افشاگری یک فعال کارگری درباره داروگر

شرکت داروگر از جمله شرکتهای باسابقه‌ای است که کارگران آن در ماه‌های گذشته با حقوق معوق، عدم واریز حق بیمه و توقف خطوط تولید روبه رو بوده اند.  در برخی اخبار به نقل از محمدرضا فرزعلیان - مسئول کانون شوراهای اسلامی کار غرب تهران از ۱۱۰۰ کارگری نام برده شد که به دلیل اخراج، تنها ۵۰ کارگر در کارخانه باقی مانده و به زودی آنها نیز از کار بیکار خواهند شد. او می گوید همه در جریان مشکل شرکت داروگر هستند ولی اقدامی برای حل مشکلات ‌آن صورت نگرفته است.

آنگونه که مسئول کانون شوراهای اسلامی کار غرب تهران اعلام کرده، مدیرعامل داروگر چند شرکت دیگر هم دارد ولی داروگر نسبت به دیگر شرکتها در وضعیت بدی به سر می‌برد و به دلیل بی تدبیری، کارگران بیش از چهار ماه است که نه تنها ریالی بابت حقوق دریافت نکرده‌اند بلکه حق بیمه‌هایشان هم واریز نشده است.

اما علی خدایی - نایب رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار از تشکیل جلسه اضطراری شورای اسلامی کار مقابل کارخانه داروگر برای حل مشکلات کارگران خبر داده و گفته است: طی نامه‌ای به استانداری و فرمانداری تهران، ‌ وزارت کار و نهادهای امنیتی اعلام کرده‌ایم که به دلیل تعطیل بودن کارخانه، هیأت مدیره کانون شورای اسلامی کار استان تهران چهارشنبه صبح در مقابل کارخانه داروگر جلسه اضطراری تشکیل می دهد تا مشکلات کارگران بررسی شود.

به گفته وی، مدیرعامل داروگر به بهانه مسائل مالیاتی تعداد زیادی از کارگران را بیکار و بخش هایی از کارخانه را پلمب کرده است.

در همین راستا،  حسین حبیبی - عضو هیات مدیره کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار تهران اظهار کرد: کارخانه داروگر بیش از ۹۰ سال قدمت دارد و قدیمی‌ترین کارخانه است که بعد از انقلاب هم گسترش یافته است منتها در جریان خصوصی سازی و در اثر واگذاری به بخش خصوصی در انتخاب فردی که کارخانه به او واگذار شده، دقت لازم و کافی صورت نگرفته و فرد اهلیت لازم را نداشته است، در نتیجه کارخانه با بحران مواجه شده و این بحران باعث شده تا کارخانه به تعطیلی کامل برسد.

وی در توضیح دلیل بیکار شدن کارگران و تعطیلی کارخانه گفت: صاحب کارخانه ادعا می کند می‌خواهد به کار ادامه بدهد ولی دارایی مشکلاتی را برای کارخانه ایجاد و حسابهای شرکت را مسدود کرده است.

جزئیاتی از تعطیلی "داروگر"؛ کارخانه‌ای به قدمت یک قرن!

عضو هیات مدیره کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار تهران با بیان اینکه مالک کارخانه داروگر صاحب چند کارخانه دیگر در شهرهای اراک، همدان، قزوین، زنجان و شیراز است، ادامه داد: کارخانه مجموعه بزرگی است که در قالب یک هلدینگ ادامه فعالیت می دهد و کسی که این شرکت را خریداری کرده ادعا می کند مشکلات و موانعی برای کارخانه او ایجاد شده که باعث تعطیلی کارخانه شده است. سوال ما این است که اگر این فرد اهلیت لازم را برای در اختیار گرفتن چنین هلدینگ بزرگ و با عظمتی نداشته چرا باید نسبت به توانایی و استطاعت مالی بی دقتی به خرج داده و آینده یک صنعت قدیمی با عمر بیش از ۹۰ سال و شمار زیادی از کارگران را به مخاطره بیاندازد؟