من و فرزانه فصیحی همدیگر را حمایت می‌کنیم

گروه ورزشی تیترکوتاه - نسیم شیرازی: دختر سرعت ایران سخت تلاش کرد تا از کوچه خاکی‌های سبزوار به خط پایان مسابقه‌ای برسد که هم در آن رکورد بزند و هم دختر المپیکی ایران را شکست دهد. آن‌هایی که حمیده را می‌شناسند می‌گویند او هرگز دست از تلاش برنمی‌دارد و شاید برای همین است که تماشای مسابقه‌اش پرهیجان می‌گذرد. هیجانی که آنقدر خودش را هم درگیر می‌کند که دوست دارد برود روی سکوی تماشاگران و مسابقه‌ی خودش را از بالا تماشا کند. حمیده بعد از شکستن رکورد صد متر پاسخگوی سوالات تیترکوتاه شد که در ادامه می‌خوانید.

 

ابتدا رکورد ملی را شکستی و بعد رکورددار ملی ۱۰۰ متر را شکست دادی، انگار آمده‌ای تا شگفتی‌ساز دوومیدانی باشی، در این‌باره بگو.

بعد از این‌که از فصل زمستان وارد فصل مسابقات فضای باز شدم، در اولین مسابقات صد مترم، یازده ثانیه و پنجاه‌وهفت صدم ثانیه را ثبت کردم. هدف امسالم این بود که بتوانم رکوردشکنی کنم و اگر خدا بخواهد بتوانم در مسابقات آسیایی مدال‌آوری کنیم که اولین هدفم هم شکستن رکورد ملی گذاشتم و در اولین مسابقه هم رکورد ۱۱/۵۷ را ثبت کردم و فقط سیزده صدم ثانیه تا رکورد ملی فاصله داشت. در مسابقات بعدی‌اش در کشور ترکیه در شهر ارزروم این رکورد را با زمان یازده و چهل و سه شکستم و حدود یک‌هفته قبل در مسابقات جایزه بزرگ تهران دوباره توانستم رکورد شخصی خودم را با رکورد یازده ثانیه و بیست هشت صدم ثانیه ارتقا بدهم.

 

شکست دادن فرزانه که ورزشکار المپیکی ایران است چه حسی برای‌تان داشت؟

ورزش رقابت است، نزدیک به هفت تا هشت سال است که کنار فرزانه و بقیه دونده‌های ایران میدوم و همیشه رقابت بین‌مان بوده، حالا الان کمی شکل جدی‌تر به خودش گرفته و خدا‌را‌شکر هر دونفرمان همدیگر را به نوعی در این مسیر هندل می‌کنیم که باعث شده تا انگیزه کافی برای این رقابت داشته باشیم.

 

منتظر تکرار این شگفتی ها باشیم؟

من فقط برای اولین مسابقه نمی‌دوم، من برای پایین آوردن این زمان‌ها و رکوردهای بهتر می‌دوم. هدفم رکورد است تا قهرمانی‌ها. امیدوارم که بتوانم این رکورد را تا بازی‌های آسیایی کم‌ترش کنم تا شانس مدال‌آوری‌مان را زیاد کنیم.

 

کارشناسان معتقدند از این به بعد رقابت در دوی ۱۰۰ متر ایران جذاب و هیجان انگیزتر می‌شود، این هیجان را شما هم داری؟

خب در مورد هیجان مسابقه، بله. واقعیتش این هیجان بین همه هست، نه تنها شرکت‌کننده‌ها، حالا تماشاچی‌ها هم همینقدر هیجان دارند، روز مسابقه دوست داشتم در جایگاه تماشاچی‌ها بودم و مسابقه را از بالا نگاه می‌کردم تا این‌که خودم شرکت‌کننده باشم. آنقدر هیجان مسابقه را خودم‌ هم دوست داشتم و این به احتمال خیلی زیاد همینطور ادامه‌دار می‌شود، چون هم من و هم خانم فصیحی هدف‌مان خیلی بزرگتر از این‌هاست و به امیدخدا که بتوانیم کنار هم رکوردهای خوبی را ثبت کنیم.

 

می‌شود گفت که خیزتان به سمت المپیک است، شما را در المپیک پاریس می‌بینیم؟

در حال حاضر هدفم را روی مسابقات آسیایی و بازی‌های آسیایی گذاشتم، همان‌طور که سال آینده المپیک را هم پیش رو داریم هدف بعدی ما برای حضور در المپیک است که البته تمام این رویدادهای پیش روی‌مان برای حضورمان در المپیک تاثیر دارد و به‌امید خدا این اتفاق بیفتد. خواسته‌ و هدف هر ورزشکاری حضور در المپیک است.

