احتمال جایگزینی نامزد ریاست جمهوری قوت گرفت

در طول نخستین مناظره ریاست جمهوری قبل از انتخابات ۲۰۲۴، جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده، با صدایی خشن و عدم توانایی در صحبت کردن، ناخوشایند به نظر می‌رسید. کمپین او اعلام کرده بود که این نامزد انتخابات سرما خورده است. برخی از دموکرات‌ها نگران هستند و به این فکر می‌کنند که آیا شخص دیگری می‌تواند به جای بایدن برای ریاست جمهوری نامزد شود.

در سال ۱۹۶۸، تنها هفت ماه قبل از انتخابات رئیس‌جمهوری لیندون جانسون (سی و ششمین رئیس جمهور آمریکا) با گفتن اینکه برای انتخابات مجدد نامزد نخواهد شد، همه را شگفت زده کرد. او این کار را انجام داد زیرا حمایتش از جنگ ویتنام برایش گران شد و تقریباً در یک انتخابات مقدماتی مهم شکست خورد. البته در بیشتر حکومت‌های دموکراسی، حذف یا جایگزینی نامزد انتخابات هفت ماه قبل از انتخابات اتفاق عجیبی نیست.

در کشورهایی که دارای دموکراسی پارلمانی هستند، در صورت رعایت شرایط خاص، انتخابات در هر زمانی ممکن است برگزار شود. امسال، بریتانیا یک کمپین شش هفته‌ای برای انتخابات خود دارد. در مکزیک، مبارزات انتخاباتی رسمی از اول مارس، درست سه ماه قبل از انتخابات عمومی، مانند سال ۲۰۱۸ آغاز شد. در برزیل، نامزدها تنها دو ماه فرصت داشتند تا در انتخابات ۲۰۲۲ تبلیغات کنند.

دوره‌های طولانی انتخابات عادی نیست. در بیشتر کشورها، انتخابات مقدماتی برگزار نمی‌شود و انتخابات رهبری حزب‌ها در جریان این روند قرار می‌گیرد. در ایالات متحده، سیاستمداران زمان و هزینه زیادی را صرف تبلیغات کمپین‌های خود می‌کنند. این بدان معنی است که آنها ممکن است زمان بیشتری را صرف درخواست کمک‌های مالی برای پرداخت تبلیغات کنند تا اینکه واقعاً روی قوانین کار کنند. کاندیداها نمی‌توانند کمک‌های مالی نامحدود دریافت کنند، اما محدودیت مشخصی هم در میزان هزینه آنها وجود ندارد. در رقابت‌های ریاست جمهوری ۲۰۲۰، نامزدها در مجموع تقریباً ۴ میلیارد دلار برای تأمین بودجه کمپین‌های خود جمع آوری کردند.

ری لا راجا، استاد دانشگاه ماساچوست آمهرست، گفت که اگر محدودیتی در میزان پولی که سیاستمداران می‌توانند در کمپین‌های خود خرج کنند وجود نداشته باشد، می‌تواند عواقب جدی به همراه داشته باشد. بدون در نظر گرفتن محدودیت، سیاستمداران انگیزه جمع آوری پول زیادی دارند و بسیاری از گروه‌های مختلف نیز می‌توانند بدون هیچ محدودیتی درگیر پول خرج کردن شوند.

بسیاری از کشورها مانند فرانسه، بلژیک، کانادا و سایر کشورها قوانین سختگیرانه‌ای در مورد اینکه نامزدها چقدر می‌توانند برای کمپین‌های سیاسی خود خرج کنند و چقدر می‌توانند از طریق کمک‌های مالی دریافت کنند، دارند.

این سیاست‌ها اغلب با طول دوره مبارزات انتخاباتی یک کشور مرتبط است. به عنوان مثال، در بریتانیا، یکی از دلایلی که انتخابات این کشور به سرعت پیش می‌رود، محدود کردن مقدار پولی است که می‌توان برای تبلیغات خرج کرد.

حزب کارگر، محافظه‌کار و سایر احزاب سیاسی فقط می‌توانند حدود ۷۰۰۰۰ دلار برای هر کرسی پارلمانی که می‌خواهند به رقابت بپردازند خرج کنند. اگر بخواهند برای تمام ۶۳۲ حوزه انتخابیه چنین هزینه‌ای صرف شود، از جمله هزینه‌های متوسط ​​هر نامزد، حدود ۵۸ میلیون دلار پول خرج می‌شود. این عدد با تورم نیز افزایش می‌یابد.

در فرانسه، قوانین حداکثر مبلغی را تعیین می‌کنند که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری می‌توانند برای مبارزات انتخاباتی خود خرج کنند. دولت همچنین با هدف محدود کردن کمک‌های مردمی، نیمی از هزینه‌های آنها را بازپرداخت می‌کند. در ایالات متحده، تصمیم دادگاه عالی Citizens United به اهداکنندگان ناشناس اجازه می‌دهد تا پول نامحدودی را به super PAC‌ها بدهند، اما در اروپا، بسیاری از کشورها قوانینی دارند که از اقدامات مشابه جلوگیری می‌کند.