟

من کارمند هستم و خیلی در این مورد پیگیری نکردم که حالا برای المپیکی‌ها چه چیزی در نظر گرفته شده است و چون هنوز تایم زیادی هم از المپیک نگذشته در جریان خیلی چیزها هم نیستم.

فکر می کنی بعد از المپیک دغدغه مالی کمتری برای رشته پرهزینه ای که در مسیر داری داشته باشی؟

نمی دانم برنامه فدراسیون و کمیته ملی المپیک در رابطه با حمایت از المپیکی‌ها چگونه است هست، اما خب رشته ما چون تجهیزات‌ محور است قطعا نیاز به داشتن حامی مالی داریم و در بحث تامین تجهیزات، اردوهای مشترک و بقیه موارد نیاز به کمک داریم که امیدوارم این حمایت انجام شود.

به جا مانده از المپیک پاریس، چیزی که در ذهن یا قلبت می گذرد.

فقط دوست دارم ابتدا از مردم به خاطر حمایت ها و پیام ها پر مهرشان که با انرژی خوب برایم فرستادند تشکر کنم  و ممنونم از رسانه به خصوص رسانه‌هایی که در اخبار رشته ما خیلی نقش داشته و دارند و انتقاد خیلی کوچیکی هم از رسانه‌هایی دارم که بدون در نظر گرفتن شرایط ورزشکاران آن ها را به اشتباه وارد حاشیه می کنند و خب قبل از اینکه اطلاعات کاملی در رابطه با ورزشکاران داشته باشند و یا از صحت خبری که می خواهند پخش کنند مطمئن شوند شاید به خاطر جذب مخاطب انجامش می دهند و ای کاش که کمی دقت مان را در حرف هایی که می زنیم و اخباری که پخش می‌کنیم بالاتر ببریم و حداقل از درست بودن آن مطمئن شویم!