پایان فصل جدید خندوانه در نمایشگاه تهران

شخصیت مسعود شصت چی در سریال مرد هزار چهره به خوبی استعداد خارق‌العاده جوگیر شدن را به تصویر کشاند و در نهایت در دادگاهی که تشکیل شد و رفتار این شخصیت مورد واکاوی قرار گرفت، وی با تکرار چندباره واژه "من اشتباهی بودم" توجیه تمام اشتباهات خود را می نمود.

اساسی ترین مباحث و مهارت های مدیریتی شامل مهارت های فنی، انسانی و ادراکی است. حال تصور کنید فرد یا افرادی مسئولیت یک سازمان یا نهاد حاکمیتی را بر اساس روابط، عهده دار می شوند و هیچ دانش و تجربه ایی از این مهارت های بنیادین کسب نکرده و ندارند. داستان غم انگیزتر جایی هست که همین افراد، داعیه دار اصلاحات بنیادین هستند.

این افراد معمولا در ابتدای ورود به سازمان با ژست ناجی و با شعار پایان تمام بی تدبیری ها و کاستی ها و با سناریوی نمایشی تست های شخصیت شناسی و مصاحبه با کارشناسان و مدیران، موجی را ایجاد می کنند که شاید در ایجاد انگیزه برای کارمندان آن مجموعه موثر باشد. اما در نهایت خیلی زود مشخص می شود که این فضاسازی ها ربطی به کار حرفه ای و شناخت عمیق مسائل ندارد.

همین اشتباه و سناریوی اشتباهی در مورد نمایشگاه بین المللی تهران اتفاق افتاد و یکی از عوامل مجموعه خندوانه سکان دار بزرگترین مجموعه نمایشگاهی کشور شد.

به اذعان بسیاری از کارشناسان صنعت نمایشگاهی، کارنامه هومن رازدار (فارغ از توجه مادی به معیشت کارکنان) قابل دفاع نیست و جزء نقاط تاریک در کارنامه صنعت نمایشگاهی کل کشور تلقی خواهد شد.

گل سرسبد اشتباهات مدیریتی او، احتمالا از دست دادن فرصت برگزاری نمایشگاه نفت برای بیست و هفتمین سال متوالی بوده است. اشتباهی که بخش مهمی از درآمدهای نمایشگاه تهران را به خطر انداخت و اگر برگزاری نمایشگاه نفت در شهر آفتاب قطعی شده باشد، دولت باید قید بخشی از درآمد سالانه خودش در نمایشگاه تهران بزند.

اغلب برگزارکنندگان نمایشگاهی معتقد هستند دخالت های جزئی در نحوه برگزاری رویدادها به جای توجه به کلیت موضوع برگزاری رویدادها عملا باعث شد کیفیت برپایی نمایشگاه ها با افت همراه باشد. موضوعی که با سیاست های کلی اصل ۴۴ و خصوصی سازی در تضاد بوده است.

و البته تندیس بلورین عدم رعایت اخلاق را هم باید به همین تیم مدیریتی تقدیم کرد! آنجا که تصمیم گرفتند مدیران و کارمندان ارشد شرکت سهامی نمایشگاه ها را بدون میز و اتاق در فضای نمایشگاه به حال خود رها کنند تا بی هدف در سالن ها و ساختمان ها پرسه بزنند و البته به بازنشستگی زودتر از موعد، انتقالی یا مرخصی های بدون حقوق و طولانی مدت فکر کنند.

بی احترامی به مدیران گذشته نمایشگاه تهران در کنار حذف رسانه های تخصصی، فضایی را به وجود آورد که همه فعالان صنعت نمایشگاهی پیش بینی کردند رازدار و گروهی که بدون سبقه نمایشگاهی همراه او به سایت سئول آمدند، خیلی زود چمدان رفتن را خواهند بست. این اتفاق در شرف وقوع است زمزمه ها از روی کار آمدن فرد جدیدی خبر می دهند.

می گویند: «آب رفته گرچه باز آید به جوی ماهی بیچاره اما مرده است» آدمهای اشتباهی می آیند و می روند و این بخشی خصوصی است که تاوان می دهد.

نوشتن این یاددشت حالا دردی را دوا نمی کند چرا که برند نمایشگاه تهران لطمه های بسیاری دیده و به این زودی ها جای زخم های عمیق آن ترمیم نمی شود. اما شاید نفر بعدی این محتوا را بخواند، درس بگیرد و کمی دقت بیشتری به شرایط داشته باشد.