حقوق بازنشستگان | بیمه بازنشستگی
گره کار این افراد در مجلس باز نمی‌شود / حقوق نصف خط فقر برای بازنشستگان
بازنشستگان کشوری بارها مقابل دفاتر صندوق بازنشستگی کشوری در شهرهای مختلف جمع شدند. آنها خواستار افزایش حقوقشان حداقل تا خط فقر هستند.
حقوق بازنشستگان به عنوان یکی از مسائل مهم در حوزه حقوق کار و اجتماعی، مورد توجه قرار گرفته است. بازنشستگان از جمله افرادی هستند که به دلیل سابقه کاری طولانی و فعالیت در سازمان‌ها و شرکت‌ها، از حقوق و مزایایی برخوردار می‌شوند. این حقوق شامل مواردی مانند حقوق بازنشستگی، بیمه بازنشستگی، پاداش بازنشستگی و سایر مزایا مرتبط با بازنشستگی می‌باشد. هدف از این حقوق، حمایت از بازنشستگان و تضمین زندگی بی‌نیاز و خوب آنها پس از اتمام دوران کاری است.
اگر چرخی کوتاه در شهر بزنیم پیرمردان فرتوتی را می‌بینیم که در این سن و سال مسافرکشی می‌کنند یا از آن دلخراش‌تر، تصویر زنان سالمندی‌ست که کنار خیابان یا در راهروهای مترو دستفروشی می‌کنند اما واقعیت این است که حق این آدم‌ها این نیست و ۲۰ درصدِ پیشنهادی دولت در هیچ سطحی هیچ کمکی به اعاده‌ی حق نمی‌کند.
حقوق بگیران نگران پیشنهاد دولت برای افزایش ۲۰ درصدی حقوق‌ها در سال آینده هستند؛ این نگرانی فقط محدود به شاغلان و بازنشستگانِ زیرمجموعه‌های دولت نیست؛ از آنجا که وزرای دولت در مذاکرات مزدی کارگران، با رقم افزایش حقوق در بودجه سالانه به میز گفت‌وگوهای شورای‌عالی کار می‌آیند، رقم ۲۰ درصد افزایش حقوق می‌تواند توان چانه‌زنی کارگران برای دستمزد ۱۴۰۳ را به میزان معناداری کاهش دهد.
حقوق کارمندان شاغل و بازنشسته‌ی دولت در امسال، فقط ۲۰ درصد افزایش یافت و این در حالی بود که در ابتدای سال شاخص‌های تورمی از تورم نقطه به نقطه گرفته تا تورم سالانه، همگی در حول و حوش عدد ۵۰ درصد می‌چرخیدند؛ با این حال، دولت در لایحه‌ی بودجه ۱۴۰۲، رقم افزایش حقوق شاغلان و بازنشستگانِ زیرمجموعه‌ی خود را فقط ۲۰ درصد در نظر گرفت و نمایندگان مجلس نیز این رقم ناچیز را افزایش ندادند؛ بودجه ۱۴۰۲ با رقم قطعی ۲۰ درصد افزایش حقوق به تصویب رسید و نهایی شد.
در ادامه در مذاکرات مزدی ۱۴۰۲ کارگران، دولت روی افزایش ۲۰ درصدی به منظور هم‌ترازی با کارکنان دولت و یک نوع عدالت مزدی اصرار داشت؛ به این سوگیری انتقاداتی وارد بود؛ سطح دریافتی کارمندان دولت به مراتب از کارگران بالاتر است و در ضمن کارمندان دولت از مزایای مزدی و رفاهی‌ای برخوردارند که بخش غالب کارگران آنها در خواب هم نمی‌بینند!
اما دولت با همین استدلال، اختیار تمام و کمالِ میز مذاکرات مزدی ۱۴۰۲ را با همدستی کارفرمایان در دست گرفت و بعد از ساعت‌ها مذاکره روی عدد ۲۳ درصد برای سایر سطوح و ۲۷ درصد برای حداقل‌بگیران ایستاد؛ در همان زمان تورم اعلامی بانک مرکزی بیش از ۴۷ درصد و سبد معیشت بسیار حداقلی که توسط گروه کارگری محاسبه شده بود، بیش از ۱۸ میلیون تومان بود؛ در نهایت حداقل دستمزد و مزایای مزدی کارگران، یک‌سوم سبد معیشت و حدود ۹ میلیون تومان تعیین شد.
