بحث چالش برانگیز انتخاب سرمربی تیم ملی

در شرایطی که تیم ملی فوتبال بعد از اتمام رقابت های جام جهانی سرمربی خود را برای جام ملت ها انتخاب نکرده، بیم آن وجود دارد که در این انتخاب نظرات شخصی و فشارهای بیرونی جای انتخاب بهترین گزینه را بگیرد؛ همانطور که قبل تر پیش از آغاز رقابت های جام جهانی یک انتخاب نادرست مانع از کامیابی ایران در رقابت های جام جهانی شد. مسابقاتی که انتظار می رفت ایران در آن به بهترین نتایج تاریخ خود برسد و البته در طول مسابقات نیز با وجود شکست سنگین مقابل انگلیس شانس این موفقیت را داشت، اما درنهایت دستش از صعود به دور بعد کوتاه ماند.

در این شرایط موضوع انتخاب سرمربی تیم ملی مجددا گرم شده و در حالی که کارلوس کی روش با وجود شایعه عجیب حضورش در تیم ملی قطر همچنان از بخت های هدایت تیم ملی فوتبال ایران به شمار می آید، انتخاب سرمربی تیم ملی با گزینه های داخلی بیش از هر زمان دیگری مدنظر قرار گرفته و با توجه به شرایط و اوضاع اقتصادی این موضوع بخشی از تئوری جدید بعضی از مدیران فدراسیون فوتبال ایران است.

نکته مغفول در انتخاب سرمربی تیم ملی در سال های گذشته رویکرد متفاوت فدراسیون به آرای مردم و دخالت ندادن افکار عمومی در این انتخاب مهم بوده است. به هر حال سرمربی تیم ملی و به کارگیری یک فرد برای هدایت تیم ملی فوتبال ایران مهم ترین انتخاب فدراسیون فوتبال در طول یک دوره زمانی است که اگر فرد مناسبی برای این سمت انتخاب بشود، دغدغه های متفاوتی از پیش روی فدراسیون برداشته خواهد شد و با توجه به همراهی افکار عمومی فضای کلی فوتبال نیز در آرامش کار خود را پیش خواهد برد.

اما شاید به جز دوره ای که کارلوس کی روش در ابتدای حضورش در ایران در سال ۲۰۱۲ جایگزین افشین قطبی شد، در اغلب اوقات انتخاب سرمربیان تیم ملی فاقد همراهی افکار عمومی بوده است. حتی دراگان اسکوچیچ سرمربی کروات تیم ملی در شرایطی این پست را به دست آورد که کوچکترین حمایتی از سوی جامعه هواداری نداشت و درنهایت هم به دلیل همین ضعف شغل خود را از دست داد.

در این شرایط به نظر می رسد رجوع به افکار عمومی برای وزن کشی نامزدهای هدایت تیم ملی و مربیانی که می توانند در مدار کاری فوتبال ایران قرار بگیرند، یک راه حل منطقی برای آینده این نیمکت پرمخاطره خواهد بود.