توسعه پایدار با نوآوری در اقتصاد دیجیتال

مفهوم «اقتصاد دیجیتال» امروزه به عنوان یکی از مهم‌ترین عناصر توسعه اقتصادی شناخته شده و با پیشرفت فناوری‌های ارتباطی، امکانات جدیدی برای رشد اقتصادی و افزایش بهره‌وری فراهم شده است.

در چنین محیطی، نوآوری‌ها در حوزه اقتصاد دیجیتال، نقش بسیار مهمی را در تحولات اقتصادی و اجتماعی دارند تا آن‌جا که اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU) اعلام کرده که برای هفتاد درصد از اهداف توسعه پایدار سازمان ملل تا سال ۲۰۳۰ میلادی، می‌توان از فناوری‌های دیجیتال، کمک گرفت.

نوآوری در عرصه اقتصاد دیجیتال به معنای ابداع و استفاده از فناوری‌های نوین برای بهبود فرایندها، خدمات و محصولات است. با توجه به تغییرات سریع در فضای دیجیتال، نوآوری به عنوان یک ابزار کلیدی برای رقابت و توسعه پایدار در اقتصاد دیجیتال مطرح شده است.

جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر و به‌ویژه در دولت سیزدهم، با توجه به ظرفیت‌های بسیار خود در حوزه فناوری و ارتباطات، به سوی توسعه اقتصاد دیجیتال پیش رفته است و به‌نظر می‌رسد اکنون و با تشکیل دولت چهاردهم، با یک جهش ملی و با تمرکز بر نوآوری‌های عمدتاً بومی و توانمندسازی استارتاپ‌ها، می‌توان توسعه پایدار و پایدارسازی اقتصاد وبالتبع معیشت مردم را تضمین کرد.

برای دست‌یابی به این هدف، لازم است که سیاست‌گذاران و مسئولان ذی‌ربط، به دنبال خط‌مشی‌گذاری برای نوآوری دیجیتال، فراهم‌کردن بستر همکاری‌های شبکه‌ای در این عرصه، طراحی طرح‌های هوشمند در مقیاس کشوری (و بلکه منطقه‌ای)، تقویت سطح آشنایی آحاد افراد جامعه با فناوری‌های رقومی و هوشمند و افزایش تولید و سرمایه‌گذاری در حوزه نوآوری باشند و همچنین، با محقق‌سازی همکاری بین دولت، صنعت و به‌ویژه دانشگاه‌ها در زمینه تحقیق و توسعه نوآورانه، به تسریع روند توسعه پایدار کشور، کمک کنند.

ایران اسلامی با دارا بودن منابع فراوان، این توانمندی را دارد که با استفاده از نوآوری‌های بومی و جذب سرمایه‌گذاری در این عرصه، گام‌های مؤثری بر توسعه پایدار در حوزه اقتصاد دیجیتال بردارد.