برای «کریم باقری»؛ وفادار و بی حاشیه مانند بزرگان ۱۹۹۸

احمدرضا عابدزاده، علی دایی، مهدی مهدوی کیا و ... آن هایی که تصویرشان در جام جهانی ۱۹۹۸ و پیش از آن در مقدماتی این جام جهانی با خاطرات خوش ثبت شده است هنوز هم مورد اقبال و احترام مردم قدرشناس ایران هستند، مردمی که خوبی ها و بدی ها در حافظه تاریخی شان خوب ثبت می شود و به این راحتی ها فراموش نمی کنند، به خصوص آدم هایی را که سعی می کنند خوب بودن را تمرین و تکرار کنند. هیچ کدام این بازیکنان بزرگ فوتبال معصوم و عاری از اشتباه نیستند ولی پای معرفت، وفاداری و از جان مایه گذاشتن که در میان باشد جزو اولین سلبریتی های فوتبالی قرار می گیرند و حالا کریم آقا باقری که یکی از بزرگان همان ۱۹۹۸ است با بازگشت خود به پرسپولیس دلخوشی بزرگ هواداران این تیم و البته تمام آن هایی که فوتبال را به دور از تعصب رنگ ها دوست دارند، شد.

بازگشت آدم هایی مانند آقا کریم شاید یکی از نیازهای فوتبال ایران باشد، نیازی که نشان دهد می توان با قلب بزرگ و وفاداری به تیم و هوادارانی که پای روزهای خوب و بد یک بازیکن می مانند، ماندگار شد. آقا کریم فوتبال ایران همان مردی است که نشان می دهد می توان فوتبال بدون بد و بیراه گفتن به تیم مقابل را مشق کرد، می توان به هواداران رقیب بی احترامی نکرد و حتی برای دلجویی عذرخواهی کرد، می توان بی سر و صدا حاشیه ها را جمع و به تیم کمک کرد، می توان تمرین را سرزنده نگه داشت و حتی گاهی بدون سر و صدا گوش جوانی را پیچاند تا یادش بیاید کجا بازی می کند و آخرش بدون چالش و مانند اعضای یک خانواده کار را درآورد. همه ی این ها کریم باقری است که حالا بعد از یک سال غیبت عجیب و غریبش که هیچ وقت هواداران نه تنها پرسپولیس بلکه فوتبال نتوانستند آن را بپذیرند دوباره به خانه برگشت و با این که خودش گفته بمب پرسپولیس نیست ولی هواداران این تیم از حضور او به عنوان همان بمب فصل یاد می کنند، مردی که هواداران پرسپولیس دل شان برای داد زدن های کنار زمین و حتی عقب راندن نیمکت نشینان و نگاه باصلابتش برای آرامش نگه داشتن نیمکت خودی تنگ شده بود و از این به بعد می توانند دوباره شاهد تمامش باشند.

کریم باقری هرچقدر بیرون از زمین سر به زیر و خجالتی دیده می شود داخل زمین تمام توانش را برای بهترین عملکرد در سمتی که پذیرفته انجام می دهد و همین هم باعث محبوبیت بیش از پیش او نزد هواداران شده است. مردی که نه مانند بسیاری از آن هایی که کنار زمین فوتبال می ایستند عربده می زند، نه جامه می درد، نه سمت هواداران تیم حریف و نیمکت مقابل خوشحالی می کند و نه بزرگی اش را با رفتارهای کوچک در مستطیل سبز کم می کند.

او کریم باقری است، هافبک اسبقی که با ۵۰ گل در ۸۷ بازی ملی که به تازگی مهدی طارمی از رکورد ۸۷  بازی ملی او عبور کرده است، به عنوان پرگل ترین هافبک فوتبال ایران شناخته می شود، هافبک با اخلاقی که میان ۴ گلزن برتر تیم ملی فوتبال ایران قرار دارد. مردی که نه تنها هواداران که بازیکنان و حتی گاریدو که هنوز کار با او را تجربه نکرده از بازگشتش به تیم خوشحال هستند. برای «کریم باقری» که وفادار، بااخلاق، شریف و بزرگ ماند.