فرصت سازی برای اکسپو ۲۰۳۰

هفتم آذر ماه و پس برگزاری جلسه BIE ( دفتر نمایشگاه های بین المللی) کشور عربستان به عنوان میزبان رویداد میزبان جهانی اکسپوی ۲۰۳۰ مشخص شد. پیش تر و در قالب یادداشتی که ۲۹ مرداد ۱۴۰۲ منتشر شد، این موضوع را پیش بینی کرده بودم و اکنون سعودی ها هفت سال فرصت دارند تا از این امتیاز طلایی به نحو احسن استفاده کنند.

رویداد جهانی اکسپو یک دهه آتی را در آسیا و خصوصا خاورمیانه سپری خواهد کرد. پس از امارات متحده عربی در سال ۲۰۲۰، ژاپنی ها میزبان این رویداد بزرگ اقتصادی / فرهنگی در سال ۲۰۲۵ خواهند بود و ۵ سال بعد یعنی ۲۰۳۰ بازار سودمند برگزاری پاویون های کشوری به عربستان خواهد رسید.

عربستان سعی دارد فرهنگ کشورش را در این شش ماه به کل دنیا منتقل کند. اتفاقی که در همسایگی ما در حال وقع است، از برخی جنبه ها با بخشی از تاریخ ایران قابل قیاس است. اگر به گذشته کشورمان رجوع کنیم شاید کمتر سیاستمداری به مانند شاه عباس صفوی پیدا کنیم که برای آینده کشور چشم اندازی فراخور را متصور بوده است.

گذشته از موضوعاتی که در این یادداشت نمی گنجد یک اقدام بزرگ وی انتقال اصفهان جهت پایتختی ایران بود و صد البته که در حد یک حرف ساده، صورت نگرفت بلکه مدلی را که می توان خاص او دانست را ماندگار کرد. معماری و فرهنگی به سبکی کاملا نوین برآمده از چارچوب سنت ها! اجرای پروژه هایی اصیل که از جمله سیاست این امر بود.

شاید پر بیراه نباشد که ایجاد زیرساخت های مرتبط و برگزاری پروژه ای عظیم و جهانی مانند اکسپو را با این اقدام شاه عباس صفوی مقایسه کنیم.

در چشم انداز اقتصادی کشور عربستان، طرحی با عنوان توسعه ۲۰۳۰ پیش بینی شده است که هدف آن تنوع بخشیدن به اقتصاد و تجارت کشور، اقتصاد بدون نفت و اشتغال برای جوانان می‌باشد.

محل برگزاری نمایشگاه جهانی در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی ملک سلمان در ریاض پیش بینی شده و طرح هایی مثل منطقه جدید نئوم، ریاض آرت، شهر هوشمند لاین، پایتخت سرگرمی قیدیه و ده‌ها پروژه‌ ی کلان دیگر را در برنامه توسعه ایی خود گنجانده است.

 تاریخ پیشنهادی عربستان برای برگزاری اکسپو ریاض ۱ اکتبر ۲۰۳۰ تا ۳۱ مارس ۲۰۳۱(۹ مهر ۱۴۰۹ تا ۱۱ فروردین ۱۴۱۰) است که دغدغه های آب و هوایی منطقه ای کاملا رعایت شده است.

حال ما می توانیم تنها نظاره گر باشیم یا آن که طرحی با عنوان استفاده از فرصت طلایی برای پاویون ایران در  اکسپو ۲۰۳۰ تدارک ببینیم. حدود ۶ سال و ۹ ماه فرصت پیش رو است تا مطالعه، برنامه‌ریزی، محتواسازی شود  و نهایتاً اجرای پروژه ۲۰۳۰ به نحو احسنت سامان دهیم.

شاید زمان مناسبی است که بالاخره سینمای ایران را که از وجهه مناسبی برخوردار است حتی در برخی پروژه های تاریخی که وزن بین المللی دارد به مضمون نزدیک نماییم. چون سید داوود میرباقری، اصغر فرهادی و . . . که نتیجه آن می شود که می خواهیم نه آنچه که بارها شاهدش بودیم. شاید لازم باشد برای محتوا و سناریو پردازی، نخبگان را ورود دهیم و بزرگانی همچون پروفسور جلالی، دکتر نبی آشنا ، استاد ملکیان و دیگر چهره های آشنای معماری، ادبیات، طب ایرانی، موسیقی ، کارآفرینی و ..... درگیر این پروژه ملی نماییم به امید آن که فردا، همان روزی باشد که همه منتظرش بودیم و به آن می بالیدیم.