مجتبی عابدینی: دخل و خرج مربی گری اینجا به هم می خواند/ هیچ جا وطن من نمی شود

گروه ورزش تیترکوتاه - نسیم شیرازی: "مجتبی عابدینی" از آن نام هایی است که به این راحتی ها از ورزش ایران حذف نخواهد شد، او که این روزها در قامت سرمربی تیم ملی اتریش شمشیربازان این کشور را در اروپا روی سکو برده است حالا علاوه بر افتخار آفرینی های خودش شاهد رشد و مدال های دخترش نیز در شمشیربازی هست. کاپیتان سابق تیم ملی شمشیربازی ایران در اسلحه سابر که نمی خواهد هنوز درباره تیم ملی و شرایط شمشیربازی ایران صحبت کند، در حالی روزهای دور از خانه را سپری می کند که وقتی نام ایران می آید صدای تپیدن قلبش برای کشورش را می توان از میان کلماتش هم شنید. کشوری که شاید کمی شرایط بهتری باید به خود بگیرد تا افتخار آفرینانی چون "مجتبی عابدینی"، تاریخ ساز این رشته ورزشی در ایران دوباره به آغوش وطنش برگردد و این بار همراه دخترش که می تواند آینده ساز تیم ملی دختران شمشیربازی ایران هم باشد افتخارآفرینی هایش برای ایران را از سر بگیرد. در ادامه ماحصل گفت و گوی خبرنگار تیترکوتاه با مجتبی عابدینی، ورزشکار مردمی ایران را خواهید خواند.

با تیم ملی زیر ۲۳ سال اتریش نایب قهرمان اروپا شدید، ابتدا از این تیم بگویید و اینکه کار کردن با شمشیربازان اتریشی چطور است؟

بله با تیم اتریش نایب‌قهرمان اروپا در رده سنی زیر ۲۳ سال شدم و این افتخار خیلی خوب و بزرگی برای من و برای تیم اتریش بود. خدا را شاکرم بابت این اتفاق و باید بگویم که تیم و بازیکنان خوبی دارم، این تیم، بسیار جوان است و باید بگویم که از بازیکنانی که روی سکو بودند یک نفر آن ها زیر ۲۳ سال و ۲۲ ساله بود و سه نفر دیگر هنوز می توانند در رده سنی جوانان بمانند و با این تیم جوان خیلی کارها می توان انجام داد.

چطور شد که مسیر شما به تیم ملی اتریش رسید چرا که پیش از آن مدتی سکان دار تیم ترکیه بودید.

بله ترکیه بودم و با این تیم هم قرارداد داشتم  ولی بخاطر یک سری از مسائل دو ماهی به ایران برگشتم و در نهایت به دلایلی که الان نمی خواهم مطرح کنم ایران نماندم و چون از اتریش پیشنهاد داشتم به این کشور آمدم.

از قراردادهای ریالی می شود گفت راحت شدید و آیا وضعیت قراردادهای دلاری با توجه به دخل و خرج آنجا چطور است؟

در مورد قراردادها خدا را شکر اینجا خوب است ولی اینکه از قراردادهای ریالی خسته شدم یا نشدم باید بگویم به هرحال هیچ جا وطن و خانه خودم نمی شود و با سختی ریالی اش هم باز هم وطن است و قلبم آنجا است. ولی خداراشکر قراردادهای اینجا از تمام جوانب خوب است، دخل و خرج به هم می خواند و راضی هستم ولی در مورد رقم قرارداد بگذارید محفوظ بماند.

دخترم به خوبی تمرین و تلاش می کند و حس می کنم که می خواهد این راه را تا رسیدن به مسابقات جهانی و المپیک و حتی مدال المپیک ادامه دهد. با تمام وجود امیدوارم برای پارمیس جان بهترین اتفاق ها بیفتد

دخترتان هم راه شما را در پیش گرفته و ایستادن روی سکوی شمشیربازی را تجربه می کند، عابدینی دوم در راه رقابت های جهانی و المپیک است؟

بله "پارمیس" جان هم شمشیربازی را از دو سال و نیم پیش شروع کرده و با جدیت کار می کند، انگیزه بسیار خوبی دارد و در سوئد که بودیم در رده سنی زیر ۱۳ سال و زیر ۱۱ سال مدال آورده بود. الان هم در اتریش در مسابقات نوجوانان برنز و رده سنی زیر ۱۴ سال طلا گرفت. دخترم به خوبی تمرین و تلاش می کند و حس می کنم که می خواهد این راه را تا رسیدن به مسابقات جهانی و المپیک و حتی مدال المپیک ادامه دهد. با تمام وجود امیدوارم برای پارمیس جان بهترین اتفاق ها بیفتد.

شما و پارمیس ترجیح می دهید در همین مسیر و دور از ایران ادامه دهید و باید شاهد قهرمانی های پدر و دختر صاحب نام ایرانی با پرچم کشور دیگری باشیم و یا بار دیگر در ایران میبنیم تان؟

باید مسیرها و راه‌ها درست شود، در حقیقت چیزهایی هست که باید درست باشد و فعلا من با تیم ملی اتریش قرارداد دو ساله دارم و با این تیم کار می کنم و دخترم و خانواده ام هم اینجا کنارم هستند و برای موفقیت های شان تلاش می کنند. در مورد اینکه قصد بازگشت به ایران را دارم یا ندارم، واقعیت این است که همان دو ماهی که به ایران آمدم قرار بود اتفاق هایی بیفتد ولی متاسفانه نیفتاد، پیشنهادهایی به من شد که قرار نبود اصلا آن پیشنهادها به من گفته شود و ما از قبل قرارمان بر اتفاق دیگری بود ولی متاسفانه انجام نشد و در نهایت مسیر من تغییر کرد و به تیم اتریش پاسخ دادم و حالا اینجا هستم. به هرحال زندگی بالا و پایین بسیاری دارد و باید سعی کرد تا از مسیر لذت برد. الان از مسیرهایی که رفتم راضی هستم؟ سختی‌های زیادی خودم و خانواده ام تحمل کردیم ولی خدا را شکر راضی هستم.

حرف پایانی شما برای این گفت و گو

امیدوارم که اتفاقات خوبی بیفتد، مسیرهای خوبی ایجاد شود. امیدوارم برای جامعه و بچه‌های شمشیربازی اتفاقات خوبی رقم بخورد. در آخر هم ممنونم از مردم ایران، من همیشه و همه وقت چه زمانی که بازی می‌کردم چه زمانی که مربی بودم از مردم ایران، مردم کشورم تقدیر و تشکر می کنم که همیشه ورزشکاران شان را حمایت می کنند و همیشه هم گفتم و می گویم زنده باد ایران. من هیچ وقت از شمشیربازی دور نیستم، این رشته زندگی دوم من است و من همیشه شمشیربازی را دوست دارم، دوست دارم در این رشته باشم و همیشه تلاش می کنم که یاد بگیرم و باید بگویم شمشیربازی رشته بسیار بزرگی است.