چرا برای شمشیربازی شکایت نکنیم؟

گروه ورزش تیترکوتاه – خبر کوتاه است ولی تامل برانگیز، کمیته ملی ارمنستان می خواهد هر طوری که شده طلای محمد هادی ساروی را از او بگیرد و به ورزشکار کشور خودش بدهد. این که این احتمالا یک رویا خواهد بود و ما امیدواریم هیچ وقت شکایت های پی در پی شان راه به جایی نبرد یک موضوع است ولی موضوع مهم تر این است که این کشور که از المپیک پاریس نتوانسته هیچ طلایی به دست آورد، پشت کشتی گیرش ایستاده و تا هر کجا که لازم باشد می خواهد شکایتش را ببرد حتی اگر راه به جایی نداشته باشد.

اولین شکایت آن ها به فدراسیون جهانی کشتی ارسال شد و «کارن گیلویان» معاون وزیر ورزش این کشور هم با این که اتحادیه جهانی کشتی درخواست تجدید نظر آن ها را رد کرده و کار داوران فینال را درست تشخیص داده است ولی منتظر پاسخ کتبی اتحادیه است تا آن را ضمیمه درخواست کمیته ملی المپیک ارمنستان  کند و شکایتش را به مراجع بالاتر ارسال کند!

این میزان از پیگیری را ما فقط یک بار در ورزش کشور شاهد بودیم و آن هم وقتی بود که یک رشته ورزشی در ایران تعلیق شده و پای مسائل دیگر به جز ورزش به این قضیه کشیده شده بود وگرنه شما نمونه ای از شکایت برای گرفتن حق احتمالی ورزشکاری برای کسب مدال را به یاد دارید؟

ماجرا جایی جالب می شود که «الکسانیان» قهرمان ارمنستانی المپیک ۲۰۱۶ ریو پس از ورود به وطن از پیگیری شکایتش گفت و مدعی شد که همه چیز به وضوح در ویدیو قابل مشاهده است و اتحادیه جهانی کشتی به این دلیل که نمی خواهد گناهش را بپذیرد شکایت شان را نپذیرفته و حالا آن ها می خواهند به IOC شکایت کنند! و کمیته ملی ارمنستان هم با حمایت از ادعای ورزشکارش درخواست تجدید نظر را به کمیسیون استیناف کمیته بین المللی المپیک داده و می خواهند تمام مستندات را ارسال کنند تا عدالتی که متصورند را برقرار کنند و گفته اند که حتی اگر کمیته استیناف درخواست شان را رد کند آماده پیگیری این شکایت هستند و تا لوزان پیش خواهند رفت!

شمشیربازان ایرانی و حق خوری در المپیک

حالا این سوال پیش می آید که چرا وقتی شمشیربازان ایرانی به برقرار نشدن عدالت در المپیک پاریس و از دست رفتن مدال در این رقابت ها تا این حد معتقدند هیچ قدمی برای شکایت از داوری بازی ایران و مجارستان انجام نمی شود؟ رقابتی که نه تنها شمشیربازان، که جامعه داوری هم بر سر امتیاز ها، مشکوک به ناعدالتی از سوی داوران و حتی مطمئن به ندادن امتیاز ها به سابریست های ایران هستند.

سوال این است که اگر قرار بر شکایت باشد، کمیته ملی المپیک ایران و یا وزارت ورزش و جوانان کشورمان چقدر پای احقاق حق شمشیربازان ایرانی می مانند. این که رئیس فدراسیون شمشیربازی بعد از دیدن به گواه خودشان ناداوری ها اعتراض شدیدی را به نایب رئیس فدراسیون جهانی داشته است چه سودی برای شمشیربازی ایران خواهد داشت؟ این که شبکه های تلویزیونی و کارشناسانی از کشورهایی چون آلمان از حق خوری علیه شمشیربازان ایرانی بگویند چطور؟ یا نوشتن رسانه ها و اعتراض ورزشکاران به فساد پشت پرده داوری شمشیربازی چه هشداری به داوران و چه منفعتی برای تیم شمشیربازی ایران خواهد داشت؟

سوال اینجاست، چرا ما برای گرفتن حق شمشیربازی شکایت نمی کنیم؟ چرا شکایت های مان را با وکلای کاربلد به طور رسمی با ارایه مدارک لازم پیش نمی بریم و چرا پای حمایت از ورزشکاران مان تا آخرین نفس جدا از نتیجه گرفتن یا نگرفتن نمی مانیم؟ چرا تا لوزان پیش نرویم؟