حقیقت ترسناک درباره عاشق شدن و روز ولنتاین
روز ولنتاین یادآور روز عشق و دوست داشتن است. در سرتاسر جهان همه نگاهها معطوف به یک روز است و آن روز، روزی نیست جز روز عشاق که به روز ولنتاین (Valentine’s Day) معروف است.
یک روز خاص برای ابراز عشق (love) به هر کسی که دوست دارید و این روز پیر و جوان و کوچک و بزرگ ندارد. عشق به فرزند، عشق به مادر، به پدر، خواهر به برادر و برعکس همه اینها سمبلی از عشق در این روز زیبا هستند.
در همین رابطه امید توشه، روزنامهنگار در یک رشته توئیت به بررسی این روز خاص پرداخته که در ادامه میخوانید:
در روز ولنتاین که همه جا صحبت از عشق و عاشقی است، ببینیم تعریف عشق چیه؟ جواب سرراستی وجود نداره، اما میشه گفت: «میل و اشتیاق شدید نسبت به فردی دیگر که با احساسات همراه است». معمولا ما این حقیقت ترسناک رو نادیده میگیریم که عشق به رنج و جدایی ختم میشه.
عاشقی کردن در طول تاریخ به عنوان یکی اصلیترین منابع الهام هنرمندان و دغدغهی فکری فلاسفه محل بحثهای جدی بوده. و در چند دهه گذشته دانشمندان زیادی تلاش کردند برای این معمای بشری پاسخهایی علمی پیدا کنند.
تغییرات هورمونی بین عشاق کتمانناپذیره؛ هر چند آنهایی که دیدی رمانتیکتر دارند یا درگیر رابطه عاشقانه هستند سرسختانه مخالف کنند که البته باز هم میشه گفت تحت تاثیر هورمونها هستند.
چند سال پیش کتاب «چرا عاشق میشویم؟» از محقق و انسانشناس آمریکایی خانم «هلن فیشر» منتشر شد که در اون به عشق و نقش هورمونها پرداخته. این خانم که چند کتاب دیگه در خصوص عاشقی داشته در مصاحبهای با مجله اشپیگل نکات جالبی رو در مورد ریشههای حس عاشقی و مدت زمان اون گفته.
به اعتقاد این محقق عشق نوعی مسخشدگی و تمایل شدیده که به ندرت قابل کنترله و قویترین میل بشره. طبق تحقیقات هلن فیشر، نیمی از طلاقهای زوجین پنجاه و هشت کشور در چهار سال اول زندگی رخ میده که دلیلش از بین رفتن و کاهش هورمون عشق و پیدا کردن عشق تازه است.
این دانشمند میگه تغییر هورمونی عشق با بالا رفتن میزان دوپامین و نورآدرنالین و پایین آمدن میزان هورمون سروتونین در مغز شکل میگیره که بین هجده ماه تا سه سال طول میکشه.
دلیلش هم بر میگرده به زمانی که انسانهای نخستین شروع کردند روی دو پا راه رفتن و مادهها نمیتونستند همزمان بچه به بغل باشند و هم آذوقه جمع کنند. برای مردان هم مراقبت همزمان از چند شریک سخت بوده و بچههایی که توسط یک زوج نگهداری میشدند شانس زنده موندن بیشتری داشتند.
البته ایشون معتقده که اگه عاشقان شانس بیارند ممکنه حس عشقشون تبدیل به دوست داشتن بشه و ترشح هورمونهای دوپامین و تستسترون را کم میکنند. یعنی اگه شما سالهاست با کسی هستید و هورمون عشق ته کشیده، هورمونهای دیگه جاش اومدن.
اگر درگیر رابطه عاشقانه هستید متاسفانه خبر بدیه که احتمالا دیر یا زود تموم میشه و دلیل اینکه ترک کردید یا ترک شدید هم ربطی به خوبی یا بدی شما یا اون طرف نداره، شما بنده هورمونها هستید. مثل باقی موارد زندگی بشر.
حالا این یعنی عشق بده و نباید عاشق شد و ولنتاین کادو ندیم؟ اصلا. هر کاری که دوست دارید انجام بدید، اما بدونید هیچ عاشقانهای ابدی نیست و احتمالا دو طرف عاشق آدمهای دیگه میشن؛ پس ازش لذت ببرید.
نظر شما