جنجال و هیاهویی که چالش می تو میان هنرپیشگان برپا کرد

در ماه‌های اخیر جنبش «می تو» بیش از پیش خبرساز شده. این جنبش که به نوعی بر بازگو کردن مصادیق آزار جنسی و تجارب افرادی که تحت تأثیر خشونت جنسی قرار گرفته‌اند، متمرکز است و در فضای مجازی دنبال کنندگان بسیاری پیدا کرد چرا که این نوع آزارها هر روز افراد بسیاری را در جای جای دنیا تحت تأثیر قرار می‌دهد، طرفداران جنبش " می تو" با به اشتراک گذاشتن تجربیات خود، میزان شایع آزار و اذیت جنسی را آشکار می‌کنند.

جنبش «می تو» تلاشی برای تأثیرگذاری در تغییرات اجتماعی است که از طریق رسانه‌های اجتماعی و فضای مجازی شکل گرفته و سازماندهی می‌شود، این جنبش ابتدا در سال ۲۰۰۶ به راه افتاد و در اواخر سال ۲۰۱۷ زمانی که چندین بازیگر زن مشهور در اروپا و آمریکا در مورد بیان تجارب خود در زمینه آزار و اذیت جنسی در صنعت سینما شروع به کار کردند، به صورت آنلاین و به عنوان یک جریان اصلی مطرح شد.

حالا پس از گذر چند موج سنگین می توی ایرانی سیر این افشاگری‌ها دچار فراز و نشیب عجیبی شده. برای مثال همین چندشب پیش با اوج‌گیری سعید پورصمیمی در فستیوال کن، کتایون ریاحی دست به افشاگری‌ای زد که با انتقاد کاربران شبکه‌های اجتماعی مواجه شد. لادن طباطبایی هم حرفش را تایید کرد. اما کاربران اعتقاد داشتند که زمان بهتری می‌توانست برای چنین روایتی انتخاب شود گرچه که تفاوت تعرض با تجاوز یک مساله بسیار بحث‌برانگیز است.

حالا در ادامه این رشته اتفاقات، پانته‌آ بهرام، بازیگر سینما که از اعضای بیانیه سینماگران زن علیهد آزارگران جنسی است نسبت به سیر جدید افشاگری‌ها هشدار داده. او در لایو اینستاگرامی خود گفته:

"همانطور که می‌دانید من هم جزو امضا کنندگان بیانیه زنان سینماگر بودم… من به یک بخش این حرکت در روزهای گذشته به شدت معترضم و احساس می‌کنم که جنبش ما دارد به ضد خودش بدل می‌شود… نمی‌فهمم اسم بردن از آدم‌ها به شکل واضح و رو در رو چه کمکی به جنبش ما خواهد کرد…. از دوستان خودم میخوام لطفاً این ماجرا را به انتقام جویی تبدیل نکنید، شخصیش نکنید اجازه بدید همانطور که از اول قرارمان بود با روانشناس ها و متخصصین صحبت بشه و به شکل خصوصی تری مشکلاتمان را حل بکنیم"

به هر حال واکنش پانته‌آ بهرام در این روزها را می توان متفاوت ترین دانست. او از بعدی کاملا متفاوت به فضا نگاه می‌کند. گرچه منتقدینش هم کم نیست ولی خب برخی‌هم هستند که با او موافقند. این تضاد ذهنی در مسیر این جنبش به وجود آمده و قضاوت درباره آن کمی سخت و دشوار است.

حمید فرخ‌نژاد نیز با انتقاد از جنبش می‌تو نوشت: رسانه‌ای کردن اسم اشخاص بدون اثبات جرم منجر به رواج باج گیری می‌شود. او معتقد است که متهم با محکوم تفاوت دارد هر حرکتی اگر قانون‌مند نباشد منجر به فساد می شود، اینکه هرکس بتواند نام شخصی را بدون اثبات جرم و بدون داشتن شرایط دفاع، رسانه ای کند از ضعف‌های حرکتی است که می‌توانست مثبت باشد، این نوع عملکرد باعث رواج باج‌گیری و صدمه به اصل هدفی می‌گردد که برای امنیت جامعه ما و در همه زمینه‌های شغلی لازم است.

فرخ نژاد یک هشدار هم در انتهای کلامش می‌دهد: "لطفا هوشیارتر عمل کنید تا این حرکت تبدیل به تفریح بیماران جنسی و باج‌گیران فضای مجازی نشود، قانون را محور قرار دهیم اگر قصدمان تبلیغ و یادآوری خودِفراموش شده‌مان و احیانا باج خواهی نیست."

صفحه سینماتیک لایف که به بررسی حواشی سینمای ایران می‌پردازد نیز از روند اخیر می تو منتقد است. این صفحه در استوری خود نوشت: بنظرم علاوه بر روش اشتباه، هدف جنبش هم از راه خودش خارج شده. هدف چی بود؟ ایجاد امنیت در پشت صحنه سینما و جلوگیری از از تعرض؟ به چه طریقی؟ منتشر کردن روایت از افراد متجاوز و در نتیجه ترسیدن شخص متجاوز و افرادی که هنوز اقدام به تعرض نکردند؟ از بعضی از روایت هایی که منتشر میشه «مثل همین روایت کتایون ریاحی حسی جز کینه و تسویه حساب و انتقام‌جویی دریافت نکردم. در حال حاضر با آوردن اسم پورصمیمی چه اتفاقی افتاد؟ مگر او قصد تعرض دارد که با آوردن اسمش بترسد و بایکوت شود؟

کاربران چه نظری دارند؟

* مستانه مهاجر و پانته‌آ بهرام چرا امضاشون رو پس گرفتن از ۸۰۰ امضای جنبش می‌توی سینما؟کدوم راهش رو خطا رفته دقیقا؟

* نگاه متفاوت پانته‌آ بهرام را بپسندیم یا نه، نمی‌توانیم انکار کنیم که اولین جوانه‌ی «دیگر»اندیشیدن در یک حرکت اجتماعی است که سر جنگ با حرکت را ندارد، سر همراهی تا همیشه و به هر وضع را هم.

* راستش رو بخواهید درباره تعرض جنسی افراد مشهور نه مدرک میخوام چک کنم ونه پیگیر میشم! به نظرم خیلی راحت در ایران و خیلی کشورهای دیگه میشه به شخصی تعرض جنسی کرد و هم خیلی راحت میشه محکوم کرد یک مرد رو و ابروش رو برد ! لبه تیغی هست که اصلا قاضی خوبی نخواهم بود.

* من رنج کتایون ریاحی از این فاجعه رو درک میکنم، اما نمیفهمم چرا الان گفته، خب اون زمان که خودت توی اوج توجه بودی میگفتی، اون زمان که همه دهن باز میکردن میگفتی، توی این بیست ونج سال ، هزار بار میشد بگی، نمیفهمم.

* حمایت از کتایون ریاحی یا سعید پورصمیمی، برای آنچه ۲۵ سال پیش بر آنها رفته یا نرفته، برای ما مردم عادی هزینه سنگینی دارد. بهتر است از ما انتظاری نداشته باشند و ما تحمل این همه فشار و تهدید را نداریم. بالاخره ما هم نان میخوریم.