کی‌روش، هم سیاه و هم سفید!

کارلوس کی‌روش در سال های حضورش در فوتبال ایران همواره با دو دسته مواجه بود؛ آنهایی که شیفته او بودند و هستند و او را عامل شخصیت بخشی به فوتبال ایران در آسیا و جهان می‌دانند و آنهایی که از مرد پرتغالی با عناوینی همچون فرصت‌طلب، دلال و همیشه ناکام یاد می‌کنند. البته که می‌توان حرف‌های یک دسته سوم را هم شنید؛ آنهایی که معتقدند کی‌روش مربی بدی برای فوتبال ما نبوده و خاطرات شیرینی برای ما رقم زده اما همانقدر هم حاشیه ساخته و خاطرات تلخی را به یادگار گذاشته است.

مربی پرتغالی در دوره چهارساله اول حضورش در فوتبال ایران روزهای نسبتا خوبی را پشت سر گذاشت و تیم ملی را به جام جهانی ۲۰۱۴ رساند. نمایش جذاب شاگردان مربی پرتغالی مقابل آرژانتین نظر خیلی‌ها را به فوتبال ایران جلب کرد اما در همان تورنمنت هم مشخص شد که تیم ملی با این مربی تنها در فاز تدافعی عملکرد خوبی دارد و در بازی برابر بوسنی که به برد نیاز داشتیم شاهد هیچ پلن تاثیرگذاری نبودیم. تیم ملی اگرچه در جام ملت‌های ۲۰۱۵ اسیر ناداوری در بازی با عراق شد اما به هر حال با کی‌روش به جایی نرسید تا اما و اگرها برای ادامه همکاری با او مطرح شود.

در نهایت اما او برای یک دوره ۴ ساله دیگر ماندنی شد و البته تعداد درگیری‌هایش با اهالی فوتبال ایران هم روز به روز افزایش یافت. از نظر فنی، کی‌روش را در این دوره باید موفق دانست چرا که تیم ملی را برای بار دوم به جام جهانی رساند و این بار نتایج فوق‌العاده ای هم به دست آورد(غلبه بر مراکش، تساوی با پرتغال و باخت نزدیک به اسپانیا). در جام ملت‌های۲۰۱۹ اما دوباره ناکام ماند و شکست سنگین برابر ژاپن باعث شد دوباره انتقادها از او شروع شود که با سبک دفاعی به جایی نخواهد رسید.

کی‌روش به طور کلی عملکرد فنی بدی نداشت و فوتبال ایران را به عنوان تیم اول آسیا مطرح کرد اما ناکامی در صعود به مرحله دوم جام جهانی و دومین حذف از جام ملت‌ها و البته درگیری‌های مداوم با اهالی فوتبال ایران باعث شد در نهایت کنار برود و بعد از مدتی برای یک دوره دیگر به تیم ملی برگردد تا هدایت ایران را در جام جهانی قطر برعهده بگیرد.

مرد پرتغالی این بار تلاش کرد با کسی درگیر نشود و تعامل را به نمایش بگذارد اما اگرچه ایران را به یک برد خوب مقابل ولز رساند اما شکست سنگین ۶-۲ برابر انگلیس و باخت برابر تیم نه چندان قدرتمند آمریکا (در حالی که برای صعود به یک تساوی نیاز داشتیم) باعث شد این بار نتوان او را از نظر فنی تایید کرد. ایران تنها تیمی بود که به جای ۲۶ بازیکن، ۲۵ بازیکن به قطر برد و جزو معدود تیم هایی بود که ۴ دروازه‌بان در لیستش داشت. استفاده از سیستم عجیب سه دفاعه مقابل انگلیس که تا قبل از آن در بازی‌های رسمی مورد آزمایش قرار نگرفته بود و عدم استفاده از بازیکنان موفق سال‌های اخیر (مثل زوج کنعانی‌زادگان و خلیل‌زاده در خط دفاعی) و اعتماد به شاگردان پا به سن گذاشته قبلی در نهایت منجر به ناکامی تیم ملی با کی‌روش در سومین جام جهانی شد.

حالا و در شرایطی که تیم ملی بار دیگر بدون سرمربی است و مدیران ورزش هم در حال وقتی کشی برای انتخاب سرمربی جدید هستند، کی‌روش به طور رسمی با فوتبال ایران خداحافظی کرد و احتمالا دیدار بعدی ما با او در جام ملتها به عنوان سرمربی قطر خواهد بود. حقیقتا ما نه می‌توانیم حامی او باشیم و نه منتقدنش. شاید او هم شایسته تشکر بابت تلاش‌هایش برای اعتباربخشیدن به تیم ملی ماست و هم شایسته انتقاد بابت تمام تصمیمات اشتباه و البته رفتارهایش.