هرکسی را بهر کاری ساختند

تیتر این مقاله شعری قدیمی از مولاناست که البته یکی از شرکت های فعال در حوزه نمایشگاه نیز آن را به عنوان شعار کاری خودش برگزیده است. شاید اگر این متن را هر فرد و سازمانی سرلوحه کار خودش قرار می داد امروز سرزمینی داشتیم آباد و سرشار از نیروهای متخصص و کارآمد.

از من اگر بپرسند بزرگ ترین ایراد  کسب و کارها در جامعه ما چیست، بی درنگ خواهم گفت از این شاخه به آن شاخه پریدن! انگار که کمتر مجموعه ای با ثبات و انجام یک فعالیت مشخص به پیشرفت فکر می کند و اغلب سعی دارند با یک دست چند هندوانه بردارند.

منظور از ثبات البته استفاده از تاکتیک های تکراری و کهنه برای توسعه کسب و کار نیست. اتفاقا در هر رشته کاری باید به فناوری های جدید و شیوه های متفاوت برای جذب سرمایه و ایجاد بازار پایدار فکر کرد. اما اینکه برخی مدیران و سازمان ها سعی دارند روند فعالیت های خود را از یک قالب مشخص به قالب دیگری ببرند و بدون داشتن تخصص و در کمترین زمان ممکن به سود برسند، اغلب یک ریسک بی نتیجه و خطرناک است که می تواند به نابودی آن مجموعه منجر شود.

مدیر عامل یک کارخانه نوشابه سازی را تصور کنید که از طریق دوستان و تولیدکنندگان دیگر متوجه شده تولید پوشاک سود بالایی دارد. او با هدف اینکه درآمدهای کارخانه را چندبرابر کند، در همان فضای قبلی سعی می کند یک خط تولید پوشاک هم تاسیس کند.

در یک خط تولید حجم زیادی آلودگی محیطی ایجاد می شود و در خط تولید دیگر باید شرایط کاملا استرلیزه و پاک باشد.

در یک خط تولید به واسطه لزوم هوادهی به دستگاه ها (برای آنکه داغ نکنند) باید حجم وسیعی از اکسیژن سرد در سالن جریان داشته باشد و خط تولید دیگر بر اساس نیاز به دی اکسد کربن باید کمترین ورودی هوای سرد و اکسیژن را دریافت کند. در این شرایط نباید به خروجی مناسب و با کیفیت این کارخانه دو منظوره امیدوار بود. نه نوشابه تولید شده در بازار مشتری  قبل را خواهد داشت و نه پوشاکی که قرار بود درآمدهای مجموعه را دو چندان کند، چنگی به دل می زند.

در حوزه رویدادهای نمایشگاهی هم متاسفانه گاهی شاهد این چالش هستیم. شرکت هایی که بعد از سال ها فعالیت در یک حوزه خاص با هدف کسب سود و درآمد بیشتر به سمت حوزه دیگری تغییر مسیر می دهند. مثلا فلان شرکت برگزارکننده به دنبال غرفه سازی می رود! یا سایت دار به دنبال مجوز برگزاری رویداد است! غرفه ساز می خواهد برگزارکننده باشد و البته در همه این صنف ها هستند افرادی که آماده وورد به موضوع تبلیغات محیطی و رسانه هستند.

بی شک این تصمیمات در کوتاه مدت اثربخشی دارند و ممکن است درآمدهای شرکت را کمی افزایش بدهند اما در طولانی مدت کیفیت مربوط به هر دو کار با کاهش محسوس همراه خواهد بود. شاید یکی از دلایلی که برخی شرکت های برگزارکننده برای دریافت مجوز مربوط به رویدادهای آینده خود با چالش مواجه می شوند، همین کاهش کیفیت باشد. اصناف مختلف بعد از برآورده نشدن انتظارات خود در روند برگزاری رویدادها به برگزاری آن توسط ارگانایزر اصلی اعتراض کرده و خواستار انتقال مجوز به دیگری می شوند. موضوعی که البته با اصول کپی رایت نمایشگاهی مغایرت دارد اما اگر با موشکافی مورد بررسی قرار بگیرد احتمالا جای بحث و گمانه زنی خواهد داشت!

خانواده صنعت نمایشگاهی، خانواده کوچکی است اما گردش مالی بزرگی را در حوزه صنعت و تجارت کشور راهبری می کند. اگر همه فعالان این عرصه جایگاه ویژه خود و نقش حساسی که در تولید ثروت بر عهده دارند را به درستی درک کرده باشند، درمی یابند که «هرکسی را بر کاری ساختند»

به بهانه روز جهانی نمایشگاه ها پیشنهاد می کنم همه فعالان حوزه رویدادها ضمن بازنگری در تخصص اصلی خودشان، به تیتر این مقاله نگاه جدی تری داشته و از خودشان درباره رسالتی که بر دوش دارند سوال کنند.