امسال همه چیز از همان ۲۰ درصدِ لایحه بودجه و اصرار دولت برای اجرایی شدن آن آغاز شد و اما آیا اتفاقی مشابه برای سال آینده در راه است؛ آیا حالا که نرخ سبد معیشت کارگران از ۲۵ میلیون تومان گذشته و واضح است که دولت تن به ترمیم دستمزد در میانه سال نمی‌دهد، بازهم قرار است افزایش دستمزد ۱۴۰۳ حول محور عدد ۲۰ درصد بچرخد؟
ناگفته نماند که در بدنه‌ی دولت و در میان کارمندان نیز نارضایتی‌ها از دریافتی‌های ناچیز پس از افزایش حقوق وجود دارد؛ بازنشستگان کشوری بارها مقابل دفاتر صندوق بازنشستگی کشوری در شهرهای مختلف جمع شدند. آنها می‌گویند حقوق ما را به خط فقر برسانید، چرا بعد از سی سال باید نصف خط فقر حقوق داشته باشیم؟
حالا پیشنهاد دولت در بخشنامه بودجه ۱۴۰۳ به تشدید این نگرانی‌ها دامن زده؛ مندرجات بخشنامه بودجه سال آینده که از ابتدای ماه گذشته توسط سازمان برنامه و بودجه به دستگاه‌های اجرایی جهت تهیه لایحه بودجه ۱۴۰۳ ابلاغ شده است، حکایت از آن دارد که میزان افزایش ضریب ریالی حقوق کارکنان دولت، ۲۰ درصد در نظر گرفته شده است. هرچند این رقم قطعی نیست اما چون مبلغ آن بسیار ناچیز است، کمی افزایش آن در مجلس بازهم نمی‌تواند گره از کار فروبسته‌ی مزدبگیران بگشاید.
هشتم مهرماه، رمضانعلی سنگدوینی، عضو هیات رئیسه کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم توسعه با تاکید بر اینکه مجلس شورای اسلامی و دولت درباره افزایش حقوق بازنشستگان در طول اجرای برنامه هفتم توسعه اتفاق نظر دارند، گفت: طبق گفته دولت احتمالا حقوق کارمندان دولت سال آینده ۲۰ درصد افزایش پیدا می‌کند که این افزایش حقوق برای کارمندان دولت با بازنشستگان متفاوت است.
اما باید پرسید راهکار متفاوت نمایندگان مجلس برای بازنشستگان چیست، بازهم همسان‌سازی؟! به راستی همسان‌سازی در این چند سال اخیر چه آورده‌ی مشخصی داشته است، چرا قانون، نص صریح و واضح قانون، در مورد افزایش حقوق‌ها اجرا نمی‌شود؟
زهرا. م، مستمری‌بگیر صندوق لشگری‌ست که با حداقل حقوق حدوداً ۹ میلیون تومانی زندگی می‌کند؛ او که مستاجر است و دو نوه کوچک هم دارد؛ در مورد پیشنهاد دولت در بخشنامه بودجه و امیدهایی که نمایندگان مجلس به طور پیاپی می‌دهند؛ می‌گوید: با ۲۰ درصد افزایش، سال آینده حقوق ماهانه‌ی من به ۱۱ میلیون هم نمی‌رسد؛ امسال و سال گذشته، تورم رویهم بیش از ۱۰۰ یا حتی ۱۵۰ درصد بوده، گیرم همسان‌سازی را اجرا کردند آن وقت حقوق من مگر چقدر می‌شود؟ نهایت ۱۱ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان.
او اضافه می‌کند: آمارها مهم نیست، آنچه من در زندگی می‌بینیم این است که همه چیز دو یا سه برابر گران شده؛ همین کرایه خانه را ببینید؛ امسال صاحبخانه‌ها بیشتر از ۵۰ یا ۶۰ درصد اجاره‌ها را بالا برده‌اند؛ تکلیف امثال من چیست؛ چند سال است بعد عمری زندگی در شرق تهران، در اسلامشهر زندگی می‌کنم؛ دیگر اینجا هم نتوانم خانه کرایه کنم، سر پیری کجا بروم، توی پارک چادر بزنم؟!
فقط بازنشستگان دولت نیستند که از ابتدای پاییز امسال نگران بدتر شدن اوضاع مالی خود در سال آینده هستند؛ مروتی بازنشسته کارگری با بیان اینکه یادمان نرفته در چند سال اخیر دولت چه اصراری دارد که حقوق همه‌ی بازنشستگان یک اندازه زیاد شود؛ گفت: با ۲۰ یا حتی ۳۰ درصد افزایش حقوق، بازهم حقوق ما به نصف خط فقر نمی‌رسد؛ واقعاً باید چه کار کنیم؟
او معتقد است؛ همسان‌سازی هم فایده‌ای ندارد و کاری برای بازنشستگان نمی‌کند؛ فقط وعده‌ای است سر خرمن که با توسل به آن قانون را زیر پا می‌گذارند.
حقوق‌بگیران به خصوص بازنشسته‌هایی که در دوران پیری راه به جایی ندارند و نمی‌توانند کار جدید راه بیندازند، از مستمری‌های خود ناراضی‌اند؛ اگر چرخی کوتاه در شهر بزنیم پیرمردان فرتوتی را می‌بینیم که در این سن و سال مسافرکشی می‌کنند یا از آن تلخ‌تر تصویر زنان سالمندی‌ست که کنار خیابان یا در راهروهای مترو دستفروشی می‌کنند. واقعیت این است که حق این آدم‌ها این نیست و ۲۰ درصدِ پیشنهادی کمکی نمی‌کند.
نظر شما