 

فقط در صد متر مسابقه می‌دهی یا قصد تعویض ماده یا حتی شرکت در چند ماده را داری؟

ماده اصلی‌ام ماده سرعت هست و در مسابقات زمستان داخل سالن در ۶۰ متر شرکت می‌کنم و در مسابقات فضای باز ۱۰۰ و ۲۰۰ متر.

 

با این طلا مورد حمایت ویژه دختران دو‌ومیدانی‌کار قرار گرفتی، این حمایت  کارت را سخت نمی‌کند؟

باتوجه‌به این‌که رشته دوومیدانی رشته‌ای است که خیلی مورد کم توجهی قرار رفته و نسبت به این‌که رشته اول المپیک و رشته مادر است زیاد دیده نشده است. ولی با این‌حال خوشبختانه خانواده دوومیدانی خیلی همدیگر را حمایت می‌کنندو یکدیگر را دوست دارند. این از سمت ورزشکاران نسبت به همدیگر همیشه بوده که از رکوردهای همدیگر خوشحال شدند و این خودش حمایت است. علاوه بر ورزشکاران، مربیان هم همین حمایت‌ها را همیشه دارند و جایی که ورزشکار نیاز به کمک داشته باشد می‌تواند روی مربیان حساب کند.

 

چطور از پس فشار روانی مسابقات آتی بر می آیی؟

مسابقات سرعت، مسابقه‌ی خیلی پر پر‌هیجانی‌ است که زمان و کسری از هزارم ثانیه‌ها روی عملکردت تاثیر دارد و خیلی باید متمرکز باشی، به‌خصوص زمان استارت و خب از لحظه استارت تا خط پایان یازده ثانیه قرار است بدوی و در این یازده ثانیه به هیچ چیزی نباید فکر کنی غیر از آن تایمی که روی صفحه نمایشگر قرار است ثبت شود. نمی‌شود گفت که همیشه استرس نداریم، خیلی زیاد است اتفاقا ولی برای من این استرس در تمرینات و قبل از مسابقاتم نیست، این استرس معمولا روز مسابقه فقط به‌وجود می‌آید که خب این برایم خیلی مفید است و اتفاقا به من برای عملکرد بهترم کمک‌کننده هم بوده است.

 

تمرکزت در مسابقه و تلاشت تا آخرین لحظه خیلی به چشم آمد، به چه چیزی موقع پایان یک رقابت فکر می‌کنی؟

تلاشم در اواخر خط مسابقه بخاطر این بود که من وقتی همیشه سر خط قرار می‌گیرم به رکورد خودم فقط فکر می‌کنم و به این‌که من قرار است یک رکورد خوب را ثبت کنم. نه تنها آن رقابت را باید از بقیه رقبا پیشی بگیرم بلکه باید رکورد خوبی را هم ثبت کنم. من آن لحظه بخاطر یک غفلتی که خودم داشتم و تمرکزی که از دست دادم استارت را جا ماندم ولی بعدش فقط برای جبران  و رسیدن به یک رکورد خوب دویدم. همیشه هم وقت سر خط استارت قرار میگیرم با خودم می‌گویم که باید روی آن صفحه نمایشگر تایمی که ثبت می‌شود برای تو باشد، پس تو باید اول از خط پایان رد شوی تا آن رکورد ثبت شده برای تو باشد.

 

هدف و رویای حمیده اسماعیل نژاد؟

هدفم همیشه از همان ابتدا که دوومیدانی را شروع کردم المپیک بوده و هست. حالا در دنیای بچگی زیاد شناختی از این میدان بزرگ نداشتم ولی بعدش که ورزشم را حرفه‌ای‌تر ادامه دادم همچنان این رویا در من بیشتر زنده شد و خیلی دوست داشتم که این اتفاق بیفتد، الان هم خیلی دوست دارم که در المپیک بعدی حضور داشته باشم، خیلی دوست دارم که رکورد ایران را خیلی بیشتر از این‌ها بهبود بدهم و بتوانم یک روزی زیر یازده بدوم.

 

برای کسب سهمیه‌ی المپیک به چه چیزهایی نیاز داری؟

به شرکت در تورنمنت‌های آسیایی، بازی‌های آسیایی و مسابقات جدی‌تر با سطح بالا نیاز دارم تا رکوردهای خوبی کسب کنم که این خودش نیاز به اردوهای متمرکز، حضور مربی برای تمریناتم و حالا یک‌سری تجهیزات و حمایت‌های مالی دارد که امیدوارم این اتفاق بیفتد.

 

دوست داری با چه لقبی بشناسنت؟ عنوان "دختر باد" را دوست داری؟

برای لقب که خیلی به من لطف داشتند و القاب زیادی به‌من طی این چند روز به‌خاطر ثبت رکورد جدید دادند ولی دختر باد لقب و عنوانی است که به‌نام قهرمان‌های دیگر کشورمان نوشته شده و من دوست ندارم که این لقب از روی آن‌ها برداشته شود، این لقب متعلق به آن‌هاست و دوست دارم یک لقب جدید برای من در نظر گرفته شود.

 

اهل خراسان رضوی هستی، از خراسان تا تیم ملی، از این مسیر سخت رسیدن بگو.

بله اهل استان خراسان رضوی و شهرستان سبزوار هستم. خب من در شهرم پیست تارتان نداشتم و همیشه در زمین‌های خاکی تمرین می‌کردم، حدود یک سال تا یک سال و نیم است که پیست تارتان تازه افتتاح شده و من از همان زمین خاکی دو‌ومیدانی را شناختم و شروع کردم و در همان زمین خاکی هم به اردوی تیم ملی نوجوانان و جوانان دعوت شدم. در مسیری که آن‌قدر سختی‌هایش زیاد بود که نمی‌دانی از کجایش بگویی ولی شیرینی الان آن سختی‌ها را دیگر برای اذیت‌کننده نشان نمی‌دهد، انگار مرور خاطراتش دیگر مثل قبل آزرده‌ام نمی‌کند. البته بخاطر این‌که مربی‌ام اهل استان گلستان هستند چند سالی را آن‌جا زندگی کردم که بتوانم در رده سنی بزرگسالان رکوردهای خوبی را ثبت کنم و همان حضورم در استان گلستان هم باعث پیشرفت زیادی برایم شد که البته یک سالی هست دوباره به شهرستان سبزوار برگشتم چون شهرم حالا پیست تارتان دارد.

 

برای دیده شدن استعدادهای دوومیدانی در استان‌ها و هدر نرفتن توان و ظرفیت استان‌ها چه پیشنهاد و راه حلی را می‌توانی بگویی؟

برای این‌که این استعدادها بمانند باید کاری کرد،چراکه معمولا ورزشکاران بعد از کشف استعداد رها می‌شوند و زیاد به‌آن‌ها توجه نمی‌شود. این کشف استعداد خیلی مهم است. مهمتر از آن نگه داشتن این استعدادها در دوو‌میدانی است. حالا اول خانواده‌ها باید حمایت کنند و بعد از آن مسئولان دوره‌های آموزشی برای مربیان متخصص برگزار کنند تا بتوانند علم تمرین را به روز کنند و بتوانند ورزشکاران را با علم روز دنیا پیش ببرند، آسیب نبینند و رشته‌شان را درست انتخاب کنند تا زمانی برای این رده سنی‌های طلایی به‌خصوص نوجوانان و جوانان هدر نرود. البته استعدادیابی در سطح مدارس هم خیلی مهم است، چون من خودم استعدادم را در سطح مدارس کشف کردم و در مدارس که مسابقات دوومیدانی برگزار می‌شد شرکت و بعد به مراکز تخصصی دوومیدانی و به پیست دوومیدانی و مربی‌های تخصصی‌تر معرفی می‌شدیم. البته الان آموزشگاه‌ها و مدارس در این زمینه خیلی افت کرده، به‌خصوص طی سه سال گذشته این استعدادیابی از سمت مدارس دیگر به آن صورت جدی پیگیری نمی‌شود و علت این‌که کمی این استعدادیابی‌ها رکود دارد شاید این باشد که مدارس دیگر آن فعالیت کافی را ندارند.

 

حرف پایانی؟

امیدوارم که در مسابقات و بازی‌های آسیایی در همه رشته‌ها ایران خوش بدرخشد که این اتفاق می‌افتد همانطور که دد این یکی دو ماه گذشته بانوان واقعا در همه رشته‌ها مدال‌آوری کرده‌اند. امیدوارم یک سال طلایی برای ورزش بانوان ایران رقم بخورد.