از بازسازی آزادی خسته تا اصرار بر ورزشگاه ۱۱۰ هزار نفری!

حالا که این روزها برای برگزاری دربی، جام باشگاه های آسیا و حتی بازی های لیگ برتر کاسه چه کنم و کجا برگزار کنم به دست گرفته ایم خوب است تخصصی تر، کارشناسانه تر و عملی تر کلنگ ورزشگاه هایی زده شود که به داد ورزش و فوتبال ایران برسد نه فقط انجام دادن پروژه ای که میلیاردها تومان صرف درست شدنش شود و در نهایت سوژه جدیدی برای وعده های نا سرانجام و یا رها شده شود.

وزیر جدید ورزش ایران هم در مسیر صحبت برای ساخت ورزشگاه ۱۱۰ هزار نفری قرار گرفته است، صحبتی که در دولت قبل ایجاد شد و هرازگاهی به گوش رسید و حالا به عنوان یک وعده یا وصیت قرار است در دستور کار باقی بماند. حال این که این دستور کار در همین حد باقی بماند و یا شکل جدی تری به خود بگیرد یک بحث است ولی بحث دیگر ماهیت ساخت چنین ورزشگاهی است که اصلا آیا ساخت آن ضروری است؟

این که کشورمان غیر از ورزشگاه آزادی ورزشگاه بزرگ دیگری برای برگزاری رویدادهای بزرگ ورزشی ندارد و هر چند وقت یک بار هم با حضور دیگر تیم های آسیایی از جمله تیم های عربستانی در ایران برای برگزاری جام باشگاه های آسیا مورد تمسخر رسانه ها و اهالی ورزش آن باشگاه هم قرار گرفته می شویم بحث مهمی است ولی آیا ساخت چنین ورزشگاهی با توجه به سابقه نه چندان خوب مسئولان در به اتمام رساندن پروژه های نیمه تمام و البته حتی در صورت به اتمام رساندن سهل انگاری در حفظ، تعمیر، تجهیز و نگهداری آن مکان هم خود سوالی است که باید بارها از مسئولان مربوطه پرسید.

مسئولانی که انگار هر کدام شان می خواهند فقط چیزی را به یادگار بگذارند، حتی اگر قرار باشد رویش را بزک کرده و تحویل دهند؛ مانند ورزشگاه خسته آزادی که با وجود نداشتن سن و سال خیلی زیاد باز هم هر سال به خاطر بازسازی تعطیل می شود و وقتی در دسترس قرار می گیرد باز هم مشکلات اساسی اش را دارد و حتی با رنگ و تعمیر سطحی باز هم حتی خود مسئولان نمی توانند از نهایی شدن آن صحبت کنند و دوباره هر چند وقت یک بار همان آش و همان کاسه! و باشگاه هایی که منتظر می مانند تا محلی برای انجام بازی های شان در نظر گرفته شود. تازه این مشکلات فقط بخشی از مسائل به چشم آمده است وگرنه داشتن ورزشگاه های اختصاصی که دیگر آرزوی باشگاه های ورزشی ایران شده است.

حال سوال این است اگر احمد دنیامالی وزیر جدید ورزش به جای پیروی کردن از یک فکر به چندین مشاور متخصص در این زمینه اعتماد کند و ساخت یک ورزشگاه بزرگ و یا چند ورزشگاه کوچک تر ولی مجهزتر را در دستور کار قرار دهد چه خواهد شد؟ و یا اگر بازسازی ورزشگاه آزادی را اساسی تر در نظر بگیرند تا هر سال شاهد تعمیر و بازسازی این مجموعه خاطره انگیز با صرف هزینه های زیاد نباشیم چطور؟ اصلا اگر بنا به ساخت مجموعه ورزشی بزرگ باشد بر فرض ساخته شدن به نگهداری آن هم فکر شده است و یا مانند ورزشگاه های ۱۵ هزار نفری در بسیاری از استان ها به خاطر عدم نگهداری و مراقبت بدون برگزاری حتی یک بازی درست و حسابی فرسوده خواهند شد؟ حالا که این روزها برای برگزاری دربی، جام باشگاه های آسیا و حتی بازی های لیگ برتر کاسه چه کنم و کجا برگزار کنم به دست گرفته ایم خوب است تخصصی تر، کارشناسانه تر و عملی تر کلنگ ورزشگاه هایی زده شود که به داد ورزش و فوتبال ایران برسد نه فقط انجام دادن پروژه ای که میلیاردها تومان صرف درست شدنش شود و در نهایت سوژه جدیدی برای وعده های ناسرانجام و یا رها شده شود. حال می خواهد آن وعده ساخت ورزشگاه ۱۱۰ هزار نفری باشد و یا چند ورزشگاه کوچک تر و یا بازی سازی اساسی ورزشگاه های تهران و دیگر استان ها! البته که همین حالا باید برای بازی های لیگ نخبگان و لیگ برتر ایران چاره ای اندیشید! چاره ای که تا الان به ورزشگاه اراک، شهرقدس، استادیوم تختی و بازسازی سه ماهه ورزشگاه آزادی رسیده